پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد و بررسی فیلم Riddick (ریدیک)
حتی بعد از نه سال نمی توان جلوی بازگشت ریدیک را گرفت.شخصیت اصلی
و تسخیر ناپذیر فیلم فوق العاده “Pitch Black/تاریکی مطلق” و فیلم ناامید کننده
“The Chronicles Of Riddick/ماجراهای ریدیک” برای سومین بار بازگشته است
و اگر قرار باشد از روی پایان باز فیلم قضاوت کنیم این آخرین بارش نخواهد بود.
دیوید توهی،نویسنده و کارگردان و ون دیزل،ستاره فیلم هر دو علاقه زیادی
به این پروژه دارند و یک فروش نسبتا خوب در گیشه کافی است که آن ها برای
ساخت فیلم چهارم دست به کار شوند.”Riddick/ریدیک” فیلمی مستقل
است و نیازی به آشنایی قبلی وجود ندارد اما مخاطبانی که با زندگی و ماجراهای
شخصیت اصلی آشنا باشند،چیزهای بیش تری از فیلم دستگیرشان می
شود.در ابتدای فیلم به “The Chronicles Of Riddick/ماجراهای ریدیک”
بر می گردیم و متوجه وجود رابطه خانوادگی بین یکی از شخصیت های
منفی آن با یکی از شخصیت های فیلم اول،”Pitch Black/تاریکی مطلق”
،می شویم.
“Riddick/ریدیک” به سه پرده مشخص تقسیم شده است که به ترتیب
از کیفیتشان کاسته می شود.در اولین و بهترین قسمت فیلم ریدیک (ون
دیزل) را خرد و خمیر و خونین روی سیاره ای که می توان آن را غیر دوستانه
توصیف کرد می بینیم.افرادی که با برنامه های تنازع برای بقای شبکه
دیسکاوری آشنایی دارند حال و هوای این قسمت را به خوبی درک خواهند
کرد.تصویر گری فیلم،به خصوص در این بخش اول نفس گیر است و با رنگ
های طلایی و قهوه ای به کار رفته،مناظری اصالتا بیگانه و بد شگون را
شاهد هستیم.یکی از این صحنه ها آن قدر خوب کار شده که گویی یکی
از نقاشی های فرانک فرازتا جان گرفته است.فیلم در سی دقیقه ابتدایی
به جدال ریدیک با این محیط خشن می پردازد،محیطی که سگ هایش
آدم خوار هستند و با این حال در مقایسه با دیگر جانوران این محیط مهربان می نمایند.
قسمت دوم فیلم از زمانی شروع می شود که ریدیک سیگنال نجات اضطراری را فعال می کند و جایزه بگیرها با دریافت آن سر می رسند.تعداد آن ها در کل یازده تا است که تنها نام بعضیشان ارزش ذکر کردن را دارد،سانتانای (جوردی مولا) طماع،که قصد بریدن سر ریدیک را دارد،جانز (مت نیبل) که کمی عاقل تر است و برای بازجویی ریدیک را زنده می خواهد و دست راست جانز،زنی به اسم دال (کیتی سکهاف) که دائما با سانتانا بر سر دست درازی هایش دعوا دارد.بقیه این جایزه بگیرها نقشی شبیه جوانان قربانی و جیغ کش فیلم های ژانر اسلشر (دسته ای از فیلم های ترسناک با محوریت یک قاتل روانی که چهره خود را با ماسک پوشانده است) را دارند.در این قسمت فیلم را می توان “First Blood/اولین خون” از نوع علمی تخیلی دانست که در آن افرادی با برتری عددی و تجهیزات وارد قلمرو ریدیک می شوند و متوجه می شوند برای آن چه قرار است سرشان بیاید آمادگی کافی ندارند.
