پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق پایگاه اطلاع رسانی « المشهد الاسرائیلی » در شماره اخیر خود و در بخش ترجمه‌های ویژه با انتشار مقاله‌ای از « گدعون سبیرو »، روزنامه نگار و فعال صلح صهیونیست به تحلیل و بررسی دو واقعه در رژیم صهیونیستی پرداخته است که چندی پیش سالگرد آن در اسرائیل گرامی داشته شد، یکی واقعه ( افسانه ) هولوکاست که دیگر دروغین بودن آن برای تمام جهانیان اثبات شده است و دیگری « روزِ سرباز » که بزرگداشت سربازان صهیونیستی است که در جنگ‌های این رژیم با اعراب کشته شده‌اند، المشهد الاسرائیلی در این‌باره می‌نویسد: نکته مهم نهفته در این دو مناسبت تقارب و نزدیکی آنها و تلاش رسانه‌های تبلیغاتی رژیم صهیونیستی برای مرتبط جلوه دادن آنها با یکدیگر بود، یعنی بزرگداشت کسانی که کشته شدند، اما توان دفاع از خود نداشتند و گرامیداشت یاد و خاطره کسانی که کشته شدند ، اما قهرمانانی بزرگ تلقی می‌شوند و القای این ایده به جوانان صهیونیست که برای جلوگیری از وقوع یک هولوکاست دیگر نیاز مبرم به سربازان بیشتر است تا با دفاع از این رژیم موجودیت خود را حفظ کنند.
سپس المشهد با استناد به مقاله ی سبیرو این‌گونه ادامه می‌دهد :
این شیوه سال‌هاست ، در رژیم صهیونیستی معمول گشته جوانان صهیونیستی که برای گذراندن خدمت سربازی در ارتش ثبت نام می‌کنند ، به تشویق این رژیم و ارتش به بازداشتگاه « آشویتس » در لهستان برده می‌شوند تا با دیدن آثار برجای مانده از هولوکاست برای ملحق شدن به یگان‌های مختلف ارتش آماده شوند و از این حیث هولوکاست بارها ثابت کرده که تاکنون برای ارتش رژیم صهیونیستی بسیار سودمند بوده است.
روز هولوکاست روز پرستش مردگان
سبیرو معتقد است که روز هولوکاست در رژیم صهیونیستی را باید روز « پرستش مردگان » نامید، چون در مراسمی که برای بزرگداشت این واقعه برگزار می‌شود، سخنرانان و خطیبان اسرائیل ضمن سخن گفتن از مرگ شش میلیون یهودی! هر توضیح و تفسیری که بخواهند برای آن حادثه و کشته‌شدگان در آن قائل می‌شوند، بی‌آنکه در این‌باره با مشکلی مواجه شوند، چون سخن گفتن درباره اموات و به‌نام آنها بسیار راحت است و از آنجا که هیچ مرده‌ای نمی‌تواند از گور خود خارج شده و به دفاع از خود بپردازد، بنابراین سخنرانان در بیان دیدگاه‌ها و اندیشه‌ها و مواضع خود بسیار راحت هستند، این موضوع برای سران رژیم و کسانی که تلاش کرده و می‌کنند، هولوکاست را به سلاح تاثیرگذار و منبع درآمد بسیار خوب برای خود تبدیل کنند، نیز خوشایند است، اما غافل از این‌که آنچه تمام این رشته‌ها را پنبه می‌کند، اندک نجات یافتگان در قید حیات از هولوکاست است.
محرومیت بازماندگان هولوکاست از غرامت‌های میلیاردی
سبیرو با بیان این مطلب که درحال حاضر ده ها هزار نفر از نجات یافتگان از هولوکاست که در رژیم صهیونیستی زندگی می‌کنند ، در فقر و تنگ‌دستی شدیدی بسر می‌برند و حتی برخی از آنها حتی توان خرید دارو برای خود را ندارند، می‌افزاید: رژیم صهیونیستی حاضر نیست حق آنها را از غرامت‌های میلیاردی که دریافت می‌کند، پرداخت کند و به جای کمک به این نجات یافتگان که به فلسطین اشغالی مهاجرت کردند، آنها را باری بر دوش خود می‌بیند.
وی تاکید می‌کند: از این حیث سران صهیونیست معتقدند این راه بهترین راه خلاص شدن هرچه سریع‌تر از دست این نجات یافتگان است ، و درحالی که آنها ادعا می‌کنند ، بودجه‌ای در اختیار ندارد تا برای رفاه حال این نجات یافتگان هزینه کنند ، ملاحظه می‌کنیم چه بودجه‌های کلانی را به حمایت از شهرک سازی و شهرک نشینی و اشغال و تجاوز و حمایت از ثروتمندان صهیونیست و بازنشستگان ارتش اختصاص می‌دهند.
این روزنامه‌نگار و فعال صلح‌طلب صهیونیست با اعتقاد بر این نکته که بی‌شک اگر تبعیض نژادی وجود نداشت هولوکاستی هم اتفاق نمی‌افتاد و همه می‌دانند این جنایت عملی بسیار وحشیانه و ددمنشانه و ساخته و پرداخته خود صهیونیست‌ها می‌باشد که در پس آن ایدئولوژی تبعیض‌نژادی و نژادپرستی نهفته است، این‌چنین ادامه می‌دهد: شایسته است این حادثه به درس عبرتی برای تمام ملل و از جمله خود صهیونیست‌ها تبدیل شود، اما ملاحظه می‌کنیم نه تنها از این حادثه عبرتی گرفته نشد، بلکه به عامل و علتی برای سرکوب و قلع و قمع ددمنشانه فلسطینی‌ها در سرزمین‌های اشغالی تبدیل شد و این اواخر مشاهده می‌شود، این تبعیض نژادی به مناطق درون خط سبز هم کشیده شده است.
