پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد سریال پنجره ای به گذشته
میزان طلاق در ایران از سال‌های ۱۳۸۵ تا کنون به طور پیوسته در حال افزایش بوده و بر اساس آمارهای چند سال
اخیردر سه چهارم طلاق ها( ۷۰ درصد) این زنانند که متقاضی جدایی هستند. در چنین شرایطی با زنان خودسرپرست و سرپرست خانواری مواجه هستیم که مسائل اجتماعی ومعیشتی خاصی را به سطح جامعه آورده اند و چنانچه در فرهنگسازی و امور حقوقی شان بی توجهی صورت گیرد، با فجایع جبران ناپذیری مواجه شویم. خاصه اینکه معضل استفاده نادرست از ماهواره وشبکه های اجتماعی، خانواده های ایرانی را با آسیب های جدی مواجه کرده است.
یکی ازابزارهای مواجه با چنین مشکلاتی رسانه ملی است.
کاری برای برطرف کردن مشکلات
همیشه حرف زدن از عمل کردن راحت تراست. بنابراین شبکه ها را افراد صاحب نظری پر کرده اند که با چهره های نگران در دکورهای تیره نشسته اند واز معضلات و مشکلات پشت پرده می گویند. در این میان فقط چند شبکه محدود فرصت کرده اند از چنگ این انسان های خوب بگریزند و کاری برای برطرف شدن و یا کاستن از مشکلات انجام دهند.
شبکه دوی سیما از سال های دور این رسالت را به عهده داشته که اغلب اندیشیده و بنا به نیاز روز فیلم و سریال پخش کند. در سال های پس از جنگ و درست زمانی که به بازسازی و کار جدی نیاز داشتیم، سریالی به نام «داستان زندگی» را پخش کرد که در آن هانیکو با تشویق استاد و سرسختی خودش موفق به ادامهٔ تحصیل شده و به عنوان اولین خبرنگار زن ژاپنی به استخدام یکی از روزنامه‌های آن دوران درآمد.
سریال هایی برای توانمند کردن زنان
در اواسط دهه هفتاد خانواده های ایرانی سریال جذاب «قصه های جزیره» را با دوبله ی هنرمندانه خانم رفعت هاشم پور به تماشا نشستند. سارا استنلی، راوی زندگی خانواده هایی بود که در جزیره ای کوچک با مهربانی زندگی می کردند. در آنجا شاهد بزرگ شدن کودکانی بودیم که زیر سایه خانواده وارد جامعه می شدند. اما با گذشت زمان و متزلزل شدن بنیان خانواده و ایجاد شکل های دیگری از زیستن، نقش زن در جامعه متفاوت شد؛ پس نیازمند ساختن سریال ها و فیلم هایی هستیم که این قشر را توانمند کرده از آسیب های بیشتر مصون کند.
یکی از تهیه کنندگان مشهور کانادا به نام کوین سالیوان، که تا کنون سریال‌های مشهوری چون «آن شرلی»، «قصه‌های جزیره» و … را ساخته است اخیرا سریال «پنجره ای به گذشته» را نیز سرپرستی کرد که درآن ماجراهای سرگرم کننده ای رخ می دهد؛ اما این بار شخصیت های محوری، چهار زن در سنین نوجوانی، جوانی، میانسالی وپیری هستند که در وضعیت های مختلف با همکاری یکدیگر از پس مشکلات بر می آیند.
این سریال از سه شنبه ۶ تیر ساعت ۲۱:۳۰ در شبکه دو روی آنتن رفت. پیرزن بیوه ی داستان نماد عقل است و با دوراندیشی، جدیت و البته ثروتش نقش رهبر را دارد. دختر مجرد سی ساله اش که گوینده رادیو است، نماد سخنوری است و مسائل را مطرح می کند تا به گوش همه برساند. زن میانسالی که بتازگی از همسرش جدا شده، احساساتی است و برای شادی و هنر تلاش می کند ونماد دل واحساس است. او که به خاطر طلاق مجبور است خود را اداره کند و به قولی خود سرپرست است، از سوی زنان شهر و حتی دوستانش در معرض قضاوت و بد اخلاقی قرار می گیرد؛ اما به کمک پیرزن(عقل) و دخترش (زبان) جایگاه خودش را میان زنان دیگر پیدا می کند.
توانایی زنان بدون حضور مردان
در این سریال شاهد کمک و یاری زنان به یکدیگر
هستیم تا بتوانند به خوبی تغییر کنند و با شرایط
جدید هماهنگ شوند. نشان دادن توانایی زنان در
مراقبت از خود و مواجه با مسائل، بدون حضور مرد
یکی از درونمایه های اصلی فیلم است؛ با این حال،
می توان گفت انتخاب و پخش آن از شبکه ی دوموجه
و قابل تقدیر می نماید.
مسلما سیاست گذاری ما نمی تواند در راستای
تشویق زنان به زندگی مجردی باشد و نیست. اما
اکنون که به هر دلیلی با چنین مسئله ای مواجه
هستیم، بی توجهی وفقدان قوانین حقوقی و
کمبود انجمن های حامی و فرهنگ سازی در
این زمینه باعث سرگردانی و صدماتی می شود
که به صورتی دوری باز به خانواده ها باز می گردد
و چه بسا باعث طلاق های بیشتر شود. ما می
بایست جدا و سریعا دست خانواده و زنان خود
سرپرست را بگیریم و نگذاریم با سقوط آن ها
فرهنگ و نجابت مان تهدید شود.