پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد فیلم Little Women (زنان کوچک )
در سال ۱۸۸۰ “لوییزا می آلکوت” کتاب زنان کوچک را بر اساس زندگی واقعی خویش و خانواده اش منتشر کرد که به یکی
از مشهورترین رمان های جهان تبدیل شد. تا کنون چندین اقتباس سینمایی از این کتاب صورت گرفته که اولین بار “جورج کیوکر” در سال ۱۹۳۳ فیلمی بر اساس این رمان را روی پرده سینما برد و آخرین اقتباس موفق را خانم “جیلیان آرمسترانگ” با اثری دیدنی و خوش ساخت انجام داد.
“جیلیان آرمسترانگ” کارگردان و نویسنده استرالیایی متولد ۱۹۵۰ است. اولین فیلم بلندش به نام کارنامه درخشان من ( My Brilliant Career ) را در سال ۱۹۷۹ ساخت.درونمایه اغلب آثار او را مسائل زنان و زندگی آنها شامل می شود. زنان کوچک را باید بهترین فیلم در کارنامه او دانست که با وجود فیلم های بزرگ سال ۱۹۹۴ آن طور که شایسته اش بود دیده نشد.
داستان زنان کوچک در زمستان سال ۱۸۶۲ در منطقه ای کوچک به نام کونکورد شروع می شود. چهار خواهر به نام های “مگی” ، “جو” ، “بث” و “امی” به همراه مادر خود اعضای خانواده صمیمی “مارچ” را تشکیل می دهند که پدرشان دور از خانه در جبهه های جنگ اروپاست . “مگی” خواهر بزرگتر است که تدریس می کند. “جو” دختری پر جنب و جوش که به نوشتن علاقه دارد و آرزویش این است که نویسنده بزرگی شود ( در واقع او نمونه ای از شخصیت خود نویسنده رمان است ). “بث” دختری آرام و علاقمند به موسیقی است. “امی” کوچکترین خواهر و دختری حساس و فراری از درس که دوست دارد سریع تر بزرگ شده و ازدواج کند.
زنان کوچک روایتگر داستان خانواده ای است که با وجود تمام مشکلات باز هم امیدوار هستند. چهار خواهر که هر کدام برای خود رویاهایی دارند و مادری مهربان که تمام تلاشش ، تربیت مناسب و نشان دادن راه درست زندگی به دخترانش است. در فیلم سکانسی هست که دخترها در کنار مادرشان خوابیده اند و مادر آنها را نوازش می کند و دیالوگی زیبا به “جو” می گوید: ((گذشت زمان زیبایی را از بین می برد ولی چیزی که از بین نمی رود ، طرز فکر شگفت انگیز توست ، طبع و سرشت ، مهربانی و شجاعت روحت. اینها چیزایی هستن که برای تعالی تو لازمند))
در فیلم تلاش شده از لحاظ شخصیت پردازی به هر کدام از کاراکترها به اندازه کافی پرداخته شود و داستان تنها حول محور یک نفر نباشد و در کنار آن تا حد زیادی نیز به رمان اصلی وفادار بماند. البته ضعف هایی در این زمینه به چشم می خورد مانند شخصیت پدر که تاثیر به سزایی در فیلم نداشت یا “مگی” که از اواسط داستان به حاشیه کشیده می شود. هر چند که به تصویر کشیدن چنین کتابی در دو ساعت کار بسیار سختی می باشد اما کارگردان با انتخاب برش هایی مختلف از آن سعی دارد حق مطلب را ادا کند و ماحصل آن فیلمی با ریتم مناسب است که از ابتدا تا انتها می تواند بینده را با اتفاقات گوناگون همراه کرده و همچنین طرفداران کتاب را نیز راضی نگه دارد.
“جیلیان آرمسترانگ” که خود تحصیل کرده رشته طراحی لباس است ، وسواس زیادی در انتخاب لباس های مناسب برای شخصیت های فیلم ، به خرج داده است. علاوه بر آن طراحی صحنه رنگارنگ “جیم اریکسون” ، فیلمبرداری درخشان “جفری سیمپسون” و موسیقی زیبای “توماس نیومن” نقش مهمی در موفق بودن اثر ایفا کردند.
هر چند که این فیلم را در رده فیلم های فمینیستی قرار می دهند که سعی در نشان دادن زندگی سخت زنان و مشکلات آنها در جامعه دارد ، یا در بعضی قسمت ها مثل نامه نوشتن مادر برای معلم مدرسه دچار اندکی شعار زدگی می شود اما با تمام این اوصاف در سرتاسر آن زندگی و امید به چشم می خورد. تلخی ها و شیرینی های زندگی را به تصویر می کشد و به بیننده می گوید که برای رسیدن به اهداف بزرگ باید شجاع بود و مبارزه کرد. این پیام را می توان در سکانسی مشاهده کرد که آن را بهترین قسمت فیلم نیز می دانم. “جو” کنار تخت “بث” نشسته و برای آخرین بار با یکدیگر صحبت می کنند. “بث” به او می گوید که: ((هیچوقت مثل شماها نبودم که واسه کارای بزرگی که میخوام انجام بدم نقشه بریزم ، هیچوقت خودمو باور نکردم ، مثل تو نویسنده بزرگی نیستم …))
شاید خیلی ها به اشتباه گمان کنند که زنان کوچک فیلمی
صرفا مناسب زنان و یا نوجوانان است اما این اثر ملودرامی
دلنشین و جذاب درباره زندگی می باشد پس قطعا به همه
افراد توصیه می شود.
۱۹۹۴ |
دارم, خانوادگی, عاشقانه |
۱۰۵ دقیقه |
درجه نمایشی PG
کارگردان :
Gillian Armstrong
نویسنده :
Louisa May Alcott, Robin Swicord
بازیگران :
Susan Sarandon, Winona Ryder, Kirsten Dunst
خلاصه داستان :
چهار خواهر به نام های «جو»، «مگ»، «بت» و «امی»،
که پدرشان به جنگ رفته است، همراه مادرشان زندگی
می کنند. آن ها رابطه نزدیکی با هم دارند و به کمک یک
دیگر از میان سختی های زندگی عبور می کنند…