نویسنده در ادامه مطلب خود می‌افزاید: در بزرگداشت روز هولوکاست که در آن تمام مقامات و سران بلندپایه صهیونیست مشارکت دارند، ارتش نقش بسیار مهمی ایفا می‌کند. بر روی سکو، « نیروهای ویژه » قرار می‌گیرند که سرآمد نیروهای سرکوب و تجاوز و اشغال در سرزمین‌های اشغالی به‌شمار می‌آیند، بی‌آن که هیچ یک از رسانه‌های صهیونیستی به این امر خرده بگیرند ، بلکه بر عکس به آن افتخار هم می‌کنند، به عنوان مثال دو روزنامه بزرگ این رژیم یعنی « یدیعوت آحارونوت » و « معاریو » در صفحه اول خود با انتشار مطالبی در بزرگداشت این روز تصویر دو شخصیت برجسته سازمان امنیت رژیم صهیونیستی را به عنوان سمبل‌های این روز منشر کردند، یدیعوت آحارونوت عکسی از « مائیر داگان » رئیس موساد و کسی که در پس عملیات ترور شهید « المبحوح » در دبی و مجموعه عریض و طویلی از عملیات‌های قتل و کشتار از سال ۱۹۶۷ در نوار غزه تاکنون قرار دارد و روزنامه معاریو عکسی از « گابی اشکنازی » رئیس ستاد مشترک ارتش رژیم صهیونیستی که بنابر توصیف تظاهرکنندگان آمریکایی در نیویورک « قصاب غزه » خوانده شد را چاپ کردند و این دو شخصیت سمبل بزرگداشت هولوکاست در رژیم صهیونیستی معرفی شدند.
سبیرو سپس اشاره‌ای نیز به سوء‌استفاده سران رژیم صهیونیستی از دین یهود و اعتقادات مذهبی مردم کرده و می‌نویسد: این فقط ارتش نیست که بر اذهان صهیونیست‌ها سایه افکنده و آن را جهت می‌دهد، بلکه مذهب و دین را نیز باید به آن افزود.
وی با اشاره به این نکته که مراسم روز هولوکاست که در سراسر سرزمین‌های اشغالی و اردوگاه « آشویتس » برگزار می‌شود ، اساسا مراسمی غیرمذهبی است ، می‌افزاید: اکثر سخنرانان و بخش قابل ملاحظه‌ای از شرکت‌کنندگان در این مراسم کلاه‌های مذهبی ( کیباه ) برسر می‌گذارند ، با این که برای این عمل هیچ توجیه مذهبی نمی‌توان یافت ، به همین دلیل به جرات باید گفت دین نقش منجی را در نژادپرستی صهیونیستی ایفا می‌کند و از این حیث و در توجیه این حادثه پای به پای ارتش حرکت می‌کند ، هم‌چنین باید از مراسم « ادامه زندگی » یاد کرد که در اردوگاه آشویتس برگزار می‌شود و طی آن جوانان و دانش‌آموزان مدارس صهیونیستی برای شستشوی مغزی در قالب گروه‌های دانش‌آموزی به این اردوگاه آورده می‌شوند، بنابراین عجیب نیست اگر ملاحظه کنیم، این جوانان ساده‌لوح پس از بازگشت از این اردوها و بازدیدها به خونخوارانی بزرگ و قاتلانی ددمنش تبدیل شوند.
کدام راه و کدام آرمان ؟
گدعون سبیرو با اشاره به این موضوع که مراسم روز سرباز نیز به همین ترتیب برگزار می‌شود و نقش اصلی در آن بر عهده ارتش است، می‌افزاید: ارتش در مراسم این روز که در گورستان‌های نظامی و با حضور سران رژیم صهیونیستی برگزار می‌شود، نقش اصلی را برعهده دارد، آنها در این روز شعار « آرمان و راهی را ادامه خواهیم داد که برای آن جان خود را از دست دادید » را سرمی‌دهند ، اما به این واقعیت توجه ندارند که کدام راه و کدام آرمان؟ و آیا تمام کسانی که جان خود را در این جنگ‌ها از دست دادند، راه و آرمان واحدی داشتند؟ بی‌شک خیر، شخصا بسیاری را می‌شناسم که جرات نداشتند از شرکت در جنگ‌ها طفره بروند ، به همین دلیل با این که در جنگ‌ها شرکت کردند و در آن کشته شدند ، اما به آن ایمان نداشتند و آرمان آنها کاملا با آرمان حزب راست‌گرای تندرو رژیم صهیونیستی در تعارض بود.
سبیرو در پایان با اشاره به این نکته که در این جا نیز سخنرانان و مبلغان رژیم لحظه‌ای از یاوه سرایی و روایت احادیث کذب و دروغ غافل نمی‌مانند، اما جای خوشبختی باقی است که هستند کسانی که هنوز در قید حیاتند تا دروغ های آنها را برملا سازند ، می‌افزاید: چندی پیش رژیم صهیونیستی اصطلاحی تحت عنوان « قربانیان تروریسم فلسطینی » که تعداد آنها به ۳۰۰۰ نفر هم نمی‌رسید را در گرامیداشت « کشته شدگان جنگ های اسرائیل » به‌کار برد ، اما در واقع باید به سران رژیم صهیونیستی گوشزد کرد بهتر بود به جای این اصطلاح از اصطلاحات و واژه هایی هم‌چون « قربانیان سیاست اشغالگری و شهرک سازی » یا « قربانیان مبازرات فلسطینی ها علیه اشغال و تجاوز » استفاده کرد.
منبع:خبرگزاری فارس