امشب شب اربعین مصباح هداست                               دل یاد حسین بن علی شیر خداست

پروانه به گرد شمع حق پر زد و سوخت                           امشب شب یاد عشقیاء و شهداست

۱ . شهادت چهل مؤمن

امام صادق علیه السلام فرمود:« اذا مات المؤمن فحضر جنازته اربعون رجلا من المؤمنین و قالوا: اللهم انا لانعلم منه الا خیرا و انت اعلم به منا، قال الله تبارك وتعالى: قد اجزت شهاداتكم وغفرت له ما علمت مما لا تعلمون (۱)؛ هر گاه یكى از اهل ایمان بمیرد و بر جنازه او چهل نفر از مؤمنین حضور یابند و گواهى دهند كه پروردگارا! ما به جز خوبى و نیكى از این شخص ندیده‏ایم و تو از ما داناتر هستى، خداوند متعال مى‏فرماید: من نیز شهادت شما را پذیرفتم و آنچه [ از بدی ها و گناهان] از او مى‏دانستم كه شما بى‏اطلاع بودید، همه را بخشیدم.»

انقلاب اسلامى ایران بزرگ‏ترین پرسش را در ذهنیت انسان غربى ایجاد كرده است. كثرت كتاب‏ها، پایان‏نامه‏ها، مقالات، كنگره‏ها و همایش‏هایى كه تا كنون از جانب غرب درباره انقلاب اسلامى به ثبت رسیده است، بهترین موءید این ادعا مى‏باشد. این در حالى است كه غرب به دلیل ساحت تنگ مادى كه در آن شكل گرفته و قوام یافته است، هرگز نتوانسته و نخواهد توانست كه حداقل ساحت قدسى و معنوى انقلاب اسلامى را كه جوهره و اساس آن مى‏باشد فهم كند. این مقاله در صدد است تا به برخى از تفسیرهاى اشتباه و نادرست نظریه‏پردازان غرب كه درباره ماهیت انقلاب اسلامى ارائه شده‏اند، اشاره كند.

بي ترديد براي استواري و مقاومت در راه عقيده، پشتوانه اي قوي و نيرومند لازم است. طبق آموزه هاي قرآني بهترين پشتوانه هر انسان حقيقت طلبي، اتکا به حضرت پروردگار است و ميانبرترين و نزديک ترين راه در معرفت و قرب به حق، توجه به عبادت و معنويت است. خداوند متعال مي فرمايد: «از صبر و نماز ياري بجوييد.”(بقره/ ۴۵)
حضرت کاظم(ع) با پيروي از اين رهنمود در مقابل نيروهاي باطل، از صبر و بردباري و نماز و عبادت ياري مي جست؛ “آن حضرت شبها را تا سحر بيدار بود و شب زنده داري هايش همواره با استغفار بود، همراه با سجده هاي طولاني، اشکهاي ريزان، مناجات بسيار و ناله ها و زاري هاي مداوم در حال عبادت.”(الانوار البهيه، ص ۲۰۵)

اگر اهل این کار نباشید اما حتما دیده‌اید که بعضیها وقتی در برخورد با کسی که به قول خودمانی بی کلاس است یا پایین دستی است یا روستایی است و یا احیانا بیماری دارد، خودشان را کنار می‌کشند؟

یکی از خلفای بنی عباس به دل درد شدیدی مبتلا شد. «بختیشوع» که از پزشکان ماهر آن زمان بود، بر بالین او رفت و پس از معاینه، معجونی درست کرد و به خلیفه داد. او خورد، ولی خوب نشد. بختیشوع که ازدرمان او ناامید شده بود گفت: «آنچه مربوط به علم پزشکی بود را انجام دادم، ولی درد تو با این درمانها بهبود نمی‌یابد؛ مگر اینکه شخصی که دعایش مستجاب می‌شود و در پیشگاه خدا مقامی دارد برای تو دعا کند.» خلیفه به یکی از دربانان گفت: «موسی بن جعفر  را به اینجا بیاور.» او رفت و امام علیه السلام را آورد. آن مرد دربان در بین راه دید که امام کاظم علیه السلام مشغول راز و نیاز و دعا کردن است.

فرستاده امام باقر علیه السلام به امر ایشان، با کیسه‌اى پول به سراغ برده فروش آمده است.

نويسنده: فاطمه شابندر مترجم : سهير مطيعي

امام موسی بن جعفربن محمّدبن علی بن الحسین بن علی بن أبی طالب : در هفتم صفر ۱۲۸ ه . ق در زمان خلافت حاکم ستمکار اموی؛ مروان بن حکم در شهر أبواء دیده به عالم گشود و جهان را به نور خویش روشن ساخت.

براساس طبیعت، محیط و شرایط زندگی امام کاظم علیه‌السلام بررسی زندگی آن حضرت به سه مرحله تقسیم می‌شود.

اسلام شناساني بزرگ به جامعه اسلامي هديه كرد دانشمنداني كه هر يك خود مرجعي مهم در مسايل علمي و مذهبي به شمار مي آيند دستاوردهاي اين دانشگاه فعال علمي ديني گسترده تر از آن است كه بتوان به تمام آن اشاره كرد اما از باب نمونه تني چند از اين بزرگان را معرفي مي كنيم.

«امام باقر(ع) از هر فرصت مناسب برای اصلاح فرمانروایان و رفتار آنان با امت اسلامی بهره می جست و از ارشاد آنان در جهت منافع اسلام و مردم رویگردان نبود. در میان خلفای معاصر حضرت، عمربن عبدالعزیز

گرامی وارثِ محمودِ احمد

امام باقری، نامت محمّد

اشاره

از آن جا که عصر امام باقر(علیه السلام)، روزگار برخورد اندیشه های اسلامی و غیراسلامی بود، دربارِ بنی امیه، مناظرات زیادی بین دانشمندان ادیان مختلف با امام سازمان دهی کرد و آخرین حکمرانان بنی امیه این سیاست کهنه و شکست خورده را بار دیگر از سر گرفتند.
این نوشتار بر آن است تا به بررسی مبارزات امام با فرقه های منحرف عقیدتی بپردازد.

امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید: در یکی از سالها که هشام بن عبد الملک برای انجام مراسم حج به مکه آمده بود، امام باقر علیه‌السلام نیز در مکه حضور داشت.

دوران امامت امام محمد باقر ـ علیه السّلام ـ مصادف با ادامه فشار های خلفای بنی امیه و حکّام آنها بر شیعیان عراق بود. عراق مرکز اصلی شیعه محسوب می گردید.

امام زین‎العابدین(علیه‎السلام) در مدت اقامت خویش در کوفه، دو بار سخن گفتند؛ بار نخست هنگامی بود که جارچیان حکومت، مردم را برای تماشای اسیران، فراخوانده بودند. این در حالی بود که برای اسرا در کنار شهر کوفه، خیمه زده بودند. علی بن الحسین(علیهماالسلام) از خیمه بیرون آمد و با اشاره از مردم خواست تا آرام شوند. امام سجاد(علیه‎السلام) سخنش را با ستایش پروردگار آغاز کرد و بر پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) درود فرستاد و سپس چنین فرمود:

امام سجاد(عليه‎السلام) با شش خليفه معاصر بود كه هيچ يك با اهل‏بيت(عليهم‎السلام) مهر نورزيدند. اين خلفا عبارتند از :