پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد و بررسی فیلم Insidious:Chapter 2 (موذی:قسمت ۲)
“Insidious:Chapter 2/موذی:قسمت ۲” نشان می دهد که علی
رغم موفقیت های قبلی او در زمینه سینمای وحشت،جیمز ون بی
نقص و مصون از اشتباه نیست.قسمت دوم این فیلم که احتمالا
قرار است تبدیل به یک سری فیلم شود را به دلیل موفقیت های
اخیر جیمز ون می توان نا امید کننده دانست.می توان گفت “Insidious
/موذی” دو سوم یک فیلم کامل و موفق و “The Conjuring/احضار
” یک فیلم تماما موفق بود.وجود “Insidious:Chapter 2/موذی:قسمت
۲” نه تنها ضروری نبوده بلکه فیلم گناه بزرگی نیز مرتکب شده
و آن این که قسمت قبلی خود را بی ارزش کرده است.فیلم نه
یک داستان جدید که دقیقا ادامه فیلم قبلی است؛حتی یکی از
صحنه های فیلم اول از زاویه ای جداگانه بازسازی شده است،
با این حساب فیلم اول دیگر یک فیلم کامل نیست بلکه نیمه
دومی به آن اضافه شده که نچسب،کسل کننده و تکراری است.
هدف اصلی “Insidious:Chapter 2/موذی:قسمت ۲” این است
که نویسندگان فیلم را از مخمصه ای که در انتهای قسمت اول خود را در آن انداختند نجات دهد.اگر چه بچه،دالتن (تای سیمپکینز) از دنیای سیاه و غریب ماوراء (دنیایی بین مرگ و زندگی) خلاص شد اما واسطه ای (لین شی) که به فرار او کمک کرد مرده و پدر دالتن،جاش (پاتریک ویلسن) با موجود اهریمنی ای که بدنش را در کنترل گرفته درگیر است.همسر جاش،رینی (رز برن) فورا حدس می زند که مشکلی وجود دارد اما وظیفه کند و کاو در گذشته و سر در آوردن از اتفاقات به عهده مادر او،لورین (باربارا هرشی) می افتد.هدف در “Insidious:Chapter 2/موذی:قسمت ۲” رها کردن جاش از ماوراء است که این امر مقدار زیادی سکندری خوردن در تاریکی،اتاق ها و دالان های قدیمی و فلش بک های طولانی و بی ربط به همراه دارد.فیلم نه تنها به دلیل ضرب آهنگ ناموزونش کشش زیادی ندارد بلکه صحنه های ترسناک هم خیلی مصنوعی و از سر اجبار در آن قرار گرفته اند.ون که در گذشته تبحر خود را در ایجاد تعلیق های طولانی نشان داده بود،در این جا به ایده های نخ نما و تکراری برای ایجاد ترس متوسل شده و شاهد لحظه های ترسناک ناگهانی با استفاده از پرش موجودات عجیب و غریب جلوی دوربین هستیم،در حالی که موسیقی ناموزون جوزف بیشارا در پس زمینه نواخته می شود.
قسمت هایی کش دار در فیلم هست که گویی از جنبه های ماورایی سریال “Twin Peaks/قله های دوقلو” دیوید لینچ و مارک فراست الگو برداری شده اند.دیوهایی هستند که از ماوراء عبور کرده و بدن انسان ها را برای ارتکاب به قتل به تصرف خود در می آورند.قلمرو ترسناکی بین زندگی و مرگ وجود دارد که ممکن است ارواح در دام آن گرفتار شوند.قلمرویی که توسط شیاطین حکم رانی می شود و موجودات عجیبی در آن مقیم هستند.تنها چیزی که کم است کوتوله ها،کیک گیلاس و فنجان های قهوه اند.(اشاره به سریال “Twin Peaks/قله های دوقلو”)
عنصری که قسمت اول فیلم را دیدنی و هیجان انگیز می کرد و در قسمت دوم غایب است،در خطر قرار گرفتن کودک بود.تا صحنه آخر قسمت دوم اثری از دالتن نیست.در “Insidious:Chapter 2/موذی:قسمت ۲” این پدر است که در خطر قرار دارد؛موضوعی که خواه نا خواه جذابیت قسمت اول را ندارد.فیلم نامه آن طور که شایسته بوده از پس پرداخت شخصیت ها بر نیامده است.(نویسنده فیلم نامه لی ونل است که قسمت اول را نوشته بود) فیلم جاش را تا حد یک سایه ترسان و گریزان تنزل داده است.رینی به حاشیه برده شده و تنها کارش ترسیدن و کیسه بوکس شدن برای جاش تسخیر شده توسط دیو است و در کل بازیگران آن تعهد قسمت اول را ندارند که شاید زیاد هم جای تعجب نداشته باشد.
ون به این موضوع اشاره کرده که “Insidious:Chapter 2/موذی:قسمت ۲” ممکن است آخرین فیلم ترسناک او باشد.صرف نظر از این که ون به ساخت این سری ادامه دهد یا نه،استودیو مشخصا قصد ادامه دادن آن را دارد.پایان تعلیق آمیز قسمت اول بیش تر برای تلنگر زدن به مخاطب بود و احتیاجی به دنباله برای آن نبود و در حقیقت یکی از دلایل ناکامی قسمت دوم تلاش برای حل و توجیه این پایان بود.فیلم دوم هم پایانی تعلیق آمیز دارد اما این بار مشخصا طوری طراحی شده که پیش زمینه ای برای قسمت سوم باشد.با توجه به وضعیتی که قسمت دوم داشت به شخصه علاقه ای به تماشای فیلمی جدید از این سری در آینده ای نزدیک ندارم.سینمای وحشت قرار است پر از ترس و تعلیق باشد نه گیج کننده و خواب آور.نکته دل سرد کننده آن است که ون خود به خوبی به این نکته واقف است اما در مورد “Insidious:Chapter 2/موذی:قسمت ۲” از انجام آن خودداری کرده است.