فیلم با رسیدن به سی دقیقه پایانی کمی خسته کننده می شود و سعی دارد با مجبور کردن بازماندگان به اتحاد در مقابل موجودات بیگانه کمی از این روند بکاهد.اگر به این بخش فیلم زمان بیشتری برای نفس کشیدن داده می شد خیلی بهتر از آب در می آمد،اما رسیدن فیلم به زمانی در حدود دو ساعت باعث شده کارگردان به فکر جمع و جور کردن داستان بیفتد و در نتیجه بخش پایانی فیلم کمی عجولانه به نظر می رسد.
بیش تر قسمت های فیلم از سطح بالایی برخوردار هستند اما این نکته برای مخاطبانی که دو فیلم قبلی را دیده اند زیاد عجیب نخواهد بود.دیزل که روی فرم خوبی قرار دارد دیالوگ هایش را با همان حالت غر و لند همیشگی ادا کرده و حتی در غل و زنجیر هم خطرناک ترین آدم فیلم است.موفقیت سری فیلم های “Fast & Furious/سریع و خشمگین” دیزل را آن قدر محبوب کرده است که فروش این فیلم را تضمین کند؛البته فیلم با بودجه چهل میلیون دلاری کار سختی هم برای سود آور شدن در گیشه ندارد.در کل فیلم از نظر بصری عالی است و به جز یکی دو صحنه که جلوه های ویژه نسبتا ضعیفی دارند،(به خصوص صحنه ای که جایزه بگیرها سوار بر موتورهای پیشرفته شان با سرعت به پیش می روند) چیزی از فیلم های نسبتا پر بودجه تابستان کم ندارد.
“Riddick/ریدیک” بیشتر به “Pitch Black/تاریکی مطلق” شبیه است تا به “The Chronicles Of Riddick/ماجراهای ریدیک”.فیلمی پر اضطراب و تاریک که شوخی هایش (که کم هم نیستند) هم تلخ و تاریک هستند.کشته شدن نوبتی جایزه بگیرها به دست ریدیک یادآور “First Blood/اولین خون” رمبو و روش کشتن او شبیه فیلم های ترسناک است که استثنائا در این یکی ما طرف قاتل هستیم.موضوع پایبندی به اخلاقیات است.ریدیک شاید بر اساس قوانین یاغی باشد اما داشته ها و اصول اخلاقی خود را دارد و به آن ها پایبند است،از طرف دیگر جایزه بگیران اگر چه در راستای قانون کهکشانی عمل می کنند اما انگیزه آن ها طمع و منافع شخصی است.
اگر چه فیلم آشکارا متعلق به ون دیزل است اما بازی های خوبی در نقش های مکمل هم دیده می شود.جوردی مولا یکی از آن سادیست ها است که منتظر لحظه مجازاتش در فیلم خواهید بود.مت نیبل حس درگیری عاطفی و کمی شرافت در شخصیتش وارد کرده است.کیتی سکهاف که در نقش استارباک در سری جدید “Battlestar Galactica/بتل استار گلکتیکا” معرف حضور علاقه مندان ژانر علمی تخیلی است در فیلم از پس ارائه تصویر زنی قوی به خوبی بر آمده و می توان او را در ردیف شخصیت هایی چون سارا کانر (لیندا همیلتن) و ریپلی (سیگورنی ویور) قرار داد.سکهاف هم به مانند ویور و همیلتن برای این نقش بر حجم عضلاتش افزوده است.
“Riddick/ریدیک” شاید کامل نباشد اما یک تریلر علمی تخیلی و حادثه ای خوش ساخت است.مشکلاتی که ضرب آهنگ فیلم دارد کلیت آن را تحت الشعاع قرار نداده و صحنه های به یاد ماندنی در فیلم کم نیستند.مخاطبانی که “Pitch Black/تاریکی مطلق” را دوست داشتند اما “The Chronicles Of Riddick/ماجراهای ریدیک” را قدمی اشتباه می دانستند بدون این که حس تکراری شدن به آن ها دست بدهد می توانند با “Riddick/ریدیک” سفری دوباره به حال و هوای فیلم اول داشته باشند.