پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد و بررسی فیلم Terminator Genisys (سرآغاز نابودگر)
آرنولد شوارتزنگر بعد از ۱۲ سال عدم حضور در فیلم نابودگر به یکی از آن نقشهایی که او را به بزرگترین
بازیگر اکشن دهه های ۸۰ و ۹۰ تبدیل کرده بود برگشته است. آیا این برای کسی اهمیتی دارد؟ این هفتمین فیلم شوارتزنگر بعد از بازگشت دوباره به دنیای بازیگری است و هیچ یک از شش فیلم قبلی وی نتوانستهاند فروش چشمگیری در گیشه داشته باشند. کارشناسها مطمئن هستند که او دایناسوری است که دورانش سالها قبل به پایان رسیده است. در واقع، آینده این بازیگر به عنوان نقش اول تقریباً بدون شک به فروش جهانی «سرآغاز نابودگر»(Terminator Genisys) بستگی دارد.
این فیلم کاری را انجام میدهد که بسیاری از طرفداران این مجموعه فیلمها خود را برای دیدنش آماده کرده اند: یعنی نادیده گرفتن «نابودگر ۳»(Terminator 3) و «رستگاری نابودگر»( Terminator Salvation). گرچه این فیلمها در جای خود لذتبخش بودند، اما چیز چندانی به داستان اصلی اضافه نکردند. «سرآغاز نابودگر» خود را فیلم بعدی «نابودگر»(The Terminator) و «نابودگر ۲: روز جزا»(T2: Judgment Day) معرفی میکند. به این ترتیب، این فیلم به داستان فیلم جیمز کامرون میانبر میزند. در واقع، این فیلم به قدری همسو و موازی با دو قسمت اول ساخته شده است که شاید به سختی بتوان بدون دیدن دو فیلم قبلی متوجه داستان آن شد. «سرآغاز نابودگر» طوری ساخته شده است که اگر کامرون تصمیم به ساخت ادامه دو قسمت قبلی میگرفت قسمت سوم را این گونه میساخت. در واقع، او مقداری مشاوره غیررسمی به فیلم سازها داده است و به بخشی از کمپین بازاریابی فیلم تبدیل شده است. کامرون، چه به دلیل دوستی با شوارتزنگر و چه به خاطر علاقه قلبیاش به «سرآغاز نابودگر»، گفته است که این فیلم نشان دهنده ادامه «واقعی» این مجموعه است.
بدون شک در فیلمنامه لائتا کالوگریدیس و پاتریک لوسیه و کارگردانی آلن تیلور چیزهای جذاب زیادی وجود دارند. این فیلم تحت تاثیر «بازگشت به آینده ۲»(Back to the Future 2) و بازسازی «پیشتازان فضا»(Star Trek) جی جی آبرامز با خطوط زمانی بازی میکند و دنیاها را با هم عوض میکند تا بتواند روایت خود را نقل کند. این فیلم قلمرویی را که قبلاً در «نابودگر» و «نابودگر۲» ایجاد شده بود با تفاوت های فاحش پوشش میدهد. ماجرا قبل از زمانی که شخصیتها از جاده اصلی خارج شوند شروع میشود. مثل همیشه، هدف یکسان است: استفاده از اتفاقات گذشته برای نجات آینده. توانایی فیلم در استفاده از سفر در زمان زیر سئوال است. رویکردش به پارادوکسها مناسب نیست، به طوری که فیلم بیشتر بر یک رویکرد فانتزی دکتر هو محور استوار است تا بر یک رویکرد علمی تخیلی محکمتر. «سرآغاز نابودگر» مرتب از دورهای به دوره دیگر میپرد: آینده فرا آخرالزمانی که در آن جان کانر (جیسون کلارک) سپاهش را برای حمله نهایی به اسکاینت هدایت میکند؛ ۱۹۸۴، که در آن کایل ریس (جای کروتنی) در جریان جستجویش برای محافظت از سارا کانر (امیلیا کلارک) از حمله یک T-800 (شوارتزنگر) فرود میآید؛ و ۲۰۱۷، تاریخ جدید روز جزا.
