پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق همت وکارمضاعف و نظام اموزشیReviewed by مدیریت پرچم های سیاه شرق on May 24Rating:
همت وکارمضاعف و نظام اموزشی
با استماع کلمه «کار» مضاعف، نباید صرفا تولید و امور اقتصادی در اذهان تداعی شود و همت مضاعف فقط در راستای کار تولیدی، فنی و اقتصادی به کار برده نمی‌شود بلکه به فرموده معظم‌له، در همه عرصه‌های صنعتی و در فعالیت‌های اجتماعی و سیاست خارجی و در بخش‌های مختلف باید کار مضاعف صورت گیرد. بنابراین باید این نگرش ابتدا در بین تمامی مسوولان نظام در تمامی سطوح، تقویت شود که امروزه مردم کشور اسلامی ایران نیازمند همت بلندتر با کار بیشتر و متراکم‌تر هستند تا راه‌های نرفته را بپیمایند و به هدف‌های بزرگ خود نزدیک‌تر شوند.
یکی از موضوعات مهم در بیانات رهبر معظم انقلاب در پیام نوروزی سال ۸۹، تاکید بر نظارت و بازخوردگیری مسوولان در فعالیت‌ها و تلاش‌ها برای عمران و آبادانی و پیشرفت کشور و تقدیر از آن است: «بر همه ناظران منصف فرض است که از این تلاش‌ها، از این زحمات و کار و کوششى که براى عمران و آبادانى و پیشرفت کشور در عرصههاى مختلف انجام گرفت، قدردانى کنند.» تمامی مدیران موظفند با نگاه سیستماتیک به سازمان خود، از خروجی‌های سازمان، فیدبک گرفته و در جهت اثربخشی فعالیت‌ها، ضمن تشویق کارکنان کارا، نقاط ضعف احتمالی را شناسایی کرده و اقدامات مضاعف برای رفع کاستی‌ها را در نظر بگیرند. تشویق و قدردانی از منابع انسانی متعهد، یکی از رموز موفقیت تمامی مدیران در راستای اثربخشی مضاعف فعالیت‌های سازمانی است و از روزمرگی‌ها در اثر حجم بالای کارها و به فراموشی سپردن یا بی‌توجهی به کار مضاعف زیرمجموعه، جلوگیری خواهد کرد و موجب برانگیختگی کارکنان و به حداقل رساندن خستگی آنان خواهد شد.
نام‌گذاری سال ۸۹ با دقت و ظرافت خاصی صورت‌گرفته و محدود به یک بعد از ابعاد توسعه نیست و حضرت آیت‌الله خامنه‌ای تمامی آحاد مردم و مسوولان را در هر پست و رده سازمانی، مورد خطاب قرار داده و همه را موظف به حرکت برای رسیدن به بهترین روزها، بهترین حالات و بهترین وضعیت‌ها کرده‌اند. بی‌شک جامعه بزرگ فرهنگیان، یکی از تاثیرگذارترین اقشار در هر کشور محسوب می‌شود که جایگاه ویژه آنان از هزاره‌های گذشته تاکنون مورد تاکید فلاسفه و اندیشمندان مشهور بوده و هست و به نوعی آموزش و پرورش و معلمان را زیربنای اصلی توسعه و سرمایه‌گذاری مطمئن برای آینده هر کشوری، معرفی کرده‌اند. توسعه اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی، نظامی و… در هر مملکتی در گرو بهره‌گیری از منابع انسانی متعهد و کارا است و این منابع انسانی کارا (دانش‌آموزان) ابتدا باید در نظام آموزشی حاکم، در فرآیند تربیت و آموزش شرکت داده شوند و با همراهی خانواده‌ها، جریان جامعه‌پذیری آنان تداوم یابد تا در سایه تربیت و آموزش نیروهای متعهد، فعال و با همت مضاعف، شاهد سرمایه‌گذاری مطمئن برای آینده باشیم. موفقیت نظام آموزشی کشور در گرو تقویت مضاعف علم و ایمان دانش‌آموزان به‌عنوان والدین و جمعیت مولد و فعال آینده است و این میسر نیست مگر با همت و کار مضاعف معلمان و کارکنان مدارس به‌عنوان فعالان خط‌مقدم تعلیم و تربیت و این هم مقدور نخواهد بود جز با توجه و پشتیبانی کافی مسوولان نظام آموزشی برای شناسایی و معرفی فرهنگیان، معلمان و مدیران فعال با همت و کار مضاعف و تقویت انگیزه فعالیت بیش‌ازپیش آنان.
