گنبد آهنین؛ سقف پوشالی برای پادگان شیشه‌ای اسرائیل + عکس

اما جدی­ ترین تهدیدات و اثبات ناامنی در این مناطق با شروع حملات راکتی ممکن شد. اوج این پدیده در جنگ سال ۲۰۰۶ صهیونیست­ها با لبنان و در واقع جنبش حزب­ الله اتفاق افتاد. در این نبرد که به «جنگ ۳۳ روزه» معروف شد نیروهای حزب الله بیش از ۴۰۰۰ فروند راکت به مناطق داخلی رژیم صهیونیستی شلیک کردند که بردهای مختلفی را پوشش داد.

بنا به اعلام منابع، حداقل ۴۴ صهیونیست در این حملات کشته شدند و شهر بسیار مهم و بندری حیفا نیز بارها به حالت تعطیل در آمد. در شهرها و شهرک­ های مختلف، صدها هزار نفر از ساکنان اشغالگر مجبور شدند به پناه­گاه­ ها رفته و خانه­ ها را رها کنند. حتی تأثیر اقتصادی همین احساس ترس و تعطیلی ها واکنش مقامات صهیونیست را به دنبال داشت. اما شاید نتیجه مهمتر این اتفاقات، تحمیل موضع تدافعی به رژیم صهیونیستی پس از سالها استقرار در موضع تهاجمی بوده است.

در چنین شرایطی پروژه «گنبد آهنین(Iron Dome)» شکل گرفت که هدف آن ایجاد سامانه موشکی برای انهدام راکت­ های کوتاه برد و تسلیحات توپخانه­ ای بود. این برنامه در شرایطی اعلام شد که سامانه­ ای با مأموریت مشابه به نام «ناتیلوس» بطور مشترک توسط آمریکا و رژیم صهیونیستی ساخته شده و تا مراحل قابل توجهی از طرح توسعه و آماده­ سازی پیش رفته بود.

با بهره­ گیری از فناوری­ های توسعه داده شده در سامانه پدافند هوایی «اسپایدر»، کار بر روی گنبد آهنین با اختصاص ۲۱۰ میلیون دلار آغاز شد و در سال ۲۰۰۸ اولین آزمایش­ های موشک این سامانه با نام «تمیر(Tamir)» که وزن ۹۰ کیلوگرم و طول حدود ۳ متر دارد انجام شد. پس از آن سایر اجزای سامانه آزمایش شده و سرانجام با انتشار تصاویری که جزئیات آن قابل تأیید نبود اعلام شد که این سامانه موفق به رهگیری و انهدام پرتابه­ هایی مشابه راکت­ های قسام و کاتیوشا شده است.

این سامانه از سه بخش تشکیل شده: رادار کشف و تعقیب هدف، واحد مدیریت نبرد و کنترل موشک و بخش سوم، پرتابگرهای موشک که در هر سامانه، سه پرتابگر هر یک مجهز به ۲۰ موشک در نظر گرفته شده است. گفته شده این سامانه توان مقابله با پرتابه­ هایی با برد ۴ تا ۷۰ کیلومتر را داشته ولی بنا بر اذعان مقامات صهیونیست تنها می­ تواند ۸۰ درصد از آنها را شناسایی نماید.

حدود ۴ ماه بعد بود که اعلام شد این سامانه موفق به رهگیری راکت­ های قسام و کاتیوشا شده است. با ادامه مراحل توسعه و جذب بودجه بیش از ۲۰۰ میلیون دلاری از آمریکا کار بر روی این سامانه ادامه داشت و اعلام شد در وهله اول در نزدیکی نواز غزه و مرز لبنان بکارگیری خواهد شد و حتی گفته شد چند مشتری خارجی به دریافت این سامانه تمایل دارند.

اما با افزایش تنش­ ها با دولت قانونی حاکم در غزه و به تبع آن افزایش احتمال درگیری مجدد نظامی با نیروهای مقاومت صحبت­ های مقامات صهیونیست پیرامون وارد خدمت شدن این سامانه رنگ و بوی جدی­ تری به خود گرفت ولی با رویه کاهش اتکای مردم به آن در حالی که در سال­ های پیش از آن وزیر دفاع وقت اسرائیل گفته بود این سامانه تهدیدات را رفع خواهد کرد.

