پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد و بررسی فیلم Grown Ups 2 (بالغ های ۲ )
آدام سندلر در نقش لنی در «بالغ‌های ۲» خطاب به دوستانش می‌گوید: «رفقا
مهمونی تمومه! خیلی بی مزه هستیم». و بر خلاف جدول فروش فیلم،
حرف¬های اوچندان دور از واقعیت هم نیستند. «بالغ‌ها» در سال ۲۰۱۰
توانست بیش از ۲۷۱ میلیون دلار در سراسر دنیا بفروشد و به نظر می‌رسد
که قسمت دوم این کمدی نچسب قصد دارد که این رکورد را بشکند و سود
کلانی را عاید آقای سندلر و همبازی‌هایش که اتفاقاً بیش‌ترشان رفقای
دوران دانشگاه هستند، نماید. یک بار دیگر آقای سندلر موفق شد میان
سال‌های آمریکایی را با کمدی سخیفش سرکیسه کند.
به عنوان یک قانون کلی در دنباله¬های فیلم‌های پرفروش، خبری از
منطق ارتباطی یعنی مرتبط بودن دو نسخه فیلم نیست: لنی و خانواده‌اش
لس‌آنجلس را به مقصد زادگاهش در نیوانگلند ترک کرده‌اند و دوستانش اریک شکم گنده (کوین جیمز)، کرت زن ذلیل (کریس راک)، و مارکوس زبان دراز (دیوید اسپید) ظاهراً به همان بلوک لنی نقل مکان کرده‌اند. هر سه این‌ها با همسرانشان (با بازی سلما هایک، ماریا بلو و مایا رودولف) زندگی می‌کنند. رژه ستاره‌ها در این فیلم با حضور جون لوویتز، تیم میدوز و کالین کویین در نقش های کوچک‌تر ادامه می‌یابد.
فیلم پر است از خرده داستان‌هایی که شلخته وار و بی¬قاعده به هم وصله پینه شده‌اند. شخصیت آقای اسپید با پسرش- یک خلاف‌کار خرده پا که نزد همسر سابقش بزرگ شده- روبرو می‌شود؛ مخالفت‌های آقای سندلر با هوس دوباره بچه دار شدن همسرش؛ نادیده گرفته شدن آقای جیمز توسط همسرش؛ آقای راک به پاس این که بیستمین سالگرد ازدواجشان را به یاد داشته یک مرخصی یک روزه از همسرش دریافت می‌کند. در این فیلم همه شوهرها مظلوم و همه زن‌ها پرتوقعند.
آه داشت یادم می‌رفت، بعد از این که این جوانان قدیم جسارت می‌کنند و در دریاچه مقدس یک دسته اوباش یونانی شنا می‌کنند توسط آن‌ها تهدید می‌شوند. و وقتی لنی یکی از آن مهمانی‌های دهه ۸۰ را در ملک گران‌قیمتش برگزار می‌کند مورد هجوم یونانی‌ها قرار می‌گیرد و در این جنگ جوانان تازه به دوران رسیده با جوانان قدیم درگیر می‌شوند. فیلم پر است از صحنه های ناجور باد شکم، باد گلو، ادرار کردن، بالا آوردن، آروغ زدن، مدفوع کردن شبیه سازی شده، چشم چرانی و جوک‌هایی درباره زنان مردنما و مردان زن نما.
«بالغ‌های ۲» فیلمی است نارس، ساده و عقب مانده. بعد از فیلم‌های افتضاحی مانند «این پسر من است» و «جک و جیل»، به نظر می‌رسد که آدام سندلر با این فیلم به اعنبار حرفه ای خود چوب حراج زده است.