پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد و بررسی فیلم Tammy (تامی)
مِلیسا مَک کارتی ، به دنبال ایفای نقش های بی نظیرش در فیلم های «ساقدوش ها / Bridesmaids»
، «مخمصه / The Heat» و حتی «سارق هویت / Identity Thief» که از نظر فروش بلیط بسیار موفق بودند، اینک در این شهر و در این صنعت به اندازه کافی نفوذ دارد که تقریبا هر فیلمی را که می خواهد بسازد، مانند ساختن فیلم «تامی»، فیلمی کمدی که در آن نقش ایفا می کند، تهیه کننده آن است و سناریو را با شوهرش “بِن فالکون” نوشته است. این اولین فیلم بلندی است که “بِن فالکون” کارگردانی می کند.
فیلم « تامی » این فرصت را به مَک کارتی می دهد که باز هم یک نسخه دیگر از پرسونایی را به نمایش بگذارد که به آن ظرافت بخشیده است : زن بی باکی که متلک می گوید و لاف می زند، و احساس به ظاهر اغراق آمیزی که نسبت به هویت خود دارد، آسیب پذیری او و نیازش را به پذیرفته شدن و عشق می پوشاند. اینکه این نوع شخصیت شوخ طبعی ویرانگری هم دارد، ما را گوش به زنگ و آماده نگه می دارد و باعث می شود این شگرد تاحدی تازگی داشته باشد. مَک کارتی به راحتی از عهده گفتن حرف های نیش دار ( حرفی زیر لبی یا اظهار نظر یا توهین) برمی آید که با زیرکی تعجب ما را بر می انگیزد، در حالی که فکر می کردیم این شخص را کاملا شناخته ایم.
اما نمی دانم او چه فنون یا شیوه های دیگری دارد که بخواهد ارائه دهد. روشن است که هم از نظر کلامی و هم از لحاظ حرکات بدن کمدین با استعداد و نترسی است . « تامی » کور سوهایی از عمق دراماتیک وسیع تر را عرضه می دارد، اما گرچه فیلم از آنچه که به نظر می آید خنده دار تر است، لحظاتی را هم دارد که در تمام آنها تلاشی که برای نیشدار بودن به کار می رود بجا به نظر نمی آید.
کیفیت هنرپیشگان، که “سوزان ساراندون”، “کَتی بِیتس”، “آلیسون جانی” و “مارک دو پِلَس” را در بر می گیرد، نشانه ای دیگر از قدرت مَک کارتی است، و مسلما چارچوب موضوعی فیلم ( که عمدتا یک کمدی استاندارد است و در جریان سفری از سر استیصال در جاده ها اتفاق می افتد) را ارتقا می بخشد.
اولین بار که تامی را می بینیم ، در سر راهش به محل کار بیزار کننده‌اش در یک رستوران غذای حاضری درجه سه، آهویی را با اتوموبیل قراضه خود زیر می گیرد. پس از آنکه دیر تر و شلخته تر از معمول به سر کار می رسد، فورا با معاون عصبی مدیر رستوران ( خود فالکون که اغلب همبازی او در فیلم هاست) برخورد پیدا می کند. معاون تامی را اخراج می کند، و در نتیجه او زود به خانه بر می گردد، و شوهرش (نَت فَکسون) را می بیند که شامی رومانتیک و خانگی را با همسایه دیوار به دیوار آنها بنام میسی صرف می کند ( که نقش او را “تونی کولِت” به عهده دارد و این نقش متاسفانه کوتاه است، واقعا کوتاه است. احتمالا او فقط سه خط دیالوگ دارد. و این هدر دادن قدرت بسیار زیاد هنرپیشه ای با این استعداد شگرف است).
