نقد و بررسی فیلم Days Of Heaven (روز های بهشت)
فیلمهای «ترنس مالیک»، که تنها چهارتا از آنها طی کارنامهی ۳۰ سالهاش منتشر شده است،
شعرهایی چشمنواز و رویایی هستند، به خاطر علاقهی بی حد و مرزش به زیباییهای طبیعت، او به دنبال احساسی کردن بیخودی فیلمهایش یا به درد آوردن قلب مخاطبان برای اندکی توجه بیشتر نیست. «روزهای بهشتی»، دومین فیلم او، و کوتاهترین آنها، یک کار قوی مربوط به پنهانکاری است، یک مثلث عشقی در میان مراتع سرسبز و اعجاز آور گندم در آمریکا، با مناظری دیدنی. به غیر از فیلمنامه، مالیک به بازیگر نیاز دارد، که گروه بازیگران او «ریچارد گر» را هم شامل میشود اما حضور او با بازی عالی «لیندا مانز» چندان به چشم نمیآید، همان راوی پرشور فیلم (روایت او بسیار خوب است) که داستان خودشان را شرح میدهد. این داستان در مدت زمانی کم و به خلاصهترین شکل ممکن روایت میشود، حتی دیالوگها هم به کلیترین شکل ممکن هستند. روش مالیک برای به تصویر کشیدن فیلم فریبنده است، آنقدر فیلم از لحاظ بصری زیبا است که گویی هدف اصلی مالیک به تصویر کشیدن همین زیباییهای طبیعت است. فیلم که بیشتر از یک سال فیلمبرداریاش طول کشیده، مالیک خط داستانی آن را با تمها و تصاویرش مخلوط کرده، ضعف و مشکلات یک مرد در دل طبیعت ادامه مییابد و خداوند هم نسبت به او بیتفاوت است.
مسائل عاشقانهای که میان سه شخصیت اصلی پیش میآید (که با حضور «سم شپرد» غمزده و «بروک آدامز» عاشق کامل میشوند) و مسائل معنوی دیگر به تدریج به تصویر کشیده خواهند شد، در میان پرتوهای طلایی رنگ خورشید، مزارع ذرت، زیر آواز پرندگان و در کنار کارگران سخت کوش، غم و اندوه در وجود شخصیتها موج میزند.
به ندرت فیلمی با وجود ساده بودن به چنین جایگاه رفیعی میرسد
(البته از آثار دیگر مالیک فاکتور بگیرید)، این فیلم آن چنان قوی و حماسی
است که بعید به نظر میآید هر کسی بتواند آن را در یک ساعت و نیم، این
چنین خوب جمعبندی کند. هیچ مطلبی نبوده که به درستی به شباهت
میان آثار مالیک اشاره کند، آثار او حس و حالی شبیه به رویا دارند. در
حقیقت، اگر از همان بار اول از او خوشتان نیامد، یعنی همهی آثار او را
متظاهرانه، پر ادعا، پوچ و حتی احمقانه خواهید پنداشت. اما برای طرفداران،
این فیلم فوقالعاده است و با روح و روان آنها بازی خواهد کرد، عقاید
شخصیتها بر آنها تاثیر خواهد گذاشت و غم و ماتم شخصیتها، همچون
طاعون به آنها نیز سرایت خواهد کرد. این فیلم عالی و قدرتمند است،
یک نمونهی نامتعارف از هنر ناب و مطلق.