يکي از نشانه‏هاي ظهور، خروج مردي به نام شعيب بن صالح در سمرقند و يا نيشابور است. شيخ طوسي‏رحمه الله خروج او را به نقل از امام سجادعليه السلام اين گونه بيان کرده است: «خروج شعيب بن صالح پس از عوف سلمي و قبل از خروج سفياني است». [1] « ثُمَّ يَکُونُ خُرُوجُ شُعَيبَ بْنَ صالِحٍ مِنْ سَمَرْقَنْد ثُمَّ يَخْرُجُ السُّفياني...»راوندي نيز از امام سجادعليه السلام نقل کرده است: «پس خروج شعيب صالح از سمرقند است». [2] شيخ صدوق‏رحمه الله خروج او را از نيشابور ذکر کرده است. [3] .
از برخي روايات ديگر استفاده مي‏شود: او پرچم‏دار حضرت مهدي‏عليه السلام و به عنوان پيش قراول آن حضرت انجام وظيفه مي‏کند. [4] .


[1] کتاب الغيبة، ص 443.
[2] الخرائج‏ والجرائح، ج3، ص1155، ح 61.
[3] کمال‏الدين، ج 2، ص 443، باب 43، ح 16.
[4] علامه مجلسي، بحارالانوار، ج 52، ص 207؛ همچنين ر.ک: کنزالعمال، ج 4، ص 588، ح 39667 و39666؛ کتاب الفتن، ص 188.