پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد و بررسی انیمیشن Planes (هواپیما ها)
دیزنی به سان مکانیکی که قصد اوراق کردن ماشینی را دارد،به جان فیلم
نه چندان قبراق “Cars/ماشین ها” افتاده و بخش ها و قطعات سالم و مفید
آن را خارج کرده که محصول این عمل فیلم انیمیشنی “Plans/هواپیما ها
” از کار در آمده است.این کار نشان می دهد که سخت می شود در عدم
خلاقیت هم به پای دیزنی رسید.فیلم انشعابی از انیمیشن “Cars/ماشین
ها” است و وقایع آن،به طوری که در ابتدای فیلم اعلام می شود،در دنیای
“Cars/ماشین ها” اتفاق می افتد و همین برای بسیاری از بینندکان کافی
است تا به سراغ آن نروند.منتقدان،دو گانه “Cars/ماشین ها” از جان لستر
را مثال خوبی از سو استفاده های پیکسار از بینندگان در جهت تامین منافع
مالی اش می دانند.با تمام این ها “Cars/ماشین ها” و دنباله جیمز باند
گونه اش (منظور “۲ Cars/ماشین ها ۲” است) را می توان محصول عشق
و علاقه کارگردان (جان لستر از دیوانگان ماشین است)،صدا پیشه ها و سایر
عوامل فیلم در به تصویر کشیدن این ماشین های انسان گونه دانست.چنین
حرفی در مورد “Plans/هواپیما ها” صدق نمی کند،چرا که یک نسخه برداری بی روح از دیگر فیلم های دیزنی و چیزی شبیه کپی های تقلبی چینی از ماشین های لوکس است.
مزیت “Plans/هواپیما ها” نسبت به فامیل زمینی اش یعنی “Cars/ماشین ها” را می توان در فضای رخداد های فیلم یعنی آسمان دانست که این امر به فیلم امکان داده تا جلوه های بصری زیباتری داشته باشد،اما مگر غیر از این است که جلوه های بصری زیبا خصیصه ای ذاتی در انیمیشن های دیزنی هستند؟دین کوک با تقلید خوبی که از اون ویلسون انجام داده،صدا پیشه شخصیت اصلی یعنی خاکی است.خاکی هواپیمای سمپاش شجاعی است که مانند حلزون ابر قدرت انیمیشن “Turbo/توربو”،عاشق سرعت است.اما دو مشکل بر سر راه او قرار دارد،یکی آن که برای سریع رفتن ساخته نشده و دیگر آن که از ارتفاع می ترسد.مانند بسیاری فیلم های خانوادگی دیگر فیلم قصد دارد به مخاطبان کم سن و سال و تاثیر پذیرش این نکته را یادآور شود که هیچ رویایی دست نیافتنی نیست،بنابراین خاکی خیلی زود بر این محدودیت ها غلبه کرده و در مسابقه پیمایش دور دنیا شرکت می کند.در کنارش شخصیت هایی مثل کامیون سوخت رسان (برد گرت) که شبیه ماتر (از شخصیت های انیمیشن “Cars/ماشین ها”) است،هواپیمای جنگی با سابقه (استیسی کیچ) که او هم از شخصیت پال نیومن در “Cars/ماشین ها” الهام گرفته شده حضور دارند.البته سیاهی لشگری از شخصیت های کلیشه ای که توسط افراد مشهور صدا پیشگی شده اند هم در فیلم دیده می شوند که کمک چندانی به فیلم نکرده اند و می شود گفت تنها به دنبال کسب در آمد یا فروش اسباب بازی های شخصیت هایشان بوده اند.
فیلم که گویی روی حالت خلبان خودکار قرار گرفته مجبور است همان نقاط کلیشه ای این گونه داستان های از فرش به عرش را طی کند.روند کند “Cars/ماشین ها” که نیم ساعت طولانی تر از “Plans/هواپیما ها” بود،در مقایسه با ضرب آهنگ سریع این فیلم یک مزیت به حساب می آید،چرا که در “Cars/ماشین ها” حداقل کمی جا برای شخصیت پردازی هم در نظر گرفته شده بود.”Plans/هواپیما ها” گویی هر جا که توانسته در داستان میانبر زده که این امر باعث شده بیشتر شبیه اسکلت یکی از فیلم های دیزنی به نظر برسد تا یک فیلم کامل.اما فیلمی که شوخی هایش در حد اجرای آهسته ترانه “Love Machine/ماشین عشق،یک ترانه معروف از گروه The Miracles” توسط یکی از هواپیما های به اصطلاح بامزه است،همان بهتر که میانبر زده و زودتر به خط پایان برسد.تنها منبع سرگرمی برای والدین نگون بخت هم شاید این باشد که سعی کنند سر از کار دنیای گیج کننده “Cars/ماشین ها” در بیاورند.جایی که ماشین ها برای مسافرت چمدان های لباسی را جمع می کنند که هیچ گاه نمی پوشند.اصلا چرا باید در چنین دنیایی هواپیمای سم پاش وجود داشته باشد؟مگر ماشین ها و هواپیما ها غذا می خورند؟آیا درون آن ها دل و روده وجود دارد؟شاید یکی از دو دنباله در حال ساخت فیلم،یکی از این هواپیما ها را باز کند تا بشود درون آن ها را دید.شاید این تنها دلیل برای دیدن فیلمی دیگر از این سری فیلم های در حال نزول باشد.