پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد و بررسی فیلم آذر، شهدخت، پرویز و دیگران
« آذر، … » طرح اولیه جذابی دارد که پتانسیل زیادی برای بسط و گسترش ایده آن وجود دارد
اما بهروز افخمی از این فرصت به خوبی استفاده نکرده و با اینکه می توانسته اثری در خور توجه بسازد، اما از این کار سرباز زده.
فیلم با ایده اولیه اختلاف زن و شوهر هنرمند آغاز می شود که با قهر همسر همراه است. اتفاقاتی که در دقایق اولیه فیلم رخ می دهد به خوبی نوید یک اثر پرکشش ملودرام را به مخاطب می دهد اما در دقایق بعدی ، فیلم یک داستان دیگر را نه به صورت مکمل بلکه به عنوان داستان اصلی مطرح می کند که از هر منظر، تصمیمی عجیب به نظر می رسد.
ورود شخصیتی جدید که دختر ۳۷ ساله این زوج به نام آذر به داستان می باشد، بصورت کاملاً اتفاقی رخ می دهد و بر خلاف انتظار تماشاگر، این داستان مکمل تبدیل به دغدغه اصلی ذهن فیلمساز می شود و اختلافات پرویز و شهدخت بطور به حاشیه رانده می شود تا مخاطب از این پس فقط اختلاف این دو را در کنایه های ریز و درشت به یکدیگر ببیند و دیگر هیچ! این شیوه ” پرش روایت ” از کارگردانی با تجربه چون « بهروز افخمی » تا حدودی زیادی بعید بود.
متاسفانه پس از اینکه آذر به داستان وارد می شود، اغلب اتفاقاتی که در دقایق میانی « آذر،… » شاهدش هستیم، فقط دور هم نشستن و حرف زدن و شوخی های کلامی می باشد که ناپخته بودن و البته گزینشی بودن آن به خوبی هویداست. شوخی هایی که گاهاً رنگ نژاد پرستی و توهین به فرهنگ دیگر ملل به خود می گیرد و مشخصاً بهروز افخمی کارگردانی نیست که چنین شوخی هایی را بی دلیل در فیلم قرار داده باشد!
به همه اینها باید پرداخت گزینشی شخصیت ها را هم اضافه کرد که البته متاسفانه در سینمای ایران تا حدود زیادی باب است و کمتر کارگردان ایرانی است که اهمیت چندانی به این بخش دهد. در فیلم به جز سه شخصیت اصلی داستان که تا حدودی در جریان فیلم با آنان ارتباط برقرار کرده و تبدیل به شخصیت هایی قابل درک برای مخاطب می شوند، دیگر شخصیت های مکمل داستان بصورت تک بعدی باقی مانده و رها شده هستند تا به مقابل تصویر بیایند و شاید که بتوانند فضای خالی دوربین را بپوشانند و چند تایی دیالوگ بامزه هم به لب بیاورند.
با اینحال « آذر، … » بازی های بسیار خوبی دارد که البته همگی در این دایره قرار نمی گیرند. مهدی فخیم زاده به عنوان بازیگر نقش اصلی مرد فیلم توانسته به خوبی گلیم خود را از آب بیرون بکشد و شوخی های کلامی اش هم راضی کننده است. گوهر خیراندیش نیز به خوبی در نقش شهدخت ظاهر شده و کم و کاستی در بازی او مشاهده نمی شود اما مرجان شیر محمدی در نقش آذر، بدتر از آن هست که بتوان خیلی او را در پرده عریض سینما تحمل کرد. نعیمه نظام دوست نیز یکی از خوب های فیلم به شمار می رود و رامبد جوان را هم که در موردش صحبت نکنیم بهتر هست!
« آذر ، … » در مجموع اثری ضعیف در کارنامه بهروز
افخمی محسوب می شود که در وضعیت آشفته
فیلمنامه و کارگردانی در سینمای ایران، به افتخاراتی
در جشنواره فیلم فجر دست یافته که جای سوال
بسیار دارد. اینکه فیلمی با چنین کیفیت نازلی
(از روایت چند تکه فیلم گرفته تا شیوه کارگردانی
و فیلمبرداری و… ) در سینمای ایران ساخته شود
و یکی از بهترین آثار سال در بخش فیلمنامه معرفی
شود، اتفاقی نگران کننده برای سینمای ایران تلقی می شود.
شاید یادآوری این نکته به فیلمسازان داخلی لازم
باشد که مخاطبین ایرانی به آثار روز سینمای دنیا
دسترسی دارند و امروزه به راحتی قادر هستند تا
آثار سینمای ایران را با دیگر نقاط جهان مقایسه نمایند.
شاید بهتر باشد که برای مخاطب ایرانی وقت و ارزش
بیشتری گذاشته شود تا نتیجه کار به رشد صنعت
سینمای ایران کمک کند.
ذکر این نکته هم خالی از لطف نیست که احتمالاً
مرجان شیرمحمدی با این فیلم رکوردی عجیب از
خود به جای گذاشته است. مرجان شیرمحمدی
نویسنده رمان « آذر، شهدخت ، پروین و دیگران »
و همچنین بازیگر ، طراح لباس و همسرِ کارگردان
این اثر می باشد!