پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد و بررسی فیلم This Is The End (این پایان کار است)
زمانی که ماه سپتامبر فرا برسد،”This Is The End/این پایان کار است” احتمالا
یکی از گزینه ها برای خنده دارترین فیلم تابستان ۲۰۱۳ خواهد بود.فیلم در زمان
۱۰۷ دقیقه ای خود طنز خیلی بیش تری از فیلم های مشابه (نظیر “The Hangover
Part III/خماری ۳” و “The Internship/کارآموزی”) دارد و وقتی شما را می خنداند
خنده ای غیر قابل کنترل خواهید داشت.بین این فوران های خنده زمان هایی
هست که فیلم به خاطر سناریوی مرسوم ژانر فاجعه اش،کم رمق می شود.
اما در کل فیلم خنده دارتر و پر انرژی تر از خیل فیلم های ناامید کننده این فصل است.
بیش تر قسمت های فیلم در عمارت جدید جیمز فرانکو در هالیوود اتفاق می
افتد.او به مناسبت خرید این خانه مهمانی ای بزرگ ترتیب داده و حدود صد
نفر از دوستانش که شامل ست روگن،جی باراکل،جونا هیل،کریگ رابینسن
و دنی مک براید می شود در آن حضور پیدا کرده اند.افراد دیگری هم در مهمانی
هستند (مثل مایکل سرا،اما واتسن،ریحانا و دیوید کرام هولتز) که مدت زیادی
در فیلم نمی مانند زیرا درست وسط مهمانی،پایان دنیا،آن طور که در انجیل
ذکر شده،آغاز می شود.در ابتدا افراد داخل عمارت متوجه حوادث در حال
وقوع نمی شوند تا این که زلزله آغاز می شود و دیوها از وسط چاه بزرگ
ایجاد شده به بیرون می ریزند و این جا است که اوضاع خطرناک می شود
.بازماندگان در خانه فرانکو جمع می شوند و سعی می کنند حدس بزنند چگونه می توانند از روز داوری جان سالم به در ببرند.آن ها غذاهای باقی مانده را جمع می کنند،تلاش می کنند برای تنها مجله هرزه نگاری که دارند کاربردی پیدا کنند،سر هم داد می زنند و به نوعی در حال رقم زدن دنباله غیر رسمی فیلم “Pineapple Express/قطار سریع السیر آناناس،نام نوعی ماری جوانا” هستند.
در حالی که شش بازیگر اصلی فیلم همگی سعی کرده اند چهره ای نسبتا منطبق با شخصیت های واقعی شان با اندکی چاشنی طنز را ارائه دهند،چهره های برجسته فیلم دو تا از بازیگران فرعی فیلم هستند که کلا حدود پنج دقیقه جلوی دوربین قرار می گیرند.یکی از آن ها مایکل سرا است که نقش یک احمق کوکائینی را به عهده دارد و نقشش در صحنه غافل گیری در حمام و در پایان فیلم چشم گیر است.دیگری اما واتسن است که قالب هرمیونی (شخصیت او در سری “Harry Potter/هری پاتر”) را شکسته و با بد دهانی و چرخاندن تبر شکل و شمایلی جدید از خود ارائه می دهد.او همچنین در یکی از بهترین دیالوگ های فیلم دخیل است که در تبلیغات فیلم نیز به کار رفت؛”هرمیونی همین الان همه چیزمونو دزدید”
“This Is The End/این پایان کار است” فرصتی به روگن و فرانکو داده تا شایعاتی که در روزنامه های زرد در موردشان به راه افتاده را به سخره بگیرند.روگن را به ندرت بدون ماری جوانا می بینیم و در یکی از صحنه ها مواد باعث می شود توهمی در قالب “گنگنم استایل،یک تک آهنگ پاپ کره ای از رپر اهل کره جنوبی،پارک جی سانگ (Psy یا سای) است که به دلیل طنز و تم گیرا و رقص ناموزون به طور گسترده مورد تحسین قرار گرفته است” داشته باشد.فرانکو هم در گوشه گیری عجیبی که به او نسبت می دهند مبالغه می کند.دنی مک براید در نیمه تاریک فرو رفته و بعد از سر در آوردن از مکانی عجیب و غریب برای خودش برده ای جنسی دست و پا می کند.
فیلم رشته ای از لحظات خوب و نسبتا خوب است که در بعضی جاها غافل گیر کننده می شوند.لحظات زیادی در فیلم هستند که علی رغم منفصل بودن از کل ماجرا بیننده را وادار به خنده می کنند.کیفیت بالای طراحی تولید بر ارزش فیلم افزوده است،زیرا معمولا در ژانر کمدی فاجعه صحنه های تخریب و نابودی کوتاه و آبکی هستند اما در این جا این صحنه ها به اندازه کافی خوب کار شده اند.کیفیت گرافیکی دیوها که تا حدودی شبیه بالروگ در قسمت اول ” The Lord Of The Rings/ارباب حلقه ها” هستند را می توان چیزی بین درجه یک و دو دانست و کیفیت گرافیکی بالای فجایع فیلم چیزی از لحن کمدی آن کم نکرده است.
حس من این است که فیلم در ابتدای مطرح شدنش ایده ای کوچک و صرفا تفریحی بوده و کم کم به پروژه ای بلند پروازانه و بزرگ تبدیل شده است.”This Is The End/این پایان کار است” فیلمی غیر مرسوم است و به آن چه در تبلیغاتش وعده داده شده عمل می کند.فیلم تجربه ای که “The Hangover/خماری” چند سال قبل رقم زد را در ۲۰۱۳ رقم می زند.تخیلات منحرفانه ست روگن و اوان گلدبرگ چیزی را ارائه می دهد که بسیاری فیلم های تابستان در ارائه آن ناکام بودند؛تجربه ای طنز و مفرح که از زیاده روی و مسخره شدن در آن خبری نیست.