پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد و بررسی فیلم Saving Mr. Banks (نجات دادن آقای بنک)
برای نویسنده ای که داستانهای طولانی می نویسد، امر نوشتن تنها فنی و تکنیکی نیست.
با اینکه ممکن است مسخره به نظر برسد اما نویسنده با شخصیت هایش ارتباط برقرار می کند تا جایی که آنها می توانند به اندازه ی هر انسان ساخته شده از پوست و خون “واقعی” شوند. این نکته به ویژه وقتی صدق می کند که شخصیت ویژگی های مهم فردی مربوط به گذشته ی نویسنده را در خود داشته باشد. مورد پی. ال تراورس هم از این دست بود. او نویسنده ی کتابهای محبوب «مری پاپینز» است که میتوان گفت به دلیل اقتباس سینمایی سال ۱۹۶۴ محبوب ترین و مشهور ترین کتاب نزد بچه ها (و بزرگترها) هستند. «نجات دادن آقای بنک» روایتگر این است که این فیلم چطور با وجود ۲۰ سال مخالفت و ممانعت تراورس در مقابل پیشنهادات والت دیزنی، سر انجام ساخته شد. تراورس آنقدر عاشق شخصیت هایش بود که تصور تغییر کردن یا کوچک شدن آنها برای حضور روی پرده ی سینما برایش نوعی کفر به شمار می رفت.
«نجات دادن آقای بنک»، به عنوان سیری در روند “ساخت” «مری پاپینز» چیزهای به شدت جذابی ارائه می کند اما فیلم بخش عمده ای از تأثیر احساسی خود را در طی چند فلش بک به دست می آورد که نشان می دهند چرا شخصیت های «مری پاپینز» تا این حد برای تراورس ارزش داشتند. فیلم که میان سالهای ۱۹۰۶ در استرالیا و ۱۹۶۱ در لس آنجلس رفت و برگشت می کند، تصویری کامل از نویسنده را به نمایش می گذارد که نقش کودکی اش را انی روز باکلی بازی کرده است و اما تامپسون در نقش شصت و چند سالگی او ظاهر شده است. دیگر نقش آفرینی برجسته ی فیلم مربوط به تام هنکس است که تصویری که از والت دیزنی ارائه می دهد، طبق گفته ی کسانی که این غول سنگین وزن هالیوود را از نزدیک می شناختند مو به مو دقیق است، حتی در رفتار شخصی جزئی او.
کمپانی دیزنی «نجات دادن آقای بنک» را روی صحنه برده است تا ۵۰ امین سالگرد ساخت فیلم «مری پاپینز» را جشن بگیرد. این فیلم همانقدر که یک درام عالی است، نشانگر هدف گیری هوشمندانه ی بازار فروش است زیرا فیلمی که به آن اشاره می کند در یک نسخه ی بلوری ترمیم شده با مقدار زیادی امکانات ویژه به صورت بلو-ری وارد بازار شده است. «نجات دادن آقای بنک» مانند یک اشتها آور عمل می کند؛ تقریباً غیرممکن است که این فیلم را ببینید و احساس نیاز شدید نکنید که نسخه ای از فیلم موزیکال جولی اندروز و دیک ون دایک پیدا کنید. علاوه بر این گفته شده که «نجات دادن آقای بنک» معذرت خواهی به تأخیر افتاده ی شرکت والت دیزنی از تراورس است، زیرا کینه ی او نسبت به دیزنی پس از اکران «مری پاپینز» عمیق تر شد (این نکته در فیلم نمایش داده نشده است).
«نجات دادن آقای بنک» دو داستان مجزا را به نمایش می گذارد که لابلای هم تصویر می شوند تا بر ارتباطی که در وهله ی اول مشخص نیست، تأکید کند. فیلم کارهای جینتی هشت ساله را، در زمانی که او و خانواده اش در یک دنبال می کند که در یک خانه ی مخروبه زندگی می کنند و سعی می کنند در قلمروی جداافتاده زندگی خود را پیش ببرند. پدر او، تراورس گاف (کالین فرل)، این شرایط را یک ماجراجویی بزرگ می بیند و اشتیاق او باعث شدت گرفتن هیجانات جینتی می شود. مادرش مارگارت (روث ویلسون) زنی بی شور و شوق است. گرچه گاف همانقدری که دوست داشتنی است، بطری های مشروب را ستایش می کند و اعتیادش به الکل نشانگر سقوط اوست.
