پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد و بررسی فیلم Anchorman 2: The Legend Continues
«گوینده خبر ۲: افسانه ادامه دارد» می توانست به راحتی «گوینده ی خبر ۲: باز
هم همان چیزها» نام بگیرد. گرچه، وقتی بحث دنباله ی فیلم های کمدی در میان باشد، آیا دلیلی دارد که انتظار چیزی متفاوت را داشته باشیم؟ از آن مهم تر، آیا دلیلی دارد که چیزی متفاوت بخواهیم؟ افرادی که برای تماشای «گوینده خبر۲» می روند انتظار دارند همان حس و حالی را تجربه کنند که موقع دیدن «گوینده خبر» اصلی داشته اند و فیلم تا حدی موفق می شود توقع آنها را برآورده کند. مسئله اینجاست که در فیلم دوم (یا اگر فیلم «بیدار شو، رون بورگوندی» را که مستقیم راهی پخش ویدئویی شد در نظر بگیرید، فیلم سوم) هیچ چیز به تازگی فیلم قبل نیست. مدت زمان فیلم هم خود مشکلی است. «گوینده خبر» اول ۹۴ دقیقه بود، تقریباً همان مقدار زمانی که برای یک کمدی از این دست مناسب است. «گوینده خبر۲» با طول زمان نمایش ۲ ساعت حداقل ۲۰ دقیقه بیش از حدی که لازم است به طول می انجامد.
داستان «گوینده خبر۲» پس از گذشت زمانی نامعلوم از وقایع «گوینده خبر» اول آغاز می شود، با این وجود این فاصله بایستی حداقل شش یا هفت سال باشد. رون بورگوندی (ویل فرل) و همسرش ورونیکا کورنینگستون (کریستینا اپلگیت) زوج گوینده ی اخبار آخر هفته در یک برنامه ی خبری سراسری هستند. وقتی رون اخراج می شود تا راه را برای ترفیع مقام ورونیکا باز کند، زندگی مشترک آنها به مشکل برمی خورد. رون بعد از اینکه مدتی را به میخوارگی و بیهودگی می گذراند، توسط یک گروه که با راه اندازی یک شبکه ی خبری کابلی ۲۴ ساعته دست به قماری بزرگ زنده اند، استخدام می شود. رون بعد از اینکه تیم سابق اش – گزارشگری به نام برایان فانتانا (پاول راد)، گوینده ی خبر ورزشی به نام چمپ کایند (دیوید کوچنر) و هواشناسی به نام بریک تاملند (استیو کارل)- را مجدداً دور هم جمع می کند و راهی نیویورک می شود. او آنجا روشی جدید برای اجرای برنامه ی خبری در پیش می گیرد که باعث ایجاد شوق و حرارت زیادی در مدیر شبکه ی خبری، لیندا جکسون (میگن گود) می شود و دشمنی گوینده ای باسابقه و مشهور به نام جک لایم (جیمز مرسدن) را برای او به ارمغان می آورد.
در نقدی که برای فیلم «گوینده خبر» نوشته بودم این جملات آمده بود:”با وجودی که فیلم به شدت به شوخی های سطحی و کنایه وابسته است، اما یک لایه ی عمیق و هوشمندانه در آنچه فرل انجام میدهد وجود دارد. موافقم که هیچ کس این فیلم را “کمدی هوشمندانه” نمی نامد اما فیلم به اندازه ای که در ابتدا به نظر می رسد ابلهانه نیست”. این موضوع در مورد «گوینده خبر۲» هم صدق می کند و مقدار زیادی محتوای هوشمندانه در آن وجود دارد که در کنار چیزهای به شدت ابلهانه ی فیلم قرار می گیرد. فیلم کمی شبیه به مخلوطی از فیلم های «بنی هیل» و «مانتی پیتون» می ماند. قرار گرفتن در رده ی فیلم های PG-13 باعث شده تا کمی از ژولیدگی فیلم کاسته شود. به ذهن بیننده خطور می کند که ممکن است یک نسخه با رده بندی R از این فیلم در انتظار پیوستن به شبکه ی ویدئویی باشد.
