پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق به گزارش صفحه عربی «تابناک»، وی در این نوشتار می نویسد: چند سال پیش، «أبو مصعب زرقاوی»، رهبر شبکه تروریستی القاعده شاخه عراق، در یک عملیات نظامی به هلاکت رسید، ولی همفکران وی که ظاهر و اندیشه ای کاملا شبیه به وی دارند، در زادگاه او حضور دارند و روز به روز بر شمارشان افزوده می شود.
«أبو مصعب زرقاوی» در شهر «زرقاء» در ۲۰ کیلومتری شمال شرق امان، پایتخت اردن متولد شده است و هم اکنون نیز قبیله وی ـ که بیشترشان از وهابیون افراطی هستند ـ در همانجا حضور فعالی دارند.
«زرقاوی» و نزدیکان وی، هرچند در ظاهر هیچ گاه حمایت آشکار خود از «صدام حسین»، دیکتاتور معدوم عراق و رژیم بعث سابق این کشور را اعلام نکردند، همواره همسو با سیاست های آنان حرکت کرده اند.
اما آنچه امروز جلب توجه می کند، قرار گرفتن وهابیون اردنی در برابر دولت عبدالله دوم است؛ همان وهابیونی که بارها از سوی کشورهای منطقه، نکوهش و از دولت اردن خواسته شده بود، با آنها برخورد جدی شود؛ اما «امان» از این عمل طفره رفته و با آنها مماشات می کرد و گویی، چندان هم از وجود گروهی افراطی ـ که می تواند بعضا در نقش گروه فشار علیه دیگر کشورهای منطقه عمل کند ـ ناخرسند نبود!
«رمضان الرواشده» در ادامه نوشتار خود آورده است: در حالی که روز به روز دامنه تظاهرات و اعتراضات شهروندان اردنی نسبت به وضعیت موجود در این کشور افزایش می یابد، حکومت اردن، با پدیده ای جدید به نام «وهابیون زرقاء» روبه رو شده که خطر آن چندین برابر اعتراضات مردمی است، زیرا اعضای این گروه افراطی، همگی مسلح هستند و به راحتی با گرفتن یک فتوا از علمای تکفیری خود، آدم می کشند.
این روزنامه نگار اردنی در ادامه به نقل از «محمد أبو رمان»، کارشناس جنبش های افراطی می نویسد: گروه «وهابیون زرقاء»، گروهی تازه راه اندازی شده نیست، بلکه شکل گیری این جریان به سال های ۱۹۹۴ ـ ۱۹۹۹ بازمی گردد. آن زمان، خود «أبو مصعب زرقاوی» برای نخستین بار با فردی به نام «أبو محمد المقدسی» بیعت و فعالیت های تروریستی خود را رسما آغاز کرد و سپس در سال ۱۹۹۹ ـ ۲۰۰۰ شمار بسیاری از یاران و نزدیکانش برای نبرد با ارتش آمریکا و دیگر اشغالگران به افغانستان و عراق رفتند.
«أبو مصعب زرقاوی» خود نیز روانه عراق شد و ریاست شاخه القاعده در این کشور را بر عهده گرفت.
وی در ادامه می افزاید: با افزایش فشار علیه شبکه القاعده در عراق، بسیاری از نیروهای این شبکه و به ویژه یاران «أبو مصعب» به دیگر کشورها گریختند؛ گروهی از آنان روانه یمن شده و اکنون در آنجا فعالیت گسترده ای دارند و مناطق جنوبی عربستان سعودی را نیز ناامن کرده اند؛ گروهی به عربستان سفر کرده و از قلب این کشور فعالیت خود را از سر گرفته اند؛ بخشی از آنان به شمال آفریقا، به ویژه الجزایر رفته و در آنجا فعالیت می کنند و گروهی نیز به دیار خود، «زرقاء» بازگشته و به رغم این که فعالیت های به اصطلاح جهادی خود را کاسته اند، همچون «آتش زیر خاکستری» بوده اند که اکنون سر باز نموده و علیه حکومت اردن قیام کرده اند.