پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
کارناوال نمایشی اروپایی ها برای دلخوشی ساکنان «وایت هال»Reviewed by مدیریت پرچم های سیاه شرق on Dec 2Rating:
کارناوال نمایشی اروپایی ها برای دلخوشی ساکنان «وایت هال»
کارناوال سیاسی روز گذشته سفرای اروپایی در تهران برای بازدید از باغ قلهک و سفارت تعطیل شده انگلیس،بازتاب های گوناگونی در محافل سیاسی و رسانه ای داشته است.برخی تحلیل گران، این حرکت را نوعی قدرت نمایی و برخی نیز آن را اقدامی انفعالی ارزیابی کرده اند که برای جبران اقدام تحقیرآمیز دانشجویان معترض ایرانی در ورود به سفارت بریتانیا صورت گرفت است.
بررسی چنین اقدامی که در رویه دیپلماتیک کمتر سابقه داشته است و بویژه تاکید دیپلمات های اروپایی حاضر در این کارناوال بر حضور نمایندگان آژانس های خبری و رسانه های بین المللی برای انعکاس حرکتشان، یک نکته را حائز اهمیت می سازد و آن اینکه نمایندگان سفارتخانه های اروپایی به شدت در تلاش بوده اند تا بار تبلیغاتی و نمایشی اقدام خود را افزایش دهند.شاید در بادی امر چنین به نظر برسد که این برجسته نمایی تبلیغاتی برای افزایش فشار بر ایران در افکار عمومی جهانی باشد.شاید این گمانه برخی از حقیقت باشد اما همه حقیقت نیست.
مقایسه نوع واکنش کشورهای اروپایی در قبال ایران در مقاطع و ادوار گذشته (نظیر ماجرای میکونوس) با مقطع کنونی، بیانگر تفاوت های فراوانی است.به عنوان مثال پس از ماجرای میکونوس، کشورهای اروپایی به دلیل تحلیل و برداشت غلطی که از اوضاع داخلی ایران و پاسخ احتمالی مسئولان ارشد جمهوری اسلامی به فشارهای جهانی داشتند؛به صورت یکپارچه اقدامی عملی در بالاترین سطح (یعنی فراخوان یکباره سفرای خود از تهران) بعمل آوردند تا به زعم خویش، با مانور قدرتی بی سابقه و همراه با حمایت آمریکا- به عنوان رهبر نظم نوین جهانی- ایران را در بدترین موضع قرار داده و تحت این فشار سنگین، رهبران جمهوری اسلامی را به تسلیم وادار کنند.
این اقدام بی سابقه و یکپارچه اروپایی ها در کنار فضاسازی گسترده رسانه های غربی درباره دادگاه میکونوس به گونه ای بود که حتی برخی چهره های سیاسی داخلی نیز دچار انفعال و هراس شده و بر این تصور بودند که کار ایران به پایان رسیده است.
اگرچه با موضع گیری قدرتمندانه رهبر انقلاب مبنی بر کم اهمیت بودن رفتن سفرای اروپایی از تهران و بدنبال آن شکل گیری حرکت های بزرگ دانشجویی ، فضای سیاسی داخلی ایران از انفعال خارج شد و چندی بعد نیز سفرای اروپایی ، یک به یک بی سروصدا به تهران بازگشتند اما بر این نکته باید اذعان کرد که اقدام اروپایی ها در فراخوان سفرای خود از تهران در آن مقطع یک «عملیات سیاسی واقعی» و معطوف به اهداف عینی برای تحت فشار گذاشتن ایران بود. اگرچه بعدها این عملیات به شکست انجامید و اروپایی ها فهمیدند که تا چه اندازه درباره اوضاع داخلی ایران و توان پایداری جمهوری اسلامی ره به خطا برده اند.