قسمت اعظم داستان در اوایل دهه ی ۱۹۶۰ رخ می دهد. دیزنی به عنوان آخرین راهکار تراورس را با هواپیما به لس آنجلس آورده است تا او را قانع کند که حق و حقوق «مری پاپینز» را به او بفروشد. او به تراورس اجازه می دهد با دان دا گرادی (بردلی ویتفورد) فیلمنامه نویس اثر و برادران شرمن، رابرت (بی. جی نواک) و ریچارد (جیسون شوارتزمن) که برای نوشتن ترانه های فیلم استخدام شده اند، ملاقاتی داشته باشد. دیزنی راننده ای پرحرف (پل جیاماتی) در اختیار تراورس قرار می دهد که از زیبایی های لس آنجلس تعریف می کند و گردشی مخصوص در دیزنی لند برای او ترتیب می دهد. تاریخ به ما نشان می دهد که تراورس در نهایت نرم شد و موافقت کرد اما «نجات دادن آقای بنک» نشان می دهد این اتفاق چقدر سخت رخ داد.
آنهایی که با مداکرات پشت صحنه ی فیلم که بیش از نیم قرن پیش اتفاق افتاد آشنا هستند، صداقت و واقع نگاری فیلم را ستایش می کند. ریچارد شرمن، عضو زنده مانده ی گروه دو نفره ی نویسندگان ترانه، در نقش یک مشاور در روند ساخت فیلم حضور داشت. «نجات دادن آقای بنک» به یاد و خاطره ی رابرت تقدیم شده است که اوایل سال ۲۰۱۳ درگذشت. فیلمنامه نویسان اثر کلی مارسل و سو اسمیت و کارگردان آن جان لی هنکوک (کارگردان فیلم « منطقه پشتیبانی نشده») بایستی ستایش شوند که لحن فیلم را سرزنده نگه داشته اند و با اینحال تأثر حسی به سزایی روی مخاطب می گذارند. فیلم از انواع تله های رایج اجتناب می کند؛ فیلم هرگز بیش از حد احساساتی نمی شود و تراورس را به یک پیرزن دوست داشتنی که قلب طلایی اش به واسطه ی هوس پوشانده شده است، تبدیل نمی کند.
بازی های قوی یکی از دلایل تأثیرگذاری «نجات دادن آقای بنک»
تا به حد حاضر است. گروه بازیگران به شدت حرفه ای و قدرتمند
هستند و برندگان و نامزدهای اسکار سالهای پیش میان آن حضور
دارند. اعتبار و شهرت هنکس و تامپسون آشکار است اما پاول
جیاماتی و ریچل گریفینز که بازیگران نقش های فرعی هستند نیز
نامزدی اسکار را در کارنامه ی خود دارند. قدرت بازیگران نقش های
فرعی، درست به اندازه ی نقش آفرینی عالی هنکس و تامپسون،
ویژگی ای است که «نجات دادن آقای بنک» را از چندین و چند فیلم
ساخته شده “بر اساس یک داستان واقعی” بالاتر قرار می دهد.
موسیقی متن توماس نیومن به دلیل به کار بستن آزادانه ی نمونه
هایی از تم های موسیقی آشنای فیلم های والت دیزنی، به خصوص
«مری پاپینز» اثری به یادماندنی و برجسته است. حداقل ده مورد
از میزان های برادران شرمان به شکل های مختلف استفاده شده
اند و زمانی که تراورس برای اولین بار ترانه ی ” Let’s Go Fly a Kite”
را می شنود نقطه ی برجسته ای در فیلم به وجود می آید. ارتباط
های موسیقیایی و استفاده از کلیپ ها در نزدیکی پایان فیلم ریسمانی
درونی و مانند بند ناف میان «نجات دادن آقای بنک» و «مری پاپینز»
متصل می سازد و اجازه می دهد حس نوستالژی و خاطره تأثیرگذاری
فیلم را بیشتر کند. «نجات دادن آقای بنک» به تنهایی فیلمی دلپذیر
و خوشایند جمعیت است. با این حال فیلم برای آنهایی که علاقه ی
خاصی به «مری پاپینز» دارند، مانند یک گنجینه به نظر می رسد.