از نقطه‌نظر اجتماعی، کار بیش از آنکه از جهت افزایش ثروت آنانی که به انجام دادن آن فرمان می‌دهند، مطمح‌نظر قرار گیرد، از دیدگاه ارتباطش با انسان که بدان‌دست می‌زند، مورد توجه است. شرایط اجتماعی کار به نظام اقتصادی، میزان توسعه نیروهای مولد، میزان تشکل و سازمان‌یافتگی کارگران و قوانین و مقررات وابسته است. باید توجه داشت که در تمدن صنعتی و فنی، جدایی بین کار یدی و فکری (عقلانی) کاهش می‌یابد، چه، بسیاری از کارهای واسط بین این دو موجودند، ازجمله کنترل وسایل و شیوه‌های مبتنی‌بر خودکاری، وجود کارکنان ماهر، ناظران در کارهای اداری، کارکنان مشاغل علمی و…
توجه به تعریف «کار اجتماعی (Social Action)
که از آن، به‌عنوان کار یک عده از مردم که به‌صورت گروهی انجام می‌شود یا کوشش منظم برای تغییر نهادها، آداب و رسوم یا روابط گروهی»، یادشده، می‌تواند مکمل تعریف کار باشد. بنابر تعاریف فوق، مجددا متذکر می‌شود که استفاده از کلمه کار در این نوشته صرفا به معنای کار درآمدزا نیست و گاهی از آن به‌عنوان کارکرد و حتی تکلیف نقش هم استفاده می‌شود.
از سوی دیگر، برای اینکه نظام آموزشی در انجام وظایف محوله خود بیش‌ازپیش موفق باشد، نیازمند توجه و همت مضاعف مسوولان در دولت و سایر قوا برای یاری رساندن خود است و مهم‌تر از همه اینکه حذف نگاه «مصرفی بودن نظام آموزشی» نیازمند کار مضاعف است و زمانی که به نظام آموزشی به‌عنوان یک «نظام سرمایه‌گذاری مطمئن» نگریسته شود، می‌توان به آینده کشور، صد چندان امیدوار بود.
اینکه چه بخش‌ها و زیرمجموعه‌های آن، بیش از سایر بخش‌ها به کار مضاعف نیاز دارند، موضوع مهم دیگری است. طبیعی است که در اثر فشار کاری مدیران، حجم زیاد امور، روزمرگی‌ها، توطئه‌های بیگانگان، کمبود منابع، توجه ویژه به برخی موضوعات روز و…، ناخودآگاه ممکن است اشکالات موجود در یک بخش، موقتا از توجهات، پنهان شود یا اقدامات جدی برای رفع آن صورت نگیرد در این حال لازم است ضمن مطالعه دقیق کاستی‌ها توسط کارشناسان خبره داخل و خارج سیستم، ابتدا نقاط ضعف شناسایی شوند و سپس برای بر طرف کردن نقاط ضعف، راهکارهایی ارائه شود و این میسر نخواهد بود مگر اینکه تمامی مسوولان و مدیران در بخش‌های مختلف «نقدپذیری» خود را تقویت کرده و میزان پذیرش انتقادهای سازنده از خود یا سازمان خود را افزایش دهند و ضمن عدم کتمان حقایق و کاستی‌های موجود، خود و زیرمجموعه را برای کار مضاعف آماده کنند و از همه مهم‌تر اینکه شناسایی نقاط ضعف سازمان خود را صرفا منسوب به شخص مدیر نکنند، بلکه با احساس مسوولیت نسبت به اهداف سازمانی، این دسته از مطالعات و تلاش‌ها را در جهت اثربخشی سازمان، مفید و لازم تلقی کنند.
یکی از موضوعات مهم در بیانات رهبر معظم انقلاب در پیام نوروزی سال ۸۹، تاکید بر نظارت و بازخوردگیری مسوولان در فعالیت‌ها و تلاش‌ها برای عمران و آبادانی و پیشرفت کشور و تقدیر از آن است: «بر همه ناظران منصف فرض است که از این تلاش‌ها، از این زحمات و کار و کوششى که براى عمران و آبادانى و پیشرفت کشور در عرصههاى مختلف انجام گرفت، قدردانى کنند.» تمامی مدیران موظفند با نگاه سیستماتیک به سازمان خود، از خروجی‌های سازمان، فیدبک گرفته و در جهت اثربخشی فعالیت‌ها، ضمن تشویق کارکنان کارا، نقاط ضعف احتمالی را شناسایی کرده و اقدامات مضاعف برای رفع کاستی‌ها را در نظر بگیرند. تشویق و قدردانی از منابع انسانی متعهد، یکی از رموز موفقیت تمامی مدیران در راستای اثربخشی مضاعف فعالیت‌های سازمانی است و از روزمرگی‌ها در اثر حجم بالای کارها و به فراموشی سپردن یا بی‌توجهی به کار مضاعف زیرمجموعه، جلوگیری خواهد کرد و موجب برانگیختگی کارکنان و به حداقل رساندن خستگی آنان خواهد شد.