رادیو رژیم اسرائیل در این باره آورده است: با نگاهی به نظرات مسئولین و کارشناسانی که با رسانه­ های مختلف اسرائیل گفتگو کردند می توان به این نتیجه رسید که برخلاف هیاهوی صورت گرفته در ابتدای ساخت این سامانه هم­ اکنون تقریباً تمامی طرف­ های مرتبط با این مسئله، باور دارند که این سامانه قادر به سرنگونی موشک­ های مبارزان فلسطینی و حزب الله نیست.

به گزارش مشرق، ایهود باراک وزیر جنگ رژیم صهیونیستی در زمانی که مشغول اعلام دستور راه­ اندازی اولین سایت پدافندی گنبد آهنین در جنوب فلسطین اشغالی بود، خطاب به صهیونیست­ های ساکن منطقه بئرالسبع گفت: توقع زیادی از این سامانه نداشته باشید، زیرا نمی­ تواند به طور ۱۰۰ درصد پاسخگوی نیازهای امنیتی شما باشد.

تسفیکا فوگل رئیس سابق هیئت فرماندهی جنوب فلسطین اشغالی نیز با تأیید سخنان گولان گفته بود: دلبستگی به کارایی گنبد آهنین بسیار اغراق آمیز است و بخصوص شهروندان نباید به آن امید زیادی داشته باشند زیرا شاید در بهترین شرایط این سامانه قدرت دفاع از یک شهر را داشته باشد.

بنیامین نتانیاهو  نخست وزیر فعلی رژیم اشغالگر قدس نیز همچون فرماندهان ارشد ارتش صهیونیستی تلاش کرد تا سطح توقعات را نسبت به این سامانه کاهش داده و تأکید کند که این سامانه نمی­ تواند پاسخگوی موشک­ هایی باشد که از نوار غزه به سوی جنوب فلسطین اشغالی شلیک می­ شوند.

به گفته نتانیاهو شهرک­ های صهیونیست­ نشین مدت­ ها است که در معرض حملات موشکی قرار می­ گیرند و سامانه­ ای که دوره آزمایش خود را پشت سر می­ گذارد نمی­ تواند پاسخگوی حجم بالای موشک­ ها باشد بخصوص که نمی­ توان برای هر منزل مسکونی یا محله صهیونیست­ نشین و یا مرکز و پایگاه نظامی یکی از سامانه­ ها را به طور اختصاصی مستقر کرد. نتانیاهو در عین حال ادعا کرد، بهترین راهبرد برای مقابله با موشک­ های مبارزان فلسطینی حمله به پایگاه­ های آنها و اتخاذ موضع هجومی علیه فلسطینیان است.

اظهارات درون گابیش فرمانده پدافند هوایی ارتش صهیونیستی هم در این رابطه جالب است که گفته بود: با پایان مرحله آزمایش نظامی این سامانه که هم­ اکنون آغاز شده، سامانه گنبد آهنین خواهد توانست پدافند خوبی را فراهم کند اما هرگز نباید تصور کرد که این سامانه پدافندی کامل است.

به اعتراف گابیش، نصب و راه اندازی این سامانه به معنی این نیست که خواهد توانست موشک­ ها را رهگیری و سرنگون کند، بلکه هم­ اکنون ما در آخرین مرحله­ ای قرار داریم که بعد از آن پدید آمدن یک سامانه دفاعی اعلام می­ شود. به گفته این فرمانده صهیونیستی، گنبد آهنین هم­ اکنون در مرحله ارزیابی دقیق عملکرد است و از اینرو در جنوب فلسطین اشغالی مستقر شده است.

گابیش همچنین به صهیونیست­ ها توصیه کرد با نادیده گرفتن راه­ اندازی این سامانه همچنان همان اقدامات سابق را برای مقابله با موشک های مبارزان فلسطینی به کار برند.

دانیل هرشکوویچ از وزرای کابینه رژیم صهیونیستی نیز اعتراف کرد: این سامانه با وجود هزینه­ های بالایی که برای آن صرف شده، هرگز برای رهگیری و سرنگونی موشک­ های مبارزان فلسطینی کارایی نخواهد داشت.

در لابه لای حرف های سران صهیونیست­ ها چند نکته برجسته به چشم می خورد؛ یکی صرف هزینه­ های گزاف برای ایجاد این سامانه است که هر چند بخشی از مبالغ آن از سوی آمریکا تأمین شده ولی باز هم نسبت به اقتصاد داخلی رژیم صهیونیستی آنقدر بوده که خود به این نکته اعتراف نموده­ اند.

