نقد فیلم مارلی و من “Marley and Me”

تلفیق ژانر طنز و درام در فیلم های اخیر هالیوودی بسیار دیده می شود و معمولاً این تلفیق موفق به جلب مخاطب

نیز می شود. با این حال به خاطر وجود تعداد زیاد این فیلم ها آن هایی که در گیشه نیز موفق باشند محدود می شود.

مارلی و من (به انگلیسی: Marley & Me) فیلمی آمریکایی در سبک کمدی-درام محصول سال ۲۰۰۸ و به کارگردانی دیوید فرانکل است. در این فیلم بازیگرانی همچون اوون ویلسون، جنیفر آنیستون، اریک دین، آلن آرکین، هیلی هادسون، هیلی بنت، کاتلین ترنر و نیتن گمبل ایفای نقش کرده‌اند.

فیلم “من و مارلی” با وجود ایده خوب برای بیان ویژگی های سگ که یکی از با وفاترین و بهترین حیوانات شناخته است به علت طولانی بودن و پرداختن به ماجراهای فرعی زیاد از دریافت رضایت بیننده باز می ماند. تنها صحنه های جذاب فیلم مربوط به شیرین کاری ها و شیطنت های مارلی و جملات پایانی فیلم در مورد سگ هاست

(که می گوید سگ همدل تو می شود و به تو

دل می بندد و کاری به غنی یا فقیر بودن تو

ندارد و از این نظر از بسیاری از انسان ها برتر

است) که بیننده را به وجد می آورد و به جز

این فیلم پر می شود از انتقال احساس خستگی

و رخوت در بیننده!

شاید بهترین بازیگر فیلم هم خود مارلی باشد

که با عکس العمل های فوق العاده اش انسان

را به خنده و شگفتی وا می دارد (صحنه ابتدایی

که برای خوردن غذا در کف خانه ولو می شود،

کشیدن پایه میز و کشاندن آن بر روی زمین و

صحنه ورود به خانه و شیرجه به داخل استخر

آب از بهترین هاست).