مانیفست احمدینژاد
سازندگی/ متن پیش رو در تسنیم منتشر شده و انتشار آن در آخرین خبر به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
روزی که محمود احمدینژاد هوگو چاوز را در آغوش کشید و گفت: «احساس ما از ملاقات با ایشان مانند احساس ملاقات دو برادر و دو همسنگر است» شاید بزرگترین منتقدان این دو برادر هم فکر نمیکردند که آفتاب این دو چهره جنجالی سیاست خیلی زود غروب کند،
مجتبی رحیمی| محمود احمدینژاد که این روزها به یکی از عجیبترین سیاستمداران ایران تبدیل شده است تلاش بسیاری میکند تا در صحنه سیاسی ایران نقش آفرینی کند. او در این راه هیچ حد و مرزی نمیشناسد و هیچ مسالهای برای او خط قرمز محسوب نمیشود. رئیسجمهور پیشین ایران که از اردوگاه اصولگرایان برخاسته بود و در دوره اصلاحات به عنوان یکی از تندترین مخالفان اصلاحات شهرتی را برای خود دست و پا کرد، حالا پس از گذشت بیش از ۲۰ سال حضور در سیاست به این نتیجه رسیده است که راهی جدید برای خود باز کند. او دیگر هیچ نسبتی با اصولگرایان ندارد و سعی میکند از هر وسیلهای برای دیده شدن استفاده کند.
او در سالروز درگذشت مهندس بازرگان در کانال خود نوشت: «انسانی که تا پایان عمر بر دین، دانش، اخلاق و ایران پایدار ماند». احمدینژاد اما به همین هم کفایت نکرد و در سالروز خسرو گلسرخی شاعر مارکسیست نوشت:«دوم بهمن ۹۷ یادآور هفتاد و پنجمین زادروز شهید خسرو گلسرخی است. جوانمردی که در دادگاه رژیم پهلوی بر تیرگیها تاخت، با استعانت از مواضع علوی و حسینی، ظالمان زمان را به چالش کشید». به نظر میرسد هرقدر برخوردها با یاران احمدینژاد بیشتر میشود او ماهیتش را بیشتر آشکار میکند.
ماهیتی که پس از انقلاب در هیچ کدام از جناحهای سیاسی سابقه نداشته و احمدینژاد واضع آن است. پوپولیسم آنچنان که در مطبوعات رواج دارد نزدیکترین مفهوم برای تعریف رفتار سیاسی احمدینژاد است. پوپولیسمی که احمدینژاد امیدوار است با توجه به وضعیت جامعه اهداف سیاسی او و یارانش را محقق سازد. اما شاید احمدینژاد یک مسئله را فراموش کرده است. او همانقدر در عرصه سیاسی ایران بزرگ شده بود که مناسبات سیاسی به او اجازه میداد.
وعده رونمایی از منشور به سوی بهار
روز ۲۴ دی ماه احمدینژاد طبق روال معمولش برای سخنرانی به جمع هوادارانش رفت تا آخرین موضعگیریهایش را شرح دهد. او این بار محله کیانشهر تهران را برای حضور در جمع هوادارانش انتخاب کرده بود که برخلاف سفرش به کرج با استقبال بسیار کمتری مواجه شد. او در سخنانی که باز هم حمله به دولت روحانی شاهبیت آن بود، گفت: «برخی مقامات خیال میکنند صاحب کشورند. اگر در این پنج سال (دوره ریاستجمهوری حسن روحانی) تلاش کرده بودند و مسکن مهر را تکمیل کرده بودند، تا الان همه صاحب خانه شده بودند».
او با دفاع از عملکرد دولتش هم گفت: «در چهارسال دوم دوتا قوه جلوی دولت ایستادند! ثروت ملت را میخواهیم به ملت بدهیم، میگویند ملت تنبل میشوند! شما چه کارهاید که میخواهید تصمیم بگیرید درباره ثروت ملت؟!». سخنان او در محله کیانشهر با یک وعده هم همراه شد.
احمدینژاد از انتشار منشور «نهضت به سوی بهار» خبر داد و گفت که جزئیات این منشور به زودی منتشر میشود. روز پنج شنبه هفته گذشته هم او در جمع فعالان رسانهایاش از منشور به سوی بهار رونمایی کرد. منشوری که گفته میشود برگرفته از منشور کوروش است که با نگرش مشایی و همفکران آن و براساس ۱۲ اصل تدوین شده است. منشوری که با عکس یک قلب در وسط یک تابلوی بزرگ مزین شده بود و با حضور بقایی و احمدینژاد از آن رونمایی شد.
نگاهی به محتوای این منشور نشان میدهد که مانند تمامی حرکتهای احمدینژاد، این منشور را هم باید در چارچوب ماندن احمدینژاد در عرصه سیاسی ارزیابی کرد. منشوری که تنها در کلیات مانده است و شعارهای خاص احمدینژاد و مشایی را به ترتیب ذکر کرده است. مهمترین بخشهای ۱۲ گانه این منشور هم تاکید همیشگی بر بهار است. بهاری که از دور دوم احمدینژاد تبدیل به یکی از کلیدواژههای او شده است. شاید منشور به سوی بهار آخرین حربه احمدینژاد برای حضور در عرصه عمومی سیاست نباشد، اما به نظر میرسد او سعی دارد فصلی جدید در حیات سیاسی خود آغاز کند.