پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد و بررسی فیلم ۲ Guns (دو اسلحه)
ضرب آهنگ سریع و هیجان زیاد می تواند نقاط ضعف را از دید پنهان کند و این موضوع
در هیچ فیلمی به اندازه “۲ Guns/دو اسلحه” مشهود نیست.بخش های مضحکی در
خط داستانی فیلم وجود دارند و از همه مهمتر نقطه اوج فیلم بیشتر به ملغمه ای پر
هرج و مرج می ماند تا یک پایان معقول،اما با تمام این اوصاف فیلم روی پای خود ایستاده
است.فیلم پر هیاهو،مفرح و سریع است و در میان آن کمی بازی خوب از دنزل واشنگتن
و مارک والبرگ نیز به چشم می خورد.سبک غیر معمول کارگردان فیلم،بالتازار کرماکور
(کارگردان ۱۰۱ ریکیاویک)،در فیلم نمایان است.اگرچه تونی اسکات فقید دیگر در بین ما نیست،اما فیلم به نوعی سبک او را در ذهن تداعی می کند.
بابی ترنچ (دنزل واشنگتن) مامور مبارزه با مواد مخدر و استیگ (مارک والبرگ) افسر
اطلاعاتی نیروی دریایی ایالات متحده،دو مامور نفوذی در یک باند قاچاق هستند که
از هویت واقعی یکدیگر مطلع نبوده و هر یک گمان می کنند دیگری یک تبهکار واقعی
است.هدف مشترک آن ها از بین بردن رییس این باند قاچاق،فردی به نام پاپی گرکو
(ادوارد جیمز المس) است.نقشه آن ها برای انجام این کار شامل دزدی از بانکی
است که پول های پاپی در صندوق امانات آن محفوظ است،نقشه ای که در طول
فیلم به اندازه کافی برای بیننده روشن نمی شود.به هر حال بعد از انجام سرقت مشخص می شود پول های مسروقه به سازمان سیا تعلق دارند و مامور آن ها،ارل (بیل پکستون) خواهان بازگردانده شدن پول های مسروقه است.ماجرا وقتی پیچیده می شود که رییس استیگ،کویینس (جیمز مارسدن)،به فکر تصاحب پول ها می افتد و همچنین پای دب (پاولا پتن)،دوست دختر سابق بابی به ماجرا باز می شود.
رابطه بین بابی و استیگ یکی از آن رفاقت های پر اختلاف است،از آن جنس رابطه هایی که همیشه در فیلم ها جواب داده اند.رابطه متقابل دنزل واشنگتن و مارک والبرگ به اندازه کافی خوب از کار درآمده ولی چشم گیر نیست و اگرچه این زوج به گرد پای زوج های بزرگ سینما مثل هپ و کرازبی(Bob Hope & Bing Crosby)،لمون و متئو (Jack Lemmon & Walter Matthau) و یا حتی زوج جان تراولتا و ساموئل.ال جکسون در داستان عامه پسند نمی رسند،اما گلیم خود را از آب بیرون می کشند.شخصیت های منفی فیلم یعنی کویینس،پاپی و ارل تعمدا کارتونی از کار درآمده اند و با تمام تلاشی که می کنند،زیاد خطرناک و تهدید آمیز به نظر نمی رسند.دب با بازی پاولا پتن بیشتر یک نقطه عطف در داستان است تا یک شخصیت و صحنه ای که او را در حال تفکر و تامل می بینیم نیز بیشتر از آنکه باور پذیر باشد صرفا اجرای فیلم نامه است و تلاش شده تا نقایص این شخصیت به نوعی با صحنه عشق بازی جبران شود.
اگرچه فیلم سرشار از حادثه و هیجان است،در مقابل فیلم هایی مثل “Fast & Furious 6/سریع و خشمگین ۶” که سطح جدیدی از اکشن ارائه می دهند رنگ می بازد.اما به هر حال بالتازار کرماکور تبحر زیادی به خرج داده تا فیلم را با شوخ طبعی های خاصش زنده نگاه دارد.مشاجره های بین مارک والبرگ و دنزل واشنگتن طراوت خاصی به فیلم داده و جلوی کسالت آور شدن آن را گرفته،اما از جایی که اختلاف های آن ها اساسی نیست،پایان این مشاجره ها تا حدودی مشخص است.
“۲ Guns/دو اسلحه” را نباید بیش از آن چیزی که هست جدی گرفت،زیرا قصد ندارد یک درام سنگین یا یک فیلم بیش از حد حادثه ای باشد،در حقیقت بیشتر به رابطه شکننده ولی در عین حال برادرانه بین شخصیت ها می پردازد و داستان در آن در مرتبه بعدی اهمیت قرار دارد.هیچ کدام از صحنه های تعقیب و گریز و تیراندازی و انفجار موجود در فیلم خارق العاده نیستند.مشاهده جان به در بردن بابی و استیگ از شرایط سخت و گاها باور نکردنی مثل صحنه دوئل چند طرفه و یا مواجه شدن با گاو خشمگین لذت بخش است و ترکیب عناصر موجود در فیلم آن را به تجربه ای مفرح تبدیل کرده،اما “۲ Guns/دو اسلحه” از آن دسته فیلم هایی نیست که وقتی از سینما به خانه برگشتید،فکر شما را به خود مشغول نگاه دارد.