پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد و بررسی فیلم Hansel & Gretel: Witch Hunters
علاقه ی شدیدی که هالیوود در حال حاضر نسبت به بازسازی فیلم هایی
با داستان های پریان نشان می دهد، در مقایسه با یک دهه و اندی
بازسازی فیلم های ابر قهرمانی، سابقه ی چندانی ندارد. اما در همین
مدت کم این فیلم ها حالتی تکراری و تاریخ مصرف گذشته پیدا کرده اند.
جدیدترین فیلمی که بر اساس داستان های عامیانه ساخته شده،
«هنسل و گرتل: شکارچیان جادوگر/ Hansel & Gretel: Witch Hunters»
است. این فیلم شاید در بعضی قسمت های خود سرگرم کننده باشد
اما معجون درهم و برهمی ست که بیش از حد عجولانه و قابل پیش
بینی است و بچه های داستان برادران گریم را به شکل یک خواهر و
برادر بزرگسال نشان می دهد که سراپا چرم می پوشند و خودبخود
به کماندارانی تبدیل شده اند که جادوگرها را با خشونت به قتل می
رسانند. فیلم مدتی در گنجه ی کمپانی سازنده مانده و خاک خورده است و مانند خانه ای شکلاتی که در میان جنگل پیدا کرده باشید، بوی نا و کهنگی می دهد.
«جرمی رنر/Jeremy Renner» با ادا و اصول درآوردن و پوزخند زدن در مسیر خط داستانی فیلم که طبق کتاب پیش می رود، گام برمی دارد. داستان درباره ی تلاش های او و خواهرش (جما آرترتون/ Gemma Arterton) است که می خواهند جلوی یک جادوگر قوی (فمکه جنسن/ Famke Janssen) را بگیرند و نگذارند به هدفش که دزدیدن دوازده کودک برای قربانی کردن در مراسم بلک سبت است، دست پیدا کند. با وجود این نکته که تهیه کنندگی فیلم برعهده ی «ویل فرل/Will Ferrell» و «آدام مککی/Adam McKay» است، لحن آن بیش از آن که هوشمندانه باشد، احساساتی و لوس است و اشتباهات تاریخی بسیاری مدام در طول فیلم دیده می شوند، مانند گوشی های موبایل در فیلم «تایتانیک». خیلی راحت می شود از همان ابتدا تشخیص داد که این خرده نان هایی که در مسیر داستان وجود دارند، راه به کجا می برند. یک نکته ی غافلگیر کننده! پدر و مادر هنسل و گرتل آنطور نبودند که در وهله ی اول به نظر می رسید. اما کارگردان نروژی فیلم، «تامی ویرکولا/Tommy Wirkola» آنقدر با انرژی و تکاپو همه چیز را پیش می برد که تا حدی خلأ و کمبودهای فیلمنامه را جبران کند. ویرکولا، که فیلم کمدی ترسناک «برف مرده/ Dead Snow» درباره ی نازی ها را کارگردانی کرده است، به خشونت کارتون مانند نیز علاقه دارد. جادوگرها روی زمین کشیده می شوند و تکه تکه می شوند، و تعدادی سر هم مانند گوجه فرنگی های آبدار منفجر می شوند. احتمالاً این صحنه ها برای این در فیلم گنجانده شده اند تا از سه بعدی بودن آن بهره ی بیشتری برده شود. با این وجود آنقدر الوارهای خرد شده و میله های ترک خورده و شاخه های معلق در این بعد سوم گنجانده شده که حس می کنید در بیشتر طول فیلم کسی سر یک دستگاه تراشه سازی را به سمت صورت شما نشانه گرفته است.
«برونو بتلهایم/Bruno Bettelheim» روانشناس و تحلیل کننده ی داستان های پریان، یک بار داستان اصلی هنسل و گرتل را از دید روش فرویدی بررسی کرد و به این نتیجه رسید که این داستان به این قصد نوشته شده تا کودکان را در در راه غلبه کردن به علاقه ی دهانی (مربوط به مرحله ی دهانی رشد جنسی در مکتب فروید) یاری کند. «هنسل و گرتل: شکارچیان جادوگر» به هیچ وجه چیزی از این غلبه کردن یاد نگرفته است و با ولع به علایق کودکانه ی خود نسبت به اکشن های نابخردانه و خشونت بی فکر دندان می زند. در حالیکه ممکن است این موضوع در ابتدا کامتان را شیرین کند، اما به تدریج معده تان آنقدر پر می شود که نمی توانید جلوی دل درد شدن خود را بگیرید.