پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
کسانى که در راه خدا دوستى می کنند و براى خدا با یک دیگر مهر می ورزند، در روز قیامت بر منبرهائى از نور خواهند بود
عقیق:محبت به خلق خدا بی پاداش نیست بلکه علاوه بر فواید اجتماعی و روحی، روانی فایده اخروی نیز در بر دارد. در برخورد با بندگان خدا توجه به این حدیث از واجبات است که؛ امام صادق(ع) فرمود: احترام مومن بیشتر از کعبه است.(الخصال/ترجمه فهرى/ج۱/(۳۲
از حضرت صادق(ع) فرمود: هر که نزد برادر مومن خود آید و او را اکرام کند، خدای تعالی را اکرام کرده است. جعفر بن ابراهیم گوید: امام صادق(ع) روایت کرد که رسول خدا(ع) فرموده: هر کس برادر دینى خود را با سخنى محبّت آمیز گرامى دارد و دل پر اندوهش را آرامش بخشد تا زمانى که در این کار باشد همواره در زیر سایه رحمت واسعه پروردگار خواهد بود.
حسن بن على بن فضّال گوید: شنیدم از علىّ بن موسى الرّضا(ع) که می فرمود: کسانى که در راه خدا دوستى می کنند و براى خدا با یک دیگر مهر می ورزند، در روز قیامت بر منبرهائى از نور خواهند بود که فروغ رویشان و نور پیکر و منابرشان همه عرصه محشر را فرا گیرد و همه را روشن نماید تا اینکه شناخته شوند که اینان دوستداران یک دیگر در راه خدا هستند. (ثواب الأعمال / ترجمه غفارى/ ۳۳۱ )
درجه احترام هر کس با دیگری متفاوت است، اکرام و احترام به مردم بسته به میزان اعمال محموده آنان متفاوت است.
امام صادق(ع) می فرمایند: نمى گوییم همه یک مقام و یک درجه دارند، زیرا که در کلام خدا است: «درجات بعضی ها فوق بعض درجه ها و مقامهایى است (در آخرت)، برخى بالاتر از برخى دیگر». و تفاوت درجات مردمان- تنها و تنها- به اعمال است .
امام على(ع) فرمودند: آدمى با گفتارش سنجیده و با کردارش قیمت گذارده مى شود، پس چیزى بگو که وزن آن بیشتر، و کارى کن که قیمت آن افزونتر باشد.( الحیاه / ترجمه احمد آرام/ ج۱/(۵۲۷
سزاوار است که انسان به بعضی از اصناف مردم بیشتر از سایرین اکرام کند، از آن جمله اهل علم و فضل و صاحبات تقوی است. علاوه بر آن احترام به پیران و ریش سفیدان نیز در اسلام مورد تأکید قرار گرفته است. رسول خدا(ص) فرمود: هر که مقام پیرمردى را به جهت گذشت سن او بداند و او را احترام کند، خداوند خاطر او را از هراس روز قیامت آسوده سازد. (مشکاه الأنوار/ ترجمه هوشمند و محمدى/ ص(۳۴۱
ابن بابویه(ره) در خصال، از حضرت امام زین العابدین(ع) روایت کرده که وقتى که طالب علمى به خدمت آن حضرت مى آمد، مى فرمود: «مرحباً بوصیه رسول اللَّه صلى الله علیه و آله!». بعد از آن مى فرمود که: وقتى که طالب علم از منزل خود بیرون مى آید، پا بر هیچ تَر و خشکى از زمین نمى گذارد، مگر آن که از براى او تسبیح مى گوید تا زمینهاى هفتمین. (منهج الیقین(شرح نامه امام صادق علیه السلام به شیعیان)/۳۸۶)
حضرت علی(ع) درود خدا بر او، در باره احترام به استاد فرمود :با آن کس که تو را سخن آموخت به درشتى سخن مگو، و با کسى که راه نیکو سخن گفتن، به تو آموخت لاف بلاغت مزن (نهج البلاغه / ترجمه دشتى/۷۲۹)
:پی نوشت
۱. معراج السعاده/ نراقی
۲. قصه های تربیتی / لطیف راشدی
۳. دیوان امیر المومنین (علیه السلام)/ میبدی
۴. نهج البلاغه / ترجمه دشتی
۵.منهج الیقین (شرح نامه امام صادق علیه السلام به شیعیان)
۶.مشکاه الأنوار / ترجمه هوشمند و محمدى
۷. الحیاه / ترجمه احمد آرام/ ج۱
۸.ثواب الأعمال / ترجمه غفارى
۹.الخصال / ترجمه فهرى/ج۱
منبع:جام