دیگر اینکه به صراحت از عدم کارایی مناسب این سامانه در برابر حملات راکتی نیروهای مقاومت صحبت به میان آمده و پوشش­ دهی کامل این سامانه برای ساکنان سرزمین­ های اشغالی امری محال تلقی شده­ است.

حتی امیدوارکننده ترین ادعاها که متعلق به فرمانده پدافند صهیونیست­ ها است، با دعوت مردم به رعایت اقدامات لازم، بر ناکارآمدی گنبد آهنین صحه می­ گذارد.

تناقض میان این اظهارات با تبلیغات گاه و بی گاه پیرامون کارایی گنبد آهنین در درگیری های کوچک و بزرگ پس از جنگ ۲۲ روزه با حماس نیز می تواند مورد توجه قرار گیرد.

در ابتدا دو سامانه ضد موشکی گنبد آهنین در اطراف نوار غزه مستقر شد. به گزارش روزنامه عبری یدیعوت آحارونوت، استقرار این سامانه به منظور رویارویی با احتمال بحرانی شدن اوضاع جبهه غزه در پرتو درخواست‌های مربوط به لزوم حمله نظامی گسترده به آن صورت گرفت.

به گزارش مشرق، در همین زمان نیز رؤسای شوراهای محلی شهرک‌های صهیونیستی اطراف غزه نسبت به کارآمدی این سامانه به دیده تردید می‌نگریستند. از سوی دیگر، ارتش اسرائیل اعلام کرد که قادر به حمایت از تمامی شهرهای صهیونیستی در مقابل حملات موشکی مقاومت اسلامی نخواهد بود و استقرار این سامانه در پرتو حملات موشکی روزمره نیروهای مقاومت به مناطق صهیونیستی بیهوده است.

در سوی دیگر میدان، شهروندان فلسطینی اعلام کردند که سامانه ضد موشکی گنبد آهنین رژیم صهیونیستی که برای مقابله با موشک­ های گروه­ های مقاومت فلسطین در باریکه غزه نصب شده است، در مقابله با تعدادی از موشک­ های شلیک شده از شمال باریکه غزه ناموفق بود.

به گزارش مرکز اطلاع رسانی فلسطین در آن زمان، شهروندان فلسطینی در شمال باریکه غزه گزارش دادند که پس از شلیک یک فروند موشک از سوی گروه های مقاومت فلسطین، چند موشک ضد موشک از سامانه گنبد آهنین شلیک شد و موشک­ های صهیونیستی موفق به مقابله با آن نشدند. این صحنه باعث تمسخر سامانه موشکی مذکور توسط شهروندان شد.

منابع عبری نیز به اصابت موشک مذکور به شهر عسقلان اعتراف کرده و ابراز نمودند اصابت این موشک باعث بلند شدن شلعه های آتش به آسمان شد.

گفتنی است خود منابع صهیونیستی اعلام کرده بودند که گنبد آهنین تنها با یکی از ۲۰ موشک شلیک شده از باریکه غزه به سمت النقب غربی و عسقلان مقابله و آنرا منهدم کرده بود و این از دید ناظران شکست بزرگی برای سامانه مذکور در نخستین امتحان واقعی بوده است.

در یکی از گزارش­ های ارتش رژیم صهیونیستی آمده است که دیروز تا ساعت­ های عصر ۳۰ فروند موشک و گلوله خمپاره فلسطینی شلیک شد که گنبد آهنین توانست تنها ۵ فروند از آنها را منهدم کند.

منابع خبری صهیونیستی اعلام داشته­ اند که طی این درگیری­ ها در مجموع بیش از ۱۲۰ موشک به سوی شهرک­ های اسرائیلی پرتاب شده که سامانه گنبد آهنین تنها برابر ۸ موشک توانسته واکنش موفقیت آمیز نشان دهد.

گردان‌های مقاومت در این دور از درگیری ها این تعداد راکت و گلوله خمپاره و همچنین ۳ فروند راکت گراد به شهرک‌های صهیونیست­ نشین شلیک کردند که سامانه دفاع موشکی گنبد آهنین در مقابله با آنها عملکرد ضعیفی نشان داد و راکت­های فلسطینی به شهرهای اواکیم، بئرالسبع و کریات­گاد واقع در ۵۲ کیلومتری غزه اصابت کردند که کمی بیشتر از بردهای معمول راکت های نیروهای مقاومت است. راکت­ های شلیک شده به ساختمان‌های صهیونیست ها اصابت کردند و این پس از حمله راکتی دو روز پیش فلسطینی‌ها صورت گرفت که حداقل ۹ زخمی اسرائیلی بر جا گذاشت.

