پیامبر ما چه شکلی بود؟

Related Articles

برنامه عزاداری ۱۴ هیأت دیگر در فاطمیه اول

آذر ۲۶, ۱۴۰۰

علت وفات حضرت زینب (س) چه بود؟

اسفند ۸, ۱۳۹۹

چه کنم دعایم مستجاب شود؟

شهریور ۱۶, ۱۳۹۸

صفت پیغمبر علیه السّلام و هیئت او

علیّّ بن ابی طالب را رَضِیَ الله عَنهٌ پرسیدند که ما را از صفتِ پیغمبر ‌آگاه کن. علی گفتا: پیغمبر علیه السّلام مردی بود بالا میانه نه سخت دراز و نه سخت کوتاه. و رویش سپید بود سپیدی که با سرخی زدی، و چشم هایش سیاه بود مویش جعد و روشن و نیکو بود و گِرد ریش و کشن موی. و مویِ سرش دراز بود تا کتف و سیاه. و گردن سپید. و زبِر او تا ناف خطی بود سیاه از موی باریک تر چنانکه به قلم بکشند، و به زیِر شکمش هیچ جای جز آن موی نبود. و سرش گرد بود نه کوچک و نه بزرگ. و کفِ دست و کفِ پایش معتدل بود نه پهن و نه تنگ. و پشتش پهن بود و بزرگ، و به میانِ دو کتف، چندانکه درمی بزرگ بر تهی، موی بر رُسته بود گرد و کشن نه پراکنده، و روشنایی از آنجا بتافتی، چون برفتی چنان به نیرو رفتی که گفتی پای از سنگ همی برگیرد، و چنان برفتی که گفتی از فرازی همی به نشیب آید. و چنان گرازان برفتی به کش و گندآوری و ررویش به شیرینی چنان بودی که هر که پیش او بنشستی و به رویِ او اندر همی نگریستی سیر شدی و از خوردن یادش نیامدی. و هر که غمناک بودی چون پیِش او اندر نشستی و به رویِ او اندر همی نگریستی آن غم از دل او بشدی از شیرینی رویِ او و از خوشیِ سخن گفتن. هر که او را دیدی هرگز از پیش او و از پس او از او شیرین زبان تر ندیده بودی. و بینی راست کشیده و دندان ها گشاده، و به میان هر دندانی گشادگی بود. و موی سر گاهی فرو هشته داشتی و گاهی نداشتی، و گاهی باز کردی و گاهی بافتی چون جعدِ کشن. و به شصت و سه سال اندر موی بر تن او سپید نشد مگر بر پس سرش تایی چند سپید بود قدِر ده تاره موی. و پیش ریشش به جای زنخ، مایه ده تار یا بیست تار موی سپید بود و کس از او خوشخوی تر کس ندیده بود و دست فراختر و دلیرتر از او کس ندید، چنانکه یک روز به مدینه اندر بانگ خاست. مردمان بدویدند و نداستند که چیست. و تا مردمان بیرون شدند او بر اسبِ بوطلحه نشسته بود، که اسبِ خویش نیافته بود، و از شتاب بر اسبِ برهنه نشسته بود و شمشیر به گردن اندر افگنده، و پیش از مردمان بدانجا که بانگ خاسته بود رسیده؛ و چنان بود که مردمان بیرون آمدند، او همی باز آمد و مردمان را همی گفت: مترسید.

و روزِ حُنین و اُحُد که سپاه مسلمانان به هزیمت بشدند و مردمان از او بازگشتند، او تنها بماند و از آنجا که ایستاده بود یک گام پس نیامد و هم آنجا بیستاده بود و مردمان را به حرب همی خواند.