اما آیا کارناوال سیاسی دیروز دیپلمات های اروپایی در باغ قلهک و سفارت خالی انگلیس در تهران را می توان یک عملیات واقعی ، موثر و احیانا” ادامه دار تلقی کرد؟
نگاهی گذرا به اوضاع سیاسی و اجتماعی اروپایی ها در موقعیت کنونی به ما می گوید که پاسخ به این سئوال یک «نه» بزرگ است! اگر اتحادیه اروپا با آن همه تهدید و تطمیع آمریکا و انگلیس برای تحریم نفتی ایران به اجماع می رسید، شاید می شد پاسخی غیر از این داد. اما حقیقت این است که بحران مالی و سیاسی در بسیاری از کشورهای اروپایی به گونه ای است که این کشورها به رغم ظاهر قدرتمندانه و یکپارچه ای که از خود به نمایش می گذارند، چنان در گرداب بحران و افول افتاده اند که حتی اگر بخواهند، نمی توانند مانند گذشته وارد عرصه رویارویی با دیگران شوند.
اروپایی که بیماری اقتصادی مزمنش در همین چند هفته اخیر ، تلفاتی در حد ۳ دولت داشته و چند دولت دیگر آن نیز در صف سقوط قرار دارند، چگونه می خواهد وارد بازی خطرناک تحریم نفتی ایران شود که اولین آثارش در اقتصاد جهانی، تسری بیماری اقتصادی کنونی برخی کشورهای اروپایی به تمامیت قاره است.
فرانسه ، آلمان و کشورهای اسکاندیناوی که خود در تب رویارویی با بحران اقتصادی می سوزند چگونه حاضرند برای خوشایند انگلیسی که خود شاهد اعتصاب ۲ میلیونی معترضان است ، با آتش تحریم بانک مرکزی ایران بازی کنند و یا اقدامی تند و قاطع در برابر ایران بعمل آورند که نتیجه آن بالا رفتن نارضایتی داخلی برای خود آن هاست؟
نکته مهم این که اروپایی ها به تجربه دریافته اند که جمهوری اسلامی ایران باثبات ترین کشور منطقه خاورمیانه و آسیای جنوب غربی است و همه تحلیل های قدیمی درباره به زانو درآوردن آن با ابزارهایی چون فشار و تحریم و حتی جنگ ، افسانه هایی مضحک است که هدر دادن مالیات مردم این کشورها نتیجه ای دربر نخواهد داشت.
با این تفاصیل ، می توان به ریشه ای دیگر برای راه اندازی کارناوال سیاسی دیپلمات های اروپایی در تهران اندیشید.
حقیقت این است که کشورهای اروپایی از آنجا که نام «اتحادیه» بر خود نهاده اند، نمی توانند در قبال تصمیماتی که پدرخوانده (آمریکا) و برادر بزرگتر(انگلیس) در قبال ایران اتخاذ می کنند ، بی تفاوت باشند. پرستیژ جهانی اتحادیه اروپا نیز ایجاب می کند تا «گله گرگ ها» علی الظاهر یکپارچه عمل کند. بویژه اینکه در حوادث اخیر ، دولت انگلیس بواسطه تحقیری که از سوی دانشجویان ایرانی شده ، به معنای واقعی نیازمند همدردی و تسلای خاطر است.
اما آیا کشورهای اروپایی برای همدردی و همراهی با «بزرگ گله» می توانند و می خواهند مثل ۱۵ سال پیش ، سفرایشان را از تهران قاطعانه فرابخوانند و کرکره سفارتخانه های خود را پایین بکشند؟واقعیتی که فراروی ماست غیر از این می گوید.اولین سفارتخانه ای که علی الظاهر قصد تعطیلی فعالیت در تهران را داشت ، کمتر از دو روز تاب مستوری نیاورد و چراغ فعالیت را دوباره روشن کرد.
پس چه راهی بهتر از این که دیپلمات های اروپایی،به جای راهکارهای پرهزینه ای چون تعطیلی فعالیت و خروج از ایران ، همدردی تبلیغاتی خود را با دولت فخیمه، با شیوه ای کم هزینه نمایش دهند.کارناوال سیاسی دیروز باغ قلهک و تهران ، فی الواقع مدل کم هزینه اروپایی ها برای دل خوش کردن انگلیسی ها بود تا در زمانه ای که برادران اروپایی به دلیل مشکلات داخلی نمی توانند همراهی جدی و مثمر ثمری با دولت لندن داشته باشند ، لااقل ساکنان «باکینگهام» و «وایت هال» دلشان به این مدل همدردی نمایشی خوش باید.