با جمع­ بندی اخبار منتشره از این سری درگیری­ ها نتایج بکارگیری گنبد آهنین قابل بحث خواهد بود. برای سامانه­ ای که با صرف بودجه بالایی توسط رژیمی که محدودیت چندانی در دسترسی به فناوری­ های روز نداشته و حتی «رافائل»، شرکت سازنده این سامانه، خود را دارنده بالاترین فناوری­ های دفاعی در جهان معرفی می­ نماید، کسب درصد اصابت به هدف ۶.۶۶ درصد(بر اساس گزارش­ های مورد بررسی) بر خلاف موضع­گیری سخنگوی ارتش رژیم صهیونیستی نه تنها یک دستاورد نبوده بلکه شکست فنی قابل توجهی نیز هست.

چند نمونه از راکت ها و نمونه ای از خمپاره های مورد استفاده مقاومت اسلامی فلسطین

به گزارش مشرق، این نتایج در حالی ثبت شده که طبق اعلام خود صهیونیست­ ها در سال­ های گذشته، این سامانه با موفقیت راکت­ های مشابه را منهدم کرده بود. نکته اینجاست برای صنعت دفاعی صهیونیست­ ها که سابقه رفع ایرادات سامانه پاتریوت در اوائل دهه ۱۹۹۰ میلادی حتی پیش از خود آمریکایی­ ها که سازنده آن هستند را دارند و با سال­ ها کار بر روی سامانه ضدموشکی ارو(پیکان) که دارای قابلیتهای ادعایی بسیار بالایی است، ساخت سامانه­ ای با مأموریت مشابه(ضد موشک) که آن هم بر اساس نمونه­ های در حال خدمت ساخته شده و در نخستین استفاده رزمی خود به چنین درصد اصابت پایینی دست می­ یابد به واقع یک شکست فناورانه محسوب می­ شود.

گفتنی اینکه این درصد اصابت در بین سامانه­ های پدافند هوایی بر ضد موشک­ ها قابل مقایسه با توپ­ های ضد هوایی با هدفگیری چشمی در برابر هواپیماها است!

بنا به اعلام منابع، ورود به خدمت این سامانه که معادل بیش از یک میلیارد یورو برای طراحی و آماده سازی آن هزینه شده است توسط ارتش رژیم صهیونیستی به تعویق افتاده بود. برخی از کارشناسان بر این باور هستند که نظامیان اسرائیلی تنها اخبار نادرست از این سامانه منتشر می‌کنند تا به این وسیله راهی برای سرکیسه کردن بیشتر آمریکا که هزینه‌های ساخت این سامانه را پرداخت می‌کند، پیدا کنند و این به معنی زیر سؤال رفتن همین آمار عملکرد ضعیف سامانه که از سوی صهیونیست­ ها منتشر شده نیز است.

«یوسی میلمان» کارشناس مسائل نظامی روزنامه صهیونیستی هاآرتص اظهار کرده است: به جرأت می توان گفت این سامانه برای رونق بخشیدن به صادرات تسلیحات نظامی اسراییل طراحی شده است نه حمایت از ساکنان آن.

حتی استقرار سامانه گنبد آهنین در عسقلان در حالی صورت گرفت که پیش از آن نیز استقرار این سامانه در نزدیکی بئرالسبع در جنوب فلسطین اشغالی با اما و اگرهای زیادی به انجام رسید، به نحوی که مجله نظامی «بمحانیه» و سایت رسمی ارتش رژیم صهیونیستی تأکید کردند، هزینه­ های بسیار زیاد راه اندازی و استفاده از این سامانه از چالش­ هایی است که می­ تواند حتی منجر به عدم استقرار این سامانه در مناطق دیگر فلسطین اشغالی شود.

