پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد و بررسی فیلم Immortals (فنا ناپذیران)
فیلم Immortals مانند فرزند نامشروع دو فیلم ۳۰۰ و Clash of the Titans می
ماند و با اینکه نسبت به فیلم دوم پیشرفت قابل توجهی دارد، از فیلم اول عقب
می ماند. همانطور که در غالب فیلم های Tarsem Singh کارگردان فیلم (The Cell)
دیده می شود، داستان ضعیف فیلم در سایه ی ویژگی های بصری فیلم، گم می
شود. فیلم Immortals از اساطیر یونان به عنوان نقطه ی آغاز بهره می جوید
اما شباهت های آن به افسانه سرایی های معمول، به سرعت از بین میرود.
Charles و Vlas Parlapanides نویسندگان فیلمنامه بی آنکه در چهارچوب سر
گذشت حقیقی تسئوس یا خدایان المپ محصور بمانند، قصه ی خود را روایت کرده اند.
داستان زمینه ای فیلم Immortals چنین است که بعد از جنگی خونین که با
پیروزی خدایان ( به رهبری زئوس) پایان یافته، تیتان ها در سیاهچاله های اعماق
کوه تاراتاروس زندانی شده اند. شاه هایپریون (Mickey Rourke) باور خود به
خیرخواهی خدایان را از دست داده است (آنها اجازه دادند همسر و فرزندش
کشته شوند) و می خواهد آتش نبرد را مجدداً شعله ور سازد. برای اینکار،
باید کمان اپیروس را که محل آن از چشم انسان ها و موجودات نامیرا پنهان
است، به دست آورد. او به جستجوی فیدرا پیشگوی معبد اوراکل (Frieda Pinto)
می رود، چون فکر می کند فیدرا می تواند “ببیند” کمان کجاست. تسئوس
(Henry Cavill) سربازی که می خواهد از هایپریون به خاطر کشتن مادرش
انتقام بگیرد، قبل از اینکه فیدرا به چنگ او بیفتد، به محافظت از فیدرا می
پردازد. تسئوس و فیدرا به همراهی استاوروس (Stephen Dorff) در تلاش
برای پیدا کردن کمان هستند تا نگذارند هایپریون آن را بیابد و تیتان ها را آزاد
کند. در همین حین زئوس (Luke Evans) و سایر خدایان المپی تنها شاهد
ماجرا هستند، زیرا یکی از دستور های خدای نخستین آنها را از اینکه مستقیماً
دست به اقدامی بزنند که در زندگی انسانها تأثیری داشته باشد، منع می کند.
از لحاظ بصری فیلم Immortals با توجه به تصاویر هنرمندانه از صحنه های
کشتار (که گهگاه به صورت تصویر آهسته نمایش داده می شوند)، جزئیات
نمایشی، و لحظات فوق العاده ی زورآزمایی های مردانه، به شدت یاد آور
فیلم ۳۰۰ است و به هیچ وجه نمی شود تصور کرد این تشابهات تداعی
کننده غیر عمدی باشند. سبک کاری Tarsem (که گاهی اوقات به طعنه
فقط به همین نام خوانده می شود) با وجود استفاده از سایه و تاریکی از
Zack Snyder جذاب تر است، اما به هیچ وجه نمی تواند در پرداخت قسمت
های کشتار، آن هیاهوی شکوهمند خونین و قدرتمند را به نمایش بگذارد.
در فیلم ۳۰۰ یورش ها فوق العاده هیجان برانگیزند و فیلم Immortals با اینکه
همه ی تلاش خود را کرده، موفق به بازنمایی آن نیست. سخنرانی تحریک
کننده ی تسئوس پیش از نبردی مهم یاد آور سخنرانی های مشابه هنری
چهارم و ویلیام والاس است اما ظاهر آن به شخصیت King Leonidas با بازی
Gerald Butler نزدیکتر است.
Tarsemقصد ندارد توجه اصلی تماشاگران به داستان فیلم باشد. این داستان دستمایه ای برای نمایش مراسم کشتار، پرداخت اغراق آمیز به نبردهای حماسی، و چالش های میان خدایان و تیتان هاست. خدایان المپ با خصوصیاتی کاملاً انسانی تصویر شده اند (به خصوص با نمایش تغییر چهره های چندباره ی زئوس به شخصیتی با بازی John Hurt) و تیتان ها به صورت شک برانگیزی شبیه فراریان موردور در فیلم های Peter Jackson هستند. فیلم Immortals طوری ساخته شده که تماشای آن مخاطب را به فکر و اندیشه وا ندارد. برای رسیدن به این مقصود، قهرمان اصلی اندامی عضله ای و مردانه دارد (بعد از دیدن این فیلم در نظر گرفتن Henry Cavill به عنوان شخصیت سوپر من برای مخاطبان راحت تر است). هنرپیشه ی نقش اول زن زیبا و جذاب است (چهره ی Freida Pinto تماشاگر پسند است – برای نمایش برهنه ی قسمت های دیگر اندام او از بازیگر بدل استفاده شده است). و شخصیت منفی فیلم هم کریه المنظر است (شرارت به خوبی در چهره ی Mickey Rourke موج می زنذ). موسیقی متن دلهره آور فیلم که ساخته ی Trevor Morris است هم به خوبی با ظاهر آن همخوانی دارد. فیلم Immortals از هر گونه عنصر ممکن برای افزایش تنش در فضا بهره جسته است.
همان سبک نمایشی برجسته در جان بخشیدن به شخصیت های یک کمیک استریپ که تجربه ی خوشایندی برای تماشاگران فیلم ۳۰۰ به وجود آورد، فیلم Immortals را در مقامی بالاتر از فیلم نا امید کننده ی Clash of the Titans قرار می دهد. تکنیک ۳D از سایر تجربه های قبلی بهتر اجرا شده و این شاید به دلیل استفاده ی جلوه های ویژه در ابعاد گسترده تر باشد که اجرای آن را آسان تر می کند. این فیلم همانقدر به اساطیر یونان وفادار است که Thor به خدایان باستانی اسکاندیناوی! اما این امر در نهایت موضوع مهمی نیست. هدف اصلی Tarsem فراهم کردن تجربه ای خارج از عرف برای مخاطب است که این به هدف رسیده است. شگفتی و تعجب کاملاً در تماشاگران دیده می شود. این فیلم موفق شده در این فصل از سال که سالن های سینما معمولاً فضایی آرام دارند، با انگیزش و ترشح آدرنالین بر اثر هیجان در مخاطبان، به فضای سینمایی گرمایی تازه ای ببخشد.