نقد و بررسی انیمیشن Turbo (توربو)
«توربو» اثر جدید استودیو انیمیشن سازی دریم وورکز، داستان حلزون
کوچکی است که آرزویی بزرگ در سر دارد. «توربو» همچنین جدیدترین
انیمیشنی است که از ناامیدی یک جانور با توجه به محدودیتهای
جسمیاش به عنوان استعاره ای برای انعکاس آرزوهای انسانی استفاده
میکند. همچون رمی موشه¬ی فیلم «راتاتویی» که نمیخواست
زباله بخورد، یا مامبل فیلم «پاهای خوشحال» که عاشق رقصیدن بود
، تئو شخصیت اصلی «توربو» با صدای رایان رینولدز تشنه سرعت است.
این اشتیاق باعث یکسری ماجراهای جالب و دوست داشتنی از جمله
یک مسابقه دوی سرعت با یک ماشین چمن زنی میشود. لازم
به گفتن نیست که سایر حلزونهای ساکن یک باغچه گوجه فرنگی
که دچار یک زندگی ساده، یکنواخت، و البته کُند هستند و هر از گاهی
مورد حمله کلاغهای گرسنه قرار میگیرند علاقه ای به بلندپروازیهای
تئو ندارند. چِت (با صدای پل جیاماتی) برادر تئو، رئیس مخالفان است
که سعی میکند ایده شرکت یک حلزون در مسابقه سرعت ایندیاناپولیس ۵۰۰ را احمقانه و غیرممکن جلوه دهد.
اما اینجا آمریکاست! و همه چیز ممکن، از جمله این که میلیونها
کودک و والدینشان دسته دسته به دیدن این فیلم سرگرم کننده و آموزنده میروند. بیخود نیست که به کمپانی اسپیلبرگ، دریم وورکز (کارخانه رویا سازی) میگویند. اما نکته جالب توجه این است که آیا فیلمی که چنین با حرارت و مصرانه متفاوت بودن را تبلیغ میکند، از هر جهت در نوع خود خاص و بی نظیر است؟ پاسخ مثبت است، قبلاً هرگز یک کارتون سه بعدی درباره یک حلزون ساخته نشده است، گرچه تصاویر زیادی از حلزونها روی کتابهای مخصوص کودکان هر از گاهی منتشر میشوند مثل کتاب دوست داشتنی «گلویی» نوشته ویوین والش و اتو سیبولد.
با این حال حتی در نبود یک الگوی شاخص، تماشای این انیمیشن جدید به مدد شوخیهای مفرح و هوشمندانه و مجموعه ای از صداهای سرشناس مانند ساموئل ال جکسون، میشل رودریگز، کن جونگ، مایا رودولف، ریچارد جنکینس، مایکل پنا و لوئیز گوزمن خالی از لطف نیست.
مایکل پنا و لوئیز گوزمن در نقش تیتو و آنجلو دو برادر که یک کامیون ساندویچ فروشی را در یک بازار بین راهی در نزدیکی لسآنجلس اداره می کنند، حرف میزنند. آنها و کاسبهای دیگر این بازار شامل یک آرایشگاه زنانه، یک مرکز تفریحاتی و یک تعمیرگاه ماشین ظاهراً نمیتوانند مشتریها را جذب کنند، اینجاست که تئو با یک نقشه بی عیب و نقص وارد میشود: اگر تئو در مسابقه ایندی شرکت کند و با اسپانسرشیپ (حمایت) مستاجران بازار در آن پیروز شود، تمام مشکلات آن ها حل خواهد شد.
در مسیر تبدیل شدن به توربو، تئو با ابرقدرتهای ماشین سازی همکاری میکند تا بالاخره موفق می شود بدون کمک چرخ و بنزین به سرعت خارقالعاده ای برسد. تئو همچون رمی «راتاتویی» فریب یک شارلاتان فرانسوی که قبلاً قهرمان سرعت (با صدای بیل هادر) بوده را میخورد و از این کار ناامید میشود.
فیلم در مجموع لذت بخش و هیجان انگیز است اما پایان فیلم حس نه چندان دلچسبی را در دل بیننده باقی میگذارد که نمیتوان آن را کلاً به حساب انتخاب شجاعانه «میانه بودن» به جای «برتر بودن» گذاشت. ممکن است از خود بپرسید که چرا یک حلزون باید برنده مشهورترین مسابقه سرعت دنیا بشود؟ آیا ذات مسابقه دادن به تنهایی تأثیرگذار نیست؟ به نظر من این ایده میتواند کمی ناراحت کننده باشد که یک گروه از افراد خلاق و سخت کوش تنها با انعقاد یک قرارداد با غولهای تجاری، هنرپیشه های معروف و رسانه های جهانی میتوانند از موفقیت خود در گیشه مطمئن شوند.