صهیونیست‌ها که پیش از این ادعا کرده بودند سامانه دفاع موشکی گنبد آهنین را برای محافظت از شهروندان خود توسعه می‌دهند اکنون احتمال استفاده از آن برای محافظت از پایگاه‌های نظامی را رد نمی‌کنند. به گزارش روزنامه صهیونیستی فوروارد در حالی که سامانه دفاع موشکی گنبد آهنین مراحل پایانی تکمیل شدن را سپری می‌کند، اسرائیلی‌ها کارایی آن را زیر سوال برده و نمایندگان کنگره آمریکا نیز به دنبال ضمانت‌هایی هستند که این سامانه که آمریکا بخش عمده تأمین مالی آن را بر عهده دارد به جای آنکه از شهروندان اسرائیلی محافظت کند، برای دفاع از پایگاه‌های نظامی مورد استفاده قرار نگیرد.

این نگرانی در میان شهروندان رژیم‌ صهیونیستی نیز وجود دارد که سامانه دفاع موشکی گنبد آهنین که در اصل قرار بود سپر دفاعی برای شهروندان باشد،‌ برای حفاظت از تأسیسات نظامی استراتژیک به کار برده شود. این موضوع باعث شده تا سؤالاتی در میان نمایندگان کنگره آمریکا به وجود آید که به دنبال تأمین مالی این پروژه بوده‌اند.

یکی از اعضای مجلس نمایندگان آمریکا نیز گفته بود که تغییر رویکرد تل‌آویو در استفاده از این سامانه در محافظت از غیرنظامیان،‌ به این موضوع منتهی می‌شود که کنگره درباره کمک ۲۰۵ میلیون دلاری خود به این پروژه تجدید نظر کند.

این در حالی است که رژیم صهیونیستی ادعا می­کند برای رفع ایرادات این سامانه طی فرآیندی ۲۰ ماهه برنامه ریزی کرده و بودجه­ ای یک میلیارد دلاری نیز  برای این منظور در نظر گرفته است و به همین دلیل به کمک مالی آمریکایی­ ها نیاز دارد. صهیونیست­ ها می­ خواهند حداقل ۶ سامانه دیگر از این نوع را به خدمت درآوردند. در همین راستا کمک های بیشتری نیز به برنامه توسعه این سامانه در دستور کار آمریکایی ها قرار گرفته است بطوریکه در اردیبهشت ماه ۱۳۹۱ اعلام شد ۷۰ میلیون دلار  در این زمینه به صهیونیست ها پرداخت خواهد شد. همچنین می خواهند تا سال ۲۰۱۵ نیز بالغ بر ۶۸۰ میلیون دلار به ترمیم نواقص گنبد آهنین کمک کنند.

بررسی عملکرد گنبد آهنین در چند درگیری دو سال اخیر بین رژیم صهیونیستی و مقاومت اسلامی در غزه خالی از لطف نیست. در سال فروردین ۱۳۹۰(آوریل ۲۰۱۱) نیروهای مقاومت در پاسخ به تجاوزات این رژیم بیش از ۱۲۰ فروند راکت و خمپاره به سرزمین های اشغالی شلیک کردند که بنا بر گزارش های موجود تنها ۸ مورد از آنها توسط گنبد آهنین منهدم شده است. این نشان دهنده درصد موفقیت ۶.۶۷ درصد است.

در آبان ۱۳۹۰(اکتبر ۲۰۱۱) دست کم ۳۰ شلیک از نواز غزه به سمت دشمن گزارش شده که تنها یک مورد آن توسط سامانه گنبد آهنین منهدم شده. بنابراین تنها ۳.۳۳ درصد موفقیت حاصل شده است که نصف موفقیت آن در درگیری قبلی بوده است. سخنگوی گردانهای قدس وابسته به جهاد اسلامی فلسطین اعلام کرده بود در سال ۲۰۱۱ این گردان ها در مجموع ۲۲۶ شلیک به سمت شهرک های صهیونیستی داشته اند که شامل ۵۹ موشک گراد، ۳۹ موشک قدس، ۹۸ گلوله خمپاره و ۳۰ موشک ۱۰۷ بوده است.

کمی بعد و در اسفند ۱۳۹۰(مارس ۲۰۱۲) نیروهای مقاومت اسلامی در پاسخ به ترور زهیر القیسی بیش از ۳۰۰ فروند راکت و خمپاره شلیک کردند که رسانه های غربی اعلام کردند ۵۶ مورد از آنها توسط سامانه گنبد آهنین رهگیری(intercept) شده است. هر چند می دانیم که واژه “رهگیری” معنای متفاوتی با “انهدام” داشته و تنها به معنی شناسایی و قفل کردن سامانه روی هدف است اما حتی اگر فرض کنیم هر ۵۶ مورد منهدم شده باشد درصد موفقیتی برابر ۱۸.۶۷ درصد را نشان می دهد که نسبت به قبل بهبود داشته است. برخی منابع تعداد اهداف منهدم شده در این درگیری را ۲۷ مورد عنوان کرده اند که ۹ درصد موفقیت را بیان می کند.

