پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد و بررسی فیلم No Escape (گریزناپذیر)
این که فیلم دلهره آوری ادعا میکند که میتواند قوت و شدت خود را در سرتاسر مدت زمان فیلم حفظ کند
امری به شدت غیرعادی است. «گریزناپذیر»(No Escape) در بالا نگه داشتن سطح هیجان بدون مختل نمودن «تعلیق ناباوری[۱]» ما فوق العاده عمل میکند. برخلاف فیلمهایی که از همان ابتدا خیال بیننده را راحت میکنند که قهرمانان داستان بدون هر گونه گزندی عاقبت به خیر میشوند، «گریزناپذیر» در این اطمینان اندکی خلل وارد میکند. برخی از اتفاقات باعث به هم ریختن تمرکز میشوند. «گریزناپذیر» را اصلاً نمیتوان اثری سبک وزن و خیالی تصور کرد؛ بلکه اینجا با اثری محکم و پرمایه روبرو هستیم.
«گریزناپذیر» فیلم نامه خود را با استفاده از فرضیه «غریبهای در سرزمینی بیگانه» نوشته است. مهندسی معمولی به نام جک دوایر (اوون ویلسون) خانواده اش- شامل همسرش آنی (لیک بل) و دخترانش لوسی (استرلینگ جرینز) و بیز (کلیر گیر)- را از سرزمین مادری شان در آستین تگزاس به کشوری بی نام و بی ثبات در جنوب آسیا میبرد. آنچه در ابتدا به صورت یک شروع جدید نوید بخش به نظر می رسیده ناگهان به کابوسی مبدل میشود. کودتا و در نتیجه آن شورش محیط را برای خارجیها، به خصوص افرادی که با کارفرمای جدید جک- یک شرکت چند ملیتی که آگاهانه تصویری شیطانی از آن توسط آشوبگران ترسیم شده است- در ارتباط هستند مسموم میسازد. وقتی که شرایط مدام برای خانواده دوایر خطرناک تر می شود، و در حالی که هتلشان تحت محاصره است و به سفارت آمریکا حمله شده است، یک دوست قدیمی بریتانیایی به نام هاموند (پیرس برازنان) برای فرار از وجدان ناراحت خود به کمکشان میآید.
گرچه لوکیشن فیلم اسم ندارد، اما سرنخهای جغرافیایی ما را به کامبوج میرسانند. پیش زمینه بر اساس رویدادهای واقعی آشنا است: فقرایی که از استعمار یک دیکتاتوری بی تفاوت به تنگ آمدهاند رهبر خود را می کشند و طغیان میکنند. شرایط برای افراد بیگناهی مانند خانواده دوایر، که بنا بر دلایلی که درک نمی کنند شکار شدهاند و متحدان اندکی دارند- حتی وقتی که محلیها با انبوه مردم مخالف هستند- خطرناک است؛ آنها دوست ندارند به خاطر ترس از عواقب منفی درگیر شوند. جک و آنی کاردان و شجاع هستند منتها تواناییهایشان محدود است. این یکی از چیزهایی است که باعث میشود «گریزناپذیر» پر از تعلیق شود. در فیلم خبری از قهرمانان اکشن متداول در فیلمها نیست. آنها سلاح ندارند و برای ماهیت بکش یا کشته می شوی شرایط خود آمادگی ندارند. خشونت برایشان تازگی دارد.
حدود ۹۰ دقیقه از این فیلم ۱۰۳ دقیقهای به فرار اختصاص دارد. مقدمه چینی بسیار خوب است و وقتی اتفاقت بد شروع میشوند به صورت پشت سر هم ادامه پیدا می کنند. جک و آنی مجبورند تصمیمات دشوار و سرنوشت سازی بگیرند. در یکی از صحنهها شاهد پریدن از سقف ساختمانی به روی بام ساختمان دیگر هستیم. فاصله بین این دو شاید کمتر از ۱۰ فوت باشد اما نحوه فیلمبرداری این صحنه توسط جان اریک داودل، کارگردان، {سازنده فیلم «قرنطینه»(Quarantine)}، برای به تپش انداختن قلب کافی است. «گریزناپذیر» توقفهای زیادی ندارد. در فیلم صحنههای بی رحمی افسار گسیخته کم نیستند. فیلم راهی برای از بین بردن تنش با دیالوگهای سخیف بین هاموند و دستیارش، کنی راجرز (ساهاجاک بونتاناکیت) یافته است، اما این هرگز بیش از حد طول نمیکشد.
نه اوون ویلسون و نه لیک بل ذاتاً مناسب نقشهایشان نیستند، اما به تدریج مشخص میشود که آنها انتخاب های خیلی خوبی بودهاند. در حالی که پیرس برازنان آن نقش قهرمان گونه مورد انتظار را پر کرده است، آنها اجازه دارند تا آدمهای عادی باشند که به دام شرایط فوق العاده افتاده اند و این همان چیزی است که باعث می شود این اثر متقاعد کننده بشود. هاموند یک شخصیت فرعی است، اما در بسیاری از شرایط بسیار خطرناک اثری از آن دیده نمیشود. «گریزناپذیر» میتوانست تجربه متفاوت (و احتمالاً ضعیف‌تری) باشد اگر نقشهای اول را به دست ستارههای شناخته شده دیروز و امروز ژانر اکشن سپرده میشدند.
ویلسون و بل شخصیت خود را دارند و ما را کاملاً در عمق شرایط موجود فرو میبرند.
شاید بحث انگیزترین جنبه «گریزناپذیر» روش برخورد دخترها باشد.
قرار دادن کودکان در خطر یکی از راههای موثر برای کنترل تنش است.
داودل در برخورد با خطری که لوسی و بیز را تهدید میکند بسیار محتاط
است. تهدید علیه آنها واقعی است اما دوربین او هرگز شرایطی غیر
واقعی از آنها نشان نمیدهد یا فیلم نامه مجبورشان نمیکند تا به طرزی
غیرمناسب یا بعید برای دو کودک که در این شرایط گرفتار شده اند عمل
کنند. حضورشان کاتالیزوری است که آنی و جک را وادار به انتخاب گزینه
های فوق العاده میکند. شاید والدین هرگز دچار چنین شرایطی نشوند،
اما متوجه عواطف پشت سر اقدامات جک و آنی خواهند شد.
اغلب اوقات، فیلمهای دلهره آور به صورت تفریحات ایمن و بهداشتی در
قالب بدلکاری های پر از اکشن و جلوههای ویژه بسته بندی میشوند.
«گریزناپذیر» برگشت به دورهای است که در آن فیلمهای این ژانر توسط
تعلیق و تنش تعریف میشدند. داودل علاقهای به ایجاد بندرگاهی امن برای
افرادی که به دنبال راه امنی برای گذراندن دو ساعت هستند ندارد. نگاه
او عصبی و طاقت فرسا است. فیلم او ترقهای است در دل سکوت دوران
فیلمهای بعد از فصل تابستان.