و بنابراین، مانند بسیاری از دفعات پیش از آن، تامی متعلقات قاطی پاتی و لباس های زشت خود را بر می دارد و تهدید می کند که این شهر کوچک در ایالت ایلینوی را ترک خواهد کرد، شهری آنقدر جزیره مانند و تک افتاده که خانه مادرش (جانی) و مادر بزرگش (ساراندون) دو منزل با خانه او فاصله دارد. این بار، او موفق می شود محدوده شهر را پشت سر بگذارد، گرچه این کار را با کمک اتوموبیل کادیلاک مادربزرگش پِرِل، و دسته اسکناس ۶۷۰۰ دلاری او، و خود مادر بزرگ پِرِل انجام می دهد. پِرِل که تشنه ی ماجراجویی است، پیشنهاد می کند که همراه تامی به سفر برود. او دیابت هم دارد، و فراموش می کند داروهایش را بر دارد، و الکلی تمام عیار هم هست، که این اوضاع را پیچیده می کند.
اگر این موضوع حواس ما را پرت نکند که ساراندون تنها ۲۴ سال از مَک کارتی مسن تر است، و اینکه رفتار گرم و حیله گرانه اش از پشت کلاه گیس ژنده نقره ای رنگ او هم به چشم می آید، شاید تشویق شویم که در این سفر آنها را همراهی کنیم. این فیلم « تِلما و لوییز / Thelma & Louise» نمی شود، اما این دو هنرپیشه به واقع تاثیرعاطفی متقابل هیجان انگیزی بر هم دارند. مَک کارتی پرخاشگر و بد دهن است اما ساراندون رفتاری معقولانه و خونسرد دارد. و روشن است که دچار مشکل خواهند شد، و این واقعا، گرچه به طور پراکنده، در طول فیلم ما را به خنده می اندازد.
وضعیت در هم پیچیده آنها شامل ارتباط نزدیک پِرِل بی بند و بار با یک مرد چشم چران مسن تر از خودش می شود که همیشه در بارها به حال خود رها است (گَری کول)، در حالی که تامی دور و بر پسر خجالتی و دلچسب او (دو پِلَس) می‌پلکد و موفقیتی کسب نمی‌کند. گرچه دیدن ایفای نقش های طبیعی و متنوع دو پِلَس همواره لذت بخش است، شخصیت او به طور دلسرد کننده ای کمتر از میزان لازم پرورانده شده و این باعث می گردد رابطه عاشقانه ای که قرار است بین او و تامی به وجود آید توخالی شود.
تصادف در اسکی با قایق موتوری، سرقتی مسلحانه در یک رستوران
که غذای حاضری عرضه می کند، به زندان افتادن کوتاه مدت، و
یک میهمانی اسراف آمیز در روز چهارم ماه ژوئیه (۴ ژوئیه روز
استقلال ایالات متحده است) در منزل یک زن همجنس باز ثروتمند
(که بِیتس با حالتی جدی این نقش را ایفا می کند) و شریک
زندگی او ( ساندرا اُ که تقریبا در فیلم حضور ندارد) هم در انتظار
آنهاست. اما بین این بازیگوشی و مسخره بازی ها، پرل و تمی
باید رنجش ها و شکست های چند دهه ی گذشته خود را حل
و فصل کنند تا بتوانند زندگی خود را به روال عادی برگردانند. تلاش
در ساخت فیلم کمدی که هم لودگی داشته و هم از عمق
عاطفی برخوردار باشد مستلزم داشتن مهارت ظریفی است
که گاهی اوقات فالکون در این فیلم فاقد آن است. اما هدف
ساختن این گونه کمدی، به مانند تاکید بر زنانی دارای
شخصیت های معیوب و نحوه ی ارتباط آنها با هم، تحسین بر انگیز است.
برای کسانی که حساب و کتاب فیلم ها را نگه می دارند،
باید گفت که فیلم « تامی » در [۱]”امتحان بکدل / Bechdel test
” قبول شده است. اما گرچه تامی خودش آدم سرگردان و به
هم ریخته ای است که هیچ هدف واقعی در زندگی ندارد، روشن
است که در زیر ظاهر ژولیده او آدمی خوش قلب نهفته است.
دست کم، در فیلم به این موضوع اشاراتی می شود. مَک کارتی
کاری می کند که فیلمش به اندازه کافی نسبت به شخصیت های فیلم مهربان باشد تا تماشاگر تلاش کند و متوجه این موضوع شود.