پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد و بررسی فیلم بوفالو
پرویز پرستویی که یکی از بهترین بازیگران سینمای پس از انقلاب می باشد، بازیگر نقش اصلی فیلم است. هومن سیدی
هم که در چند سال اخیر یکی از پرکارترین بازیگران سینمای ایران بوده در فیلم حضور دارد. سهیلا گلستانی هم که در این
دو سه سال اخیر بیشتر با پرویز پرستویی همبازی بوده، در فیلم حضور دارد.
داستان فیلم درباره چیست ؟
شکوفه و پیمان ( سهیلا گلستانی و هومن سیدی ) پس از اینکه مرتکب دزدی می شوند، به شهر انزلی می روند تا فردی را ملاقات کرده و اموالی که به سرقت برده اند را به فروش برسانند. اما در این میان بر اثر یک اتفاق پیمان جان خود را از دست می دهد و…
کارگردان کیست ؟
کاوه سجاد حسینی : متولد شهر تهران در سال ۱۳۵۶ می باشد و سالها به عنوان دستیار کارگردان فعالیت کرده تا اینکه اولین فیلم بلندش را به نام « شب بیرون » در سال ۱۳۹۲ ساخت. « بوفالو » دومین ساخته بلند سجاد حسینی می باشد.
نکات مثبت فیلم ؟
واقعا نمی شود نکته مثبتی درباره « بوفالو » ذکر کرد. فیلم قرار هست پیامهای اخلاقی در مورد طمع و موارد اینچنینی دهد اما به حدی بد پرداخته شده اند که تمام این ظرفیت ها به هدر رفته.
نکات منفی فیلم ؟
نقطه شروع داستان فیلم که پس از غرق شدن پیمان اتفاق می افتد، بسیار بی منطق و عجیب و غریب است. این بخش آغازین فیلم مقدمه ای است بر اتفاقات بی منطق دیگر که در طول داستان رخ می دهد و به سختی می توان از وقوع آنها دفاع کرد. تغییر رفتاری شخصیت های داستان و انگیزه هایشان نیز در طول داستان پرورش داده نمی شوند و در بدترین فرم ممکن به تصویر کشیده شده اند.
کارگردانی « بوفالو » نیز ضعف های ریز و درشت فراوانی دارد. دیدگاه سجادی حسینی به آدمهای داستانش دیدگاهی به شدت سنتی و مبتنی بر قوانین « سیاه و سفید » در شخصیت پردازی هست. آدمهای « بوفالو » یا خوب هستند یا بد. اینکه در سینمای مدرن آدم با چنین شخصیت هایی مواجه شود و کارگردان آنان را تبلوری از جامعه پیرامونش بپندارد، اتفاق عجیبی هست؛ به همه اینها شخصیت تارا را هم اضافه کنید که مشخص نیست چه کارکردی در داستان دارد!
مشکل سنتی آثار این روزهای سینمای ایران یعنی تدوین، در « بوفالو » هم وجود دارد. فیلم با اینکه زمانی حدود ۹۰ دقیقه دارد، اما ابدا کشش همین مقدر زمان را هم ندارد و برای پُر کردن دقایق فیلم به نماهای زائد و بی کلام روی آورده که نه به پیشبرد داستان کمک می کنند و نه زیبایی شناسی اثر را تقویت می کنند.
بازیگران فیلم هم در اینجا بازیهای ضعیف تری از خود به
نمایش گذاشته اند. پرویز پرستویی از روزهای خوبش در
سینما فاصله گرفته و هومن سیدی و سهیلا گلستانی نیز
درخشان نیستند. ترکیب سیدی و گلستانی هم در فیلم در
نوع خودش جالب هست!
حرف آخر :
« بوفالو » اثری شخصی کارگردانش محسوب می شود.
فیلمی که نگاهی متفاوت به نحوه قصه گویی و پرداخت
دارد و این متفاوت بودن و عدم تسلط کارگردان بر آنچه که
می خواسته ارائه کند، سبب شده تا « بوفالو » ملغمه ای
از اتفاقات عجیب باشد که در کنار هم تشکیل یک فیلم
داده اند. « بوفالو » نمی تواند برای تماشاگر امروز سینما
اثر قابل اعتنایی باشد.