نام‌گذاری سال ۸۹ با دقت و ظرافت خاصی صورت‌گرفته و محدود به یک بعد از ابعاد توسعه نیست و حضرت آیت‌الله خامنه‌ای تمامی آحاد مردم و مسوولان را در هر پست و رده سازمانی، مورد خطاب قرار داده و همه را موظف به حرکت برای رسیدن به بهترین روزها، بهترین حالات و بهترین وضعیت‌ها کرده‌اند. بی‌شک جامعه بزرگ فرهنگیان، یکی از تاثیرگذارترین اقشار در هر کشور محسوب می‌شود که جایگاه ویژه آنان از هزاره‌های گذشته تاکنون مورد تاکید فلاسفه و اندیشمندان مشهور بوده و هست و به نوعی آموزش و پرورش و معلمان را زیربنای اصلی توسعه و سرمایه‌گذاری مطمئن برای آینده هر کشوری، معرفی کرده‌اند. توسعه اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی، نظامی و… در هر مملکتی در گرو بهره‌گیری از منابع انسانی متعهد و کارا است و این منابع انسانی کارا (دانش‌آموزان) ابتدا باید در نظام آموزشی حاکم، در فرآیند تربیت و آموزش شرکت داده شوند و با همراهی خانواده‌ها، جریان جامعه‌پذیری آنان تداوم یابد تا در سایه تربیت و آموزش نیروهای متعهد، فعال و با همت مضاعف، شاهد سرمایه‌گذاری مطمئن برای آینده باشیم. موفقیت نظام آموزشی کشور در گرو تقویت مضاعف علم و ایمان دانش‌آموزان به‌عنوان والدین و جمعیت مولد و فعال آینده است و این میسر نیست مگر با همت و کار مضاعف معلمان و کارکنان مدارس به‌عنوان فعالان خط‌مقدم تعلیم و تربیت و این هم مقدور نخواهد بود جز با توجه و پشتیبانی کافی مسوولان نظام آموزشی برای شناسایی و معرفی فرهنگیان، معلمان و مدیران فعال با همت و کار مضاعف و تقویت انگیزه فعالیت بیش‌ازپیش آنان.
از نقطه‌نظر اجتماعی، کار بیش از آنکه از جهت افزایش ثروت آنانی که به انجام دادن آن فرمان می‌دهند، مطمح‌نظر قرار گیرد، از دیدگاه ارتباطش با انسان که بدان‌دست می‌زند، مورد توجه است. شرایط اجتماعی کار به نظام اقتصادی، میزان توسعه نیروهای مولد، میزان تشکل و سازمان‌یافتگی کارگران و قوانین و مقررات وابسته است. باید توجه داشت که در تمدن صنعتی و فنی، جدایی بین کار یدی و فکری (عقلانی) کاهش می‌یابد، چه، بسیاری از کارهای واسط بین این دو موجودند، ازجمله کنترل وسایل و شیوه‌های مبتنی‌بر خودکاری، وجود کارکنان ماهر، ناظران در کارهای اداری، کارکنان مشاغل علمی و…
توجه به تعریف «کار اجتماعی (Social Action)
که از آن، به‌عنوان کار یک عده از مردم که به‌صورت گروهی انجام می‌شود یا کوشش منظم برای تغییر نهادها، آداب و رسوم یا روابط گروهی»، یادشده، می‌تواند مکمل تعریف کار باشد. بنابر تعاریف فوق، مجددا متذکر می‌شود که استفاده از کلمه کار در این نوشته صرفا به معنای کار درآمدزا نیست و گاهی از آن به‌عنوان کارکرد و حتی تکلیف نقش هم استفاده می‌شود.
از سوی دیگر، برای اینکه نظام آموزشی در انجام وظایف محوله خود بیش‌ازپیش موفق باشد، نیازمند توجه و همت مضاعف مسوولان در دولت و سایر قوا برای یاری رساندن خود است و مهم‌تر از همه اینکه حذف نگاه «مصرفی بودن نظام آموزشی» نیازمند کار مضاعف است و زمانی که به نظام آموزشی به‌عنوان یک «نظام سرمایه‌گذاری مطمئن» نگریسته شود، می‌توان به آینده کشور، صد چندان امیدوار بود.
اینکه چه بخش‌ها و زیرمجموعه‌های آن، بیش از سایر بخش‌ها به کار مضاعف نیاز دارند، موضوع مهم دیگری است. طبیعی است که در اثر فشار کاری مدیران، حجم زیاد امور، روزمرگی‌ها، توطئه‌های بیگانگان، کمبود منابع، توجه ویژه به برخی موضوعات روز و…، ناخودآگاه ممکن است اشکالات موجود در یک بخش، موقتا از توجهات، پنهان شود یا اقدامات جدی برای رفع آن صورت نگیرد در این حال لازم است ضمن مطالعه دقیق کاستی‌ها توسط کارشناسان خبره داخل و خارج سیستم، ابتدا نقاط ضعف شناسایی شوند و سپس برای بر طرف کردن نقاط ضعف، راهکارهایی ارائه شود و این میسر نخواهد بود مگر اینکه تمامی مسوولان و مدیران در بخش‌های مختلف «نقدپذیری» خود را تقویت کرده و میزان پذیرش انتقادهای سازنده از خود یا سازمان خود را افزایش دهند و ضمن عدم کتمان حقایق و کاستی‌های موجود، خود و زیرمجموعه را برای کار مضاعف آماده کنند و از همه مهم‌تر اینکه شناسایی نقاط ضعف سازمان خود را صرفا منسوب به شخص مدیر نکنند، بلکه با احساس مسوولیت نسبت به اهداف سازمانی، این دسته از مطالعات و تلاش‌ها را در جهت اثربخشی سازمان، مفید و لازم تلقی کنند.
سایت مدارس