در آخرین درگیری بین رژیم اشغالگر قدس و نیروهای مقاوت که در اواخر خرداد و اوائل تیرماه ۱۳۹۱ به وقوع پیوست از ۱۵۰ پرتابه شلیک شده به سمت دشمن، تنها ۵ مورد منهدم شده که بیانگر حاصل شدن تنها ۳.۳۳ درصد موقفیت است. این در حالی بود که پوشش دهی این سامانه در ناحیه درگیری با توجه به تجربیات قبلی اصلاح شده بود.

یکی از راکت های شلیک شده به پایگاه مرزی رژیم صهیونیستی اصابت کرده و موجب زخمی شدن ۵ نظامی شد. این امر نشانه هدفگیری دقیق تر راکت ها و یا دست کم بیانگر تلاش نیروهای مقاومت برای مورد اصابت قرار دادن اماکن نظامی که مساحت محدود تری نسبت به شهرک های صهیونیست نشین دارند است. در اینصورت باید ذخیره موشک های مقاومت به حد بالایی رسیده باشد.

به گزارش مشرق، یکی از مهمترین مشکلات اعلام شده برای این سامانه در حال حاضر، تعداد بسیار کم آن بوده که تا حد زیادی متأثر از بار مالی بالای بکارگیری آن است. با توجه به وجود سه پرتابگر ۲۰ تایی از این موشک در هر سامانه و با در نظر داشتن اینکه قیمت موشک­ های آن که در منابع مختلف رقم­ هایی از ۳۵ تا ۱۰۰ هزار دلار برای هر فروند آن اعلام شده، تجهیز هر سامانه تنها از بابت این موشک­ ها بین دو میلیون و صدهزار تا ۶ میلیون دلار هزینه در بر خواهد داشت. در حالی که این سامانه توان قطعی انهدام هر پرتابه مهاجم با یک موشک را نداشته و ممکن است در برخی موارد به شلیک بیش از دو موشک برای انهدام یک هدف نیاز داشته باشد. از طرفی هر راکت­ دست­ساز فلسطینی ها تنها حدود ۵۰۰ تا ۸۰۰ دلار هزینه در بر دارد! از این­رو مخالفان گنبد آهنین در درون رژیم صهیونیستی استدلال بسیار محکمی برای از دور خارج کردن این سامانه دارند.

هر چند مشکل بار مالی غیر قابل صرف نظر کردن است اما در واقعیت مشکلات فنی هم در سامانه پر زرق و برق گنبد آهنین وجود دارد مانند زمان واکنش این سامانه به اهداف. به گفته منابع، این سامانه برای شلیک به سمت راکت­ های فلسطینی به ۲۰ ثانیه زمان نیاز دارد در حالی که راکت­ های گراد در زمانی اغلب نزدیک به ۱۴ تا ۲۰ ثانیه از محل پرتاب خود به شهرک­ های صهیونیستی می­ رسد.

رئوفین بدتسور یک تحلیلگر مسائل امنیتی رژیم صهیونیستی در خصوص معایب سامانه ضد موشکی گنبد آهنین در گفت و گو با کانال ۱۰ تلویزیون این رژیم گفته است: در صورتی که موشک قسام از بیت حانون به سمت سدیروت شلیک شود در راه اصابت به هدف تنها مدت زمان ۱۴ ثانیه را در آسمان سیر می­ کند و در صورتی که سامانه گنبد آهنین تنها چند ثانیه در شلیک موشک تأخیر داشته باشد، موشک قسام به هدف اصابت خواهد کرد.

البته با احتساب زمان ۲۰ ثانیه برای واکنش گنبد آهنین و زمان پرواز ۱۴ ثانیه ای راکت ها، باید نظر این کارشناس را به ایk نکته جلب کرد که با این شرایط راکت مد نظر حتما به هدف اصابت کرده و عملاً سامانه از انهدام آن جا می ماند.

