پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد و بررسی فیلم هتل آرتمیس ( Hotel Artemis )
کارگردان، دریو پیرس در نخستین فیلم تخیلی-تریلر « هتل آرتمیس » فراوانی را بیان کرده، برخی از آنها هوشمندانه
و برخی دیگر خام و پرداخت نشده اند. در واقع این فیلم بیشتر از کمبود خلاقیت رنج می برد که با ایده های گوناگون گره خورده است. یک اثر ناقص به سبک آثار B Movie در هالیوود که سعی دارد چیزی شبیه به « grindhouse » را مجددا به سینما بیاورد که موفق هم می شود.
در سال ۲۰۲۸ طی یک آشوب در لس آنجلس، سیاست خصوصی ساز شرکت های آب منجر به ایجاد خشونت و جنابت های گسترده می گردد بنابراین نیاز به وجود هتل آرتمیس احساس می شود. بیمارستانی زیرزمینی که در آن به مداوای خلافکاران و مراقبت های پزشکی از آنان پرداخته می شود. پرستاری ( جودی فاستر ) که پرستار و مسئول بخش است، به کمک کارمند بیمارستان به نام اورست ( دیو باتیستا ) از تکنولوژی و تجهیزات پیشرفته ای استفاده می کند تا مشکلات را رفع نماید. در یک شب در حالی که سر او شلوغ است و ظرفیت هتل او نیز تکمیل است، وی با مهمانان خاص گوناگونی مواجه می شود که قصد دارند در اتاقی سکونت نمایند.
افراد شامل یک دلال اسلحه نفرت انگیز به نام آکاپولکو ( چارلی دی ) ، یک قاتل فریبنده به نام نایس ( سوفیا بوتلا ) و برادران وایکیکی ( استرلینگ کی برون ) و هونلولو ( برین تایری هنری ) که در جریان سرقت از بانک مفقود شده اند می باشد. آنها در این محل با دو غافلگیری مواجه می شوند که سبب عصبانیت شان و بدتر شدن اوضاع می گردد : اطلاع از حضور فردی در گذشته پرستار ( جنی اسلت ) و سپس حضور بزرگترین رئیس خلافکاران شهر ( جف گلدبوم ). در حالی که شورشیان به هتل نزدیک می شوند، قانون شماره یک پرستا در هتل به چالش کشیده می شود که آن قانون این است : مهمان ها هرگز نباید مهمانان دیگر را به قتل برسانند!
پیرس که به دلیل نوشتن فیلمنامه بلاک باستری « مرد آهنی ۳ » و « ماموریت غیرممکن : ملت سرکش » اعتبار کسب کرده، داستان « هتل آرتمیس » را سالها در ذهن داشته و می توان این را از نقطه آغاز تا انتهای فیلم متوجه شد که دارای مزیت ها و ایراداتی است. در اینجا توجه به ساختمان داستان ویژگی هایی به چشم می خورد. خلق دنیایی جاه طلبانه به همراه طراحی صحنه اتمسفریک. عنوان هتل نیز تنیده شده در شخصیتی است که مجهول است و پوسترهای سیاه و کثیف و اینکه ما در نهایت مشتاق می شویم تا بیشتر درباره تاریخ و مهمانان اسرار آمیز این هتل بدانیم.
غافلگیری ها تا نیمه های داستان تنها در دل کارگردان باقی می ماند که شامل پرسش ها درباره ریشه هتل و البته پتانسیل بالای داستان در برقراری ارتباط میان مهمانان و گذشته شخصیت فاستر است. در ابتدا به نظر می رسد که فاستر در حال ایفای نقشی است که از سن او بسیار بیشتر اما او به آسانی آن را به تصویر کشیده و در ادامه نیز در صحنه های مختلف با قدرت ظاهر شده که در برخی از آنان احساسات فراوانی وجود دارد. این نخستین فیلم فاستر پس از « Elysium » در سال ۲۰۱۳ است و به نظر می رسد که یک انتخاب عجیب هم باشد. بیشتر بازیگرانی که در کنار او در این فیلم حضور داشته اند فرصت درخشش را نیافته اند.
فیلم در ادامه دچار چرخشی ناگهانی می شود و از ضرباهنگ
تکنویی اش، به صحنه هایی می رسد که در آن مونولوگ
های احساسی بیان می شود. در اکثر موارد این تغییرات
بامزه جلوه می کنند و به خوبی جواب می دهند اما در
دقایق انتهایی فیلم این روند تغییر می کند به نوعی که
احساس می شود استودیو در روند فیلم دخالت کرده
و وضعیت آن را تغییر داده اهست.
در نهایت باید گفت علاوه بر تمام نقص هایی که فیلم
دارد، دلایل فراوانی وجود که بتوانیم اثر را مورد ستایش
قرار دهیم. پیرس خلاقیت های زیادی را در فیلم به
کار گرفته و ایده های فراوانی را مطرح کرده اما
برخی از این ایده ها به دلیل زمان کوتاه فیلم به
ثمر ننشسته است. « هتل آرتمیس » در حال
حاضر یکی از غیرعادی ترین و جذاب ترین آثار
تابستان به شمار می رود.