سبک و لحن فیلم، اکشن رترو سای فای است. این فیلم شبیه «نابودگر ۲» منتها بزرگتر و پرسروصداتر است. فیلم پر است از نبردهای بسیار، چند تعقیب و گریز (که خوشبختانه هیچ کدام بیش از حد طولانی نیسند) و جلوههای ویژه سنگین فراوان. چند تا از نبردهای ربات با ربات بیش از حد طولانی شده اند- بالاخره زمانی میرسد که این خسته کننده میشود. بهترین نمونه این نبردها خیلی زود در فیلم اتفاق می افتد یعنی زمانی که یک نابودگر ۴۰ ساله با همنوع جوانتر خود مبارزه میکند. فرایند پیچیده خلق یک شوارتزنگر انیمیشنی جوان شده قابل توجه است: این نخستین بار است که ما چنین چیزی را میبینیم. طوری به نظر میرسد که انگار فیلمسازها از فوتیج «نابودگر» استفاده کردهاند، اما این اهمیتی ندارد. جلوه های بصری تاثیرگذار هستند (اگرچه استفاده از تکنیک سه بعدی کار بی فایده ای است) و موسیقی بِرَد فیدل در لحظات مناسب به خوبی میدرخشد.
بهترین دیالوگها، مانند بهترین صحنههای نبرد، برای شوارتزنگر نوشته شده
اند. هنوز برای گفتن این که «سرآغاز نابودگر» ادامه خواهد داشته و یا پایان
این مجموعه است. بخش زیادی از کمدی فیلم ناشی از تلاش های ناکام
نابودگر در تقلید رفتار انسانها است.
بازاریابی میتواند بهترین دوست فیلمساز باشد، اما در عین حال میتواند
دشمن او نیز باشد. جیمز کامرون هنگام ساخت «نابودگر ۲» متوجه این
نکته شد. او قصد داشت تا وفاداری نابودگر را مخفی نگه دارد، اما دپارتمان
بازاریابی معتقد بود که علنی کردن یک نکته کوچک تاثیر زیادی روی فروش
فیلم میگذارد. تاریخ برای تیلور تکرار میشود. قرار بود که یک پیچش کلیدی
رو نشود تا بیننده خود آن را کشف کند، اما این در تریلر، پوستر و سایر ادوات
تبلیغاتی فیلم مطرح شده است. من آن را اینجا فاش نمیکنم اما این نکته
تاثیر بیشتری بر آنهایی که آن را نمیدانند میگذارد.
«سرآغاز نابودگر» بازیگران خوبی دارد. اگرچه جیسون کلارک و جِی کورتنی
کمتر دیده میشوند، چنین چیزی را نمیتوان به سایر بازیگران اصلی فیلم نسبت داد.
البته شوارتزنگر یک سمبل است؛ حتی در سن ۶۷ سالگی بسیاری از صحنه
ها را بدون بدل بازی میکند. امیلیا کلارک خیلی خوب از پس نقش سارا کانر
برآمده است، به نظر میرود پای در کفش لیندا همیلتون بگذارد و لشکری از طرفداران «بازی تاج و تخت»(Game of Thrones) را با خود همراه سازد. شاید تعداد طرفدارهای او تنها بیشتر از دکتر هوی سابق، مت اسمیت، که نقشی کوچک اما بسیارمهمی را در این فیلم دارد، باشند. در نهایت، یک برنده اسکار را در این فیلم داریم، گرچه شاید بهتر باشد بگوییم که جی کی سیمونز دست کم گرفته شده است.
«سرآغاز نابودگر» قصد ندارد کسی را عوض کند. افرادی که این مجموعه را دوست ندارند یا متوجه نمی شوند به هیچ وجه از تماشای این یکی هم لذت نمیبرند. این فیلم برای کسانی ساخته شده است که عاشق اپیزودهای آغازین کامرون هستند اما ممکن است در مدت ۲۴ سال گذشته سرگردان شده باشند. این فیلم نیز مانند «دنیای ژوراسیک»(Jurassic World) تکیه زیادی بر نوستالژی دارد. به سختی میتوان «نابودگر» دیگری را تصور کرد که بتواند کار بهتری از بازگشت مجدد به شخصیتهای آشنایی که دیگر مانند سابق نیستند انجام دهد. «سرآغاز نابودگر» به آنهایی که احساس میکنند این مجموعه مدتها است که تاریخش گذشته ثابت میکند که هنوز دود از کنده بلند میشود. و اگرچه پایان فیلم امکان ساخت نسخه بعدی را باز میگذارد، اما لزوماً به معنای ساخت آن نیست.