نقد فیلم And the Ship Sails On
کارگردان «شبهای کابیریا» (Nights of Cabiria) که بسیاری از مخاطبان او را با لقب تحسینشدهترین فیلمساز ایتالیایی تاریخ
به جا میآورند، آنقدر از حیث اثرگذاری روی دنیای هنر هفتم شخص پررنگی است که همچنان بعضی از فیلمهایش، الهامبخش جدی آثار هنرمندان جدید هستند. فدریکو فلینی را میگویم که اینروزها بسیاری از تماشاگران جوان، با شنیدن اسمش بیشتر فیلمنامهها و شخصیتپردازیهای عالی آثارش را به یاد میآورند و به اشتباه، صحبت راجع به تصویرسازیهای پرجزئیات و مثالزدنیاش را از قلم میاندازند. اما او علاوهبر بهره جستن از فیلمنامههای باکیفیت، در به چالش کشیدن تواناییهای تولیدی دیگر اعضای کلیدی تیم ساخت آثارش نیز، تخصص داشت. نقطهی اوج این تمایلاتش را هم میشود در یکی از بهترین آثار رنگی او یا همان And the Ship Sails On دید. فیلمی که تیم وی برای آمادهسازی صحنههایش، محیطهای داخلی و بیرونی یک کشتی اشرافی و متعلق به اوایل قرن نوزدهم میلادی را داخل محیط استودیو، بهصورت کامل بازسازی کرد. تا اثر مورد بحث در عین جریان یافتن درون یک کشتی مشخص و لوکیشنی ذاتا محدود، تبدیل به یکی از شلوغترین آثار فلینی از نظر تنوع صحنههای آمادهشده برای فیلمبرداری شود.
قصهی And the Ship Sails On، دربارهی آدمهای گوناگونی است که به هدف پخش کردن خاکستر جسد سوزاندهشدهی یک خوانندهی بزرگ اپرا در سرتاسر اقیانوس، سفری طولانی را آغاز میکنند. انسانهایی متفاوت با هم که حضورشان درکنار یکدیگر، اتفاقات غمانگیز و شاد مختلفی را رقم میزند و فیلم در مدتزمان دو ساعت و بیست دقیقهای خود، بیشتر از هر چیز دیگر، روی پرداخت روابط بهخصوصشان وقت میگذارد. بهگونهای که مخاطب در این سفر با شخصیتها همراه شود و در همین حین، از تماشای سکانسهای جذبکنندهی متعددی که تصاویری الگوگرفته از آنها را در فیلمهای معروفترِ گوناگونی دیده است، لذت ببرد.
و کشتی به راهش ادامه میدهد (ایتالیایی: E la nave va) یک فیلم کمدی درام به کارگردانی فدریکو فلینی محصول سال ۱۹۸۳ است.
بازیگران
فردی جونز
باربارا جفورد
الیسا مایناردی
پینا باوش
جنت سوزمن
فرد ویلیامز
فیلیپ لوک
کالین هیگینس
فرانچسکو ماسلی