شوخی های فیلم بگیر و نگیر دارند و اینبار حجم کمتری از موارد عجولانه و سر هم بندی شده ی مؤثر در فیلم وجود دارد. یکی از نواقص کمدی های ویل فرل این است که آنها معمولاً یا به شدت خنده دار هستند و یا به هیچ وجه موجب خنده نمی شوند. این نکته در هر قسمت از فیلم ها متفاوت است و به وضوح در «گوینده خبر۲» دیده می شود. فیلم چند صحنه ی به شدت خنده دار در خود دارد اما در عین حال زمانی که بعضی از شوخی های آشکار شکست خورده روی پرده می روند، کشدار می شود. فرل از ویژگی دوست داشتنی خود و قدرتش در هالیوود استفاده کرده و توده ی شگفت انگیزی از حضورهای افتخاری بازیگران را در این فیلم دور هم جمع کرده است؛ افرادی مانند هریسن فورد، لیام نیسون، ساشا بارن کوهن، کریستن دانست، ایمی پوهلر، تینا فی و چندین نفر دیگر. اما بیشتر این افراد در طول یک صحنه ی تکراری روی پرده حضور پیدا می کنند که در «گوینده خبر» بهتر جواب داده بود.
فرل و سه هم بازی اصلی اش موفق می شوند شخصیت های خود
در «گوینده خبر» را به شکلی گیرا دوباره مال خود کنند. کریستینا
اپلگیت و فرد ویلارد هم بازگشته اند، البته نقش های هر دو کم
اهمیت تر و کوتاه تر شده است (به خصوص در مورد ویلارد). بازیگران
جدید فیلم کریستن ویگ در نقش چانی دوست دختر برت، میگان
گودی در نقش رئیس هوسباز رون، و جیمز مرسدن در نقش شخصیت
مشابه وس منوث (رقیب رون در «گوینده خبر») در «گوینده خبر۲».
قسمتی از چهارچوب زمانی فیلم از اوایل دهه ی ۱۹۸۰ به وسیله ی
استفاده ی مداوم از ترانه های پاپ مناسب آن دوره خلق شده است.
ترانه ی ” Ride Like the Wind” از کریستوفر کراس روی عنوان بندی
آغازین فیلم پخش می شود و ترانه ی ” Xanadu” از اولیویا نیوتن
جان پس زمینه ای به یادماندنی برای صحنه ی عاشقانه ی میان بریک و چنی به وجود می آورد.
«گوینده خبر» اصلی در گیشه ها موفقیت آبرومندانه ای کسب کرد
و فروشی معادل ۱۰۹ میلیون دلار امروز در گیشه داشت، اما در
سینمای خانگی موفقیت بیشتری نصیب خود کرد. فرل و آدام مک کی که دیگر نویسنده ی فیلم و کارگردان آن است و شخصیت های فیلم را در نسخه ی سال ۲۰۰۴ خلق کرده، اغلب درباره ی ساخت یک دنباله صحبت می کردند اما پروژه های دیگر باعث تعویق ساخت این دنباله شد. اکثر اوقات، فاصله ی طولانی میان نسخه های یک فیلم باعث نتیجه ی ضعیف فیلم آخر می شود، اما شاید «گوینده خبر۲» بتواند با اقبال خود این طلسم را بشکند. گرچه داستان فیلم مربوط به ۳۳ سال قبل است، اما بیشتر طعنه های نیش دار فیلم (مانند آن موردی که تحول شبکه های خبری کابلی را به شکل خبر تفریحی تعبیر می کند) امروزه نیز با شرایط جامعه تطابق دارند. باعث تأسف است که طنز فیلم نتوانسته با زمان خود سازگار باشد و تدوینگر ها نتوانسته اند بیش از این از قیچی های خود استفاده کنند.