عمر بن یزید قال: سمعت رجلا من أهل الجبل یسأل أبا عبد اللَّه «ع» عن رجل أخذ أرضا مواتا ترکها أهلها، فعمرها و کرى أنهارها و بنى فیها بیتا و غرس فیها نخلا و شجرا؟ فقال أبو عبد اللَّه «ع»: کان أمیر المؤمنین «ع» یقول: من أحیا أرضا من المؤمنین فهی له، و علیه طسقها یؤدّیه إلى الإمام فی حال الهدنه، فإذا ظهر القائم فلیوطّن نفسه على أن تؤخذ منه.
عمر بن یزید میگوید: مردى از اهل «جبل» را دیدم که از ابو عبد اللَّه (امام صادق) درباره کسى میپرسید که زمین مواتى را که صاحبانش آن را ترک کرده بودند، آباد کرده، و نهرهایش را تعمیر نموده، و خانههایى در آن ساخته، و نخلها و درختانى دیگر در آن کاشته است. امام صادق (ع) در پاسخ فرمود: امیر المؤمنین میفرمود: «هر کس از مؤمنان زمینى را آباد کند، آن زمین از آن او است، فقط باید حقوق مالى آن را در زمان صلح به امام بدهد؛ و چون امام قائم ظهور کند، باید خود را آماده آن سازد که زمین از او گرفته شود»