نقد فیلم سینمای کلاسیک : پل واترلو ( Waterloo Bridge )
پل واتلر » فیلم محبوب رابرت تیلور بود.همچنین ویوین لی گفته بود که در میان آثارش « پل واترلو » برای او محبوب تر است.
« پل واترلو » یکی از کلاسیک ترین آثار هالیوودی به شمار می رود که قواعد آن دوران را بطور کامل در خود جای داده است بطوریکه از این اثر به عنوان یک نمونه آموزشی در دانشگاه های چین استفاده می شود.
قرار بود سکانس پایکوبی میرا و روی با دیالوگ همراه باشد اما کمی پیش از ضبط، لیروی احساس کرد که نیازی به وجود دیالوگ در این سکانس نیست!
این فیلم چند ماه پس از وقوع جنگ جهانی دوم به اکران درآمد و یکی از اولین آثاری هالیوودی است که در داستانش به جنگ جهانی دوم اشاره شده است.
ویوین لی علاقه مند بود تا لارنس اولیویر در نقش روی کرانین بازی کند اما کمپانی MGM اصرار داشت تا او در نقش آقای دارسی در فیلم « غرور و تعصب » به ایفای نقش بپردازد.
نخستین نمایش این فیلم در روز ۱۴ می سال ۱۹۴۰ بود. یعنی دقیقا روزی که هلند بوسیله آلمان بمباران شد و نیروهای هوایی ارتش بریتانیا نیز آلمان را بمباران کرد.
نسخه تئاتری این فیلم در سال ۱۹۳۰ در برادوی به روی صحنه رفته بود و ۶۴ اجرا را گذرانده بود
در سال ۱۹۴۶ اقتباس رادیویی ۳۰ دقیقه ای از این فیلم انجام شد که در آن رابرت تیلور در نقش خودش صداپیشگی کرد.
پل واترلو :
Waterloo Bridge
کارگردان :
مروین لیروی
نویسنده :
اس.ان. بهرمن ، هانس رامئو
بازیگران :
ویوین لی / میرا
رابرت تیلور / روی کرانین
ویرجینیا فیلد / کیتی
زمان :
۱۰۸ دقیقه
محصول :
۱۹۴۰
مهمترین افتخارات :
نامزد اسکار بهترین فیلمبرداری سیاه و سفید ، نامزد اسکار بهترین موسیقی.