خمپاره­ ها یکی دیگر از مشکلات اساسی سامانه ضد موشکی گنبد آهنین هستند، شلیک خمپاره­ ها از سال ۲۰۰۱ تاکنون ۴۰ درصد از حملات بر ضد صهیونیست ها را تشکیل می­ دهد و این در حالی است که سامانه گنبد آهنین قادر به ناکار ساختن خمپاره­ ها نیست.

تمام این نتایج در حالی رقم خورده که سامانه مدیریت نبرد در گنبد آهنین پس از ردگیری هدف و تعیین خط سیر آن و پیش­ بینی محل اصابت، از اهدافی که خطرناک تلقی نمی­ شوند صرف نظر می­ نماید و ظرفیت آن برای ردگیری اهداف دیگر باز می ماند اما با این وجود باز هم موفق به ردیابی تمام اهداف نمی گردد.

آنچه تعیین کننده نهایی در کارایی این سامانه است، داده­ های دیگری نظیر تعداد دقیق اهداف قابل کشف و قابل قفل کردن توسط سامانه و تعداد هدف قابل درگیری در هر لحظه، میزان احتمال اصابت به هدف در صورت شلیک یک موشک، تعداد سامانه­ هایی که وارد خدمت خواهند شد(از ۱۳ یا ۱۴ سامانه مورد نیاز) و چند مورد دیگر است که به بحث های جزئی تری احتیاج دارد.

البته ناگفته نماند که خود سامانه گنبد آهنین نیز می­ تواند توسط سلاح­ های مختلفی مورد تهدید واقع شود و این نکته بخصوص در مواجه با نیرویی چون حزب الله لبنان که از قدرت بسیار و فناوری­ های نسبتاً خوبی برخوردار است نمود بیشتری خواهد داشت. به عنوان مثال در صورتی که محل استقرار این سامانه به مرزهای نیروهای مقاومت نزدیک تر شود، هر چند تا عمق بالاتری از خاک طرف مقابل تحت پوشش قرار می گیرد اما امکان انهدام آن توسط موشک های سبک دوش پرتاب ضد زره تا خمپاره اندازهای کماندویی نیز بیشتر خواهد شد.

درگیری­ های اخیر بین نیروی­ های مقاومت و رژیم اشغالگر قدس نشان داد که این سامانه با وضعیت فعلی به هیچ وجه کارآمد نبوده و در آینده نیز حتی اگر ادعای صهیونیست­ ها در مورد تمایل چند کشور به خرید آن محقق شده و با تأمین بودجه تعداد بیشتری از این سامانه وارد خدمت شود، تا آن زمان، تعداد پرتابگرها و موشک­ های نیروهای مقاوت در لبنان و فلسطین نیز بیشتر خواهد شد.

تمامی آثار موشک باران دشمن غاصب توسط نیروهای مقاومت در حالی است که از راکت­ های یعنی تسلیحات هدایت ناپذیر استفاده می­ شود و منابع تحلیلی اعلام داشته­ اند که دقت و برد راکت­ های دست­ساز فلسطینی­ ها رو به افزایش است. بنابراین در صورت حفظ این روند، نیروهای اسرائیلی با چالش­ های بسیار بیشتری روبرو خواهند شد زیرا با افزایش دقت، تعداد کمتری پرتابه هم تأثیر بالایی خواهد داشت چه رسد به حمله پر تعداد.

حتی با همین وضعیت فنی راکت­ های نیروهای مقاومت اسلامی، فشار روانی موجود در بین ساکنان سرزمین­ های اشغالی، مقامات رژیم صهیونیستی را پس از هر درگیری دچار مشکلات فراوان و فدا کردن اهداف نظامی که در آغاز درگیری در نظر بوده می­ نماید تا آرامش نسبی به سرزمین­های اشغالی بازگردد. البته متوقف کردن درگیری، توازن عملی قدرت را به دنبال دارد؛ در فضایی که یک طرف نبرد به قول خودش از آخرین فناوری­ ها برخوردار بوده و طرف دیگر مدتها برای تأمین برق و غذا و دارو و بسیاری امکانات ضروری و اولیه با مشکل روبرو بوده است.

بنابراین گنبد آهنین در حال حاضر حتی نقش یک داروی آرامش بخش را نیز ندارد و به تنهایی اهرمی در جهت کمک به صهیونیست­ ها در برپایی نبرد بزرگ دیگری با نیروهای مقاومت نخواهد بود.