نقد فیلم کوتاه فاش

فیلم فاش ساخته‌ی احسان مختاری روایت دو برادر به نام‌های سامان و سیامک است که از ترس طلبکاران سامان مدتی است

در خانه پنهان شده‌اند. سیامک که از این شرایط

خسته شده تصمیم می‌گیرد در را به روی طلبکاران

باز کند یا حتی پلیس را خبر کند تا به نوعی به این

شرایط پایان دهد اما با مخالفت شدید سامان روبرو

می‌شود. میان فیلم را درگیری‌های این دو برادر پر

می‌کند تا جایی که سامان، سیامک را در اتاق

زندانی می‌کند. دکوپاژ فیلمساز در خدمت فاش

نشدن است. از شخصیت فاصله می‌گیرد، درگیری‌ها را با نورپردازی کم پیش می‌برد و به دنبال شخصیت‌ها با دوربین روی دست راه می‌افتد تا بر تنش میان دو برادر بیفزاید.

مشکل اساسی فیلم این است که سیامک تصمیم خود را گرفته است و در نهایت نیز همین تصمیم را عملی می‌کند. صرف نظر از اینکه موضوع ماندن در خانه به خاطر طلبکاران چه اندازه کلیشه است و این فیلم شاید ما را به یاد فیلم کوتاه «شنبه» ساخته‌ی سعید روستایی نیز می‌اندازد، نگرانی مخاطب برای ادامه دادن فیلم روشن نیست. موقعیتی که داریم برای روایت در بستر فیلم کوتاه مناسب است اما پیشبرد آن چیزی به ما نمی‌افزاید و رمزگشایی خاصی در ادامه نداریم. در پایان هم همانطور که پیش بینی می‌شد سیامک کاری را کرد که از اول تصمیمش را داشت. نه پرداختی داشتیم و نه شاهد تغییر درونی برای شخصیت‌ها بودیم. صرفا شاهد یک موقعیت خوب برای فیلم کوتاه و کارگردانی جلوتر از فیلمنامه بودیم.