پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد و بررسی فیلم Chronicle (تاریخچه)
در سا‌ل‌ها‌‌ی اخیر استقبال از فیلم‌هایی که در آن ابرقهرمان‌ها وجود دارند، تاحدی کم و خسته
کننده شده است، ژانری که زمانی از آن استقبال می‌شد؛ ژانری که شباهت زیاد و کمبود
انرژی در فیلمهای آن نفوذ کرده است. موضوعاتی سرسری در فیلمهای بزرگ وجود دارند
که در آنها تلاش می‌شود تا با ویژگی‌های بلندپروازانه پیش پا افتاده این شکاف پر شود. در
این میان Chronicle تا حدی این‌گونه نیست، اما زمانی پا به عرصه می‌گذارد که در این ژانر
نیاز مبرم به تزریق نوعی اصالت در آن احساس می‌شود. به مانند فیلم Kick-Ass (2010)،
ابرقهرمان‌هایی همچون بتمن، مرد عنکبوتی، سوپرمن، مردان ایکس و غیره در این فیلم وجود ندارند.
سه شخصیت موجود در Chronicle، مشغول تحصیل در سال آخر دبیرستان هستند تا جایی
که مسیر زندگی آنها با پیدا کردن یک موجود زیر زمینی در یک غار، تغییر میکند. اندرو
(Dane DeHaan) پسری خجالتی و دور از اجتماع می‌باشد که ترجیح می‌دهد زندگی را
از راه دور بوسیله یک منظره یاب تماشا کند. او مدام در مدرسه و در خانه مورد آزار و اذیت
قرار می‌گیرد؛ مادر وی (Bo Petersen) در بستر بیماری و پدرش نیز (Michael Kelly) همیشه
مست است. تنها دوست او پسرعمویش مت (Alexs Russel) است، اما از لحاظ شخصیتی
فاصله زیادی با هم دارند. مت عضو یک گروه اجتماعی مردمی است و اندرو را شخصیتی
خصمانه و غیرقابل پیش‌بینی می‌داند. دوست مت، استیواست (Michael B. Jordan)، که
هردوی آنها همیشه همراه وی هستند، مورد علاقه همه هستند.
موجود زیرزمینی فیلم، مت، اندرو و استیو را با نیروهای از راه دور تحت کنترل خود درمی‌آورد.
به نظر می‌رسد اندرو قویترین فرد گروه باشد. با استفاده از چندین حقه وترفند نیروی آنها
بیشتر می‌شود و می‌توانند پرواز کنند و یا اینکه خود را در آسمان معلق کنند و به دیگران
آسیب برسانند. آنها در میان خود یک قانون سه گانه تعیین می‌کنند که بر اساس آن نباید به
مردم آسیب برسانند، اما در این میان اندرو تفکراتی دیگر در سر دارد؛ یعنی بقای شخص برتر.
از آنجایی که Chronicle در مواجه با داستان اصلی به نوعی دیگر عمل میکند، تاحدی منحصر
بفرد و غیرمعمول است. بچه‌های فیلم، بچه‌هایی معمولی با مشکلات معمولی هستند که در
یک مدرسه معمولی مشغول به تحصیل هستند. تقلای آنها این نیست که با یک نیروی غیر معمولی
تبدیل به یک سوپر قهرمان شوند و دنیا را به چالش بکشند. در عوض، هدف این است که آنها به
راهی وارد شوند که با سایر هم مدرسه‌ای های خود تفاوت داشته باشند و بر این نکته نیز تاکید
می‌شود که این قدرتهای ماوراء و غیرعادی نمی‌تواند هویت اصلی آنها را تغییر دهد. بعضی مواقع
نکات غیرعادی در فیلم به چشم می‌خورد. نکته اصلی این فیلم پاسخ به این سئوال است که آیا
عقل در این میان حکمرانی میکند یا اینکه قدرت ماوراء افراد را به فساد می‌کشاند؟
اولین تجربه کارگردانی Josh Tranks به نوعی بزرگترین تجربه چالشی وی نیز به شمار می‌رود:
فیلمی با روایت اول شخص که خود راوی نیز در آن به ایفای نقش می‌پردازد که این مورد از جمله
ویژگی‌های بارز این گونه فیلمها به شمارمیرود و معمولا بودجه ساخت این دسته از فیلمها نیز
چندان زیاد نیست. بسیاری از این قبیل فیلمها در ژانر وحشت جای میگیرند. اما با این حال به
نوعی می‌توان گفت که Chronicle تا حدی استثنا است. در این فیلم کاراکترها مدام در حال
تکاپو و چالش هستند و این مورد نیز چندان به تفسیر و توضیح اضافی راوی داستان ندارد که
این مسئله در این گونه فیلمها عجیب و غریب است، ولی باز هم این روش بیننده را به هیجان
وامیدارد و باعث می‌شود مخاطب در کاراکترهای داستان دقیق‌تر شود. Chronicle با ایجاد نوعی
حس صمیمیت و نزدیکی با بیننده، خود را از سایر فیلمهای این دسته متمایز میکند. در واقع
Tranks روشی پیدا میکند که با در هم آمیختن وقایع مختلف موجود درفیلم بیننده را پای صفحه نمایش میخکوب میکند.
عوامل پشت صحنه فیلم چندان آشنا نیستند که همین موضوع اهمیت فیلم و موفقیت آن را شاخص تر میکند. بازیگران آن Dane DeHaan، Alex Russell، و Michael B.Jordan بازیگرانی خوب در عرصه تلوزیون هستند، اما در عرصه سینما ستاره نیستند و همین موضوع به آنها اجازه می‌دهد که به راحتی برای این نقشها انتخاب شوند! فیلمهای اول شخص برپایه مانور بر روی موانع بین بیننده و بازیگر استوار هستند و استفاده از یک بازیگر شناخته شده می‌تواند در این موضوع به کارگردان فیلم کمک کند که در این مورد نیز انتخاب این دسته از بازیگران این فیلم را با سایر فیلمهای هم ژانر خود متفاوت می‌نماید.
یکی دیگر از نکات مثبت فیلم Chronicle داستان آن است. در این فیلم اشاره ای به پایان داستان نمی‌شود و نیازی هم به این مورد نیست، چراکه همچون داستان‌های دیگر، این داستان دارای آغاز، میان و پایان است. در این فیلم هم کمدی به چشم می‌خورد و هم تراژدی، هم غم در آن وجود دارد و هم شادی. از این ابعاد می‌توان گفت Chronicle با دیگر فیلمهای هم رده خود متفاوت است. در این فیلم کاراکترها مجبور هستند ورای غریزه و طبیعت خود با مشکلات دست و پنجه نرم کنند.
Chronicle فیلمی است که در آن بیننده در مورد آینده و کاراکترهای فیلم کنجکاو می‌شود. نقص‌های این فیلم با نقاط قوت آن پوشانده می‌شوند. در واقع Tranks در این فیلم تلاش میکند با استفاده از تمام امکانات موجود، رزومه‌ای قابل قبول در هالیوود از خود ارائه دهد. بدون در نظر داشتن اینکه چه چیزی ممکن است در آینده برای این کارگردان جوان اتفاق بیافتد، Tranks به ما نشان می‌دهد که قرار نیست تمام فیلمهای دارای ابر قهرمان سنگین و پرهزینه باشند.