پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
خسف در لغت یعنی فرو رفتن به زمین و به طور کلی در بسیاری از نقاط خواهد بود. ولی بعضی از نقاط بالخصوص اسم برده شده و بسیاری از آنها پیش از ظهور و برخی مقارن با ظهور و یا بعد از آن است اما همه را یکجا ذکر می کنیم:
حضرت رسول در حکایت شب معراج بعد از ذکر فتنه ها و فسادها فرمود: در آن هنگام سه خسف خواهد شد. خسفی در مشرق و خسفی در مغرب و خسفی در جزیرهالعرب. و امیرالمؤمنین(ع) نیز از آن حضرت فرمود: پیش از ساعت ناچار است از چهار چیز از جمله سه خسف را فرمود. خسف جابیه و قریه ای دیگر از قرای دمشق حضرت باقر (ع) به جابر فرمود: دست و پا حرکت مده تا علاماتی را که ذکر می کنم ببینی، از جمله خسف قریه ای از قرای دمشق که او را جابیه نامند و امیرالمؤمنین(ع) فرمود: وقتیکه بیرقهای زرد با مادیونهای قرمز وارد شام شدند، منتظر خسفی باشید در قریه ای از قرای شام که او را “حرستا” گویند، سپس منتظر فرزند جگرخوار یعنی سفیانی باشید . اما در ضبط نام این قریه گویا دقت کامل نشده ، زیرا که نسخه ها مختلف است. بعضی خرسا و بعضی خرشا و بعضی حرستا و بعضی خرسنا و بعضی مرمرسی ضبط کرده اند. خسف یا خرابی در مسجد جامع دمشق عمار یاسر گفت: و خسفی واقع شود در طرف غربی مسجد دمشق و نیز عمار یاسر گفت: دیوار مسجد دمشق خراب شود . و حضرت باقر (ع) فرمود: قسمتی از مسجد دمشق ساقط شود. خسفی در بلاد جبل بلاد جبل، قم و قزوین و همدان و کردستان و کرمانشاه است. عبدالله بن سنان به حضرت صادق(ع) عرض کرد: بلاد جبل کجاست که بر ما روایت شده که چون امر بر شما برگردد بعضی از آن خسف خواهد شد ؟ فرمود: در بلاد جبل موضعیست که بحر گویند و به قم نامیده می شود. او معدن شیعیان ماست. یعنی آنجا خسف نخواهد شد. خسفی در بصره حضرت صادق (ع) فرمود: پیش از قیام قائم (ع) از جهت زجر بردن مردم از معاصی آتشی در آسمان ظاهر خواهد شد و سرخی که آسمان را بپوشاند و خسفی در بصره و خونهایی که در وی ریخته شود و خانه ها خراب شود و فنایی که در اهلش افتد. خسف بیداء
بیداء وادی است چهار فرسخ دور از مدینه در طریق مکه و دنباله او دراز است و مقصود از خسف بیداء آنستکه لشکر سفیانی پس از قتل و غارت در مدینه در تعقیب حضرت مهدی (عج) به مکه حرکت می کند و چون به این وادی برسند، در آنجا همه لشکر به جز دو یا سه نفر خسف خواهند شد .چنانکه تفصیلش خواهد آمد ان شاء الله.
برگرفته از کتاب “مهدی منتظر”،تالیف حاج شیخ محمد جواد خراسانی