پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد فیلم The Hangover Part II (خماری ۲)
آیا این فیلم Hangover (خماری ۲) واقعی است یا اینکه تنها آزمایشی است برای تست واکنش بینندگان نسبت به فیلم؟!
“خماری ۲” به گونه ای است که انگار قصد دارد در این زمینه که « چه کسی می تواند از من بی ادب تر باشد» با بینندگان خود مسابقه بگذارد. اگرچه فیلم مرا چندین بار به خنده انداخت ولی باید گفت بسیار از خنده های من نا خود آگاه و به خاطر میزان کم شعوری کاراکتر ها بودند! اگر فرض هم کنیم که این فیلم به کسی توهینی نکرده باشد، باز هم صحنه های پایانی فیلم، مانند قسمت اول خماری، تشکیل شده از عکس هایی چسبیده به هم هستند، اما یکی از این عکس ها به قدری بی رحمانه و نا خوشایند می باشد که باید گفت “تاد فلیپس” در بکار بردن این عکس اشتباه بزرگی مرتکب شده و هیچ گاه نباید این عکس را به نمایش می گذاشت. درجه بندی MPAA برای این فیلم ، درجه R می باشد. در توضیح MPAA درباره محتوای فیلم “خماری ۲” این است : «زبان تند و پرخاشگرانه، صحنه های جنسی تند و زننده، صحنه های مربوط به استفاده از مواد مخدر و صحنه های خشونت آمیز». شاید بتوان گفت دیگر جای کافی برای افزودن موردی دیگر به این لیست وجود نداشت وگرنه این موارد تا چند خط دیگر هم می توانستند ادامه پیدا کنند!
اما “خماری ۲” هم فیلمی نبود که برای من بتواند شوکه کنند باشد. اگرچه فیلم پر است از صحنه های زننده جنسی، . اما به جز همان عکس پایانی فیلم که در بالا اشاره کردم که بی حرمتی تندی بود به یکی از مشهور ترین تصاویر گرفته شده از جنگ ویتنام، اما در کل “خماری ۲” فیلمی نیست که شعور انسان ها و انسانیت را زیر سوال ببرد. به طور خلاصه باسد گفت که “خماری ۲” فیلم خنده داری است. بخصوص صحنه های مربوط به عروسی که آنچنان بیننده را به خاطر موقعیت کاراکتر فیلم، خجالت زده می کند، که فیلم را به خاطر این موهبت، شایسته تقدیر نیز می کند! و البته کاراکتر آلن (با بازی زاک گالیفیناکیس) (همان بازیگر ریشوی تپل) که بخش اعظمی از صحنه های خنده آور و کمیک قسمت اول را به خود اختصاص داده بود، در این قسمت نیز تعداد بسیار زیادی صحنه های خنده دار خلق می کند.
اگر شما قسمت قبلی این فیلم را دیده باشید (که موفق به کسب ۴۸۵ میلیون دلار سود خالص حاصل از فروش شد) و خط داستانی فیلم قبل را حدودا به خاطر دارید، باید بگویم برای تعریف کردن خلاصه داستان این قسمت چیز زیادی نمی ماند که من بگویم. این فیلم درست مانند آن است که “تاد فلیپس” (کارگردان فیام) همان فیلم نامه قبلی را از لاس وگاس به بانکوک برده باشد. حتی اتفاقات داخل فیلم هم شبیه یا ادامه ای است بر همان واقایعی که در فیلم اورجینال دیدیم : تماس مجدد با عروس گیج فیلم قبلی، فلاش بک هایی به مراسم عروسی مضحک فیلم قبلی، باز هم ایده ای احمقانه برای لذت بیشتر در آخرین پارتی مجردی مرد ها قبل از عروسی، بیدار شدم مجدد ۴ نفر انسان گیج در داخل اتاقی که هیچ جیز از آن به خاطر نمی آورند، نشانه های عیاشی و هرزگی در سراسر اتاق (و روی خود افراد) و سر انجام تلاش نا امیدانه کاراکتر های فیلم برای کشف اینکه چه بر سر آنها آمده است.
هنگامی که فیلم آغاز می شود، متوجه می شویم که چند سال از حوادث فیلم قبلی گذشته است. اکنون نوبت دندانبزشک فیلم قبل با نام استو (و با بازی اد هلمز) است که در نقش داماد آینده فیلم بازی کند. اون با یک دختر زیبای تایلندی با نام لورن نامزد کرده است. اما پدر لورن، با ازدواج دخترش با استو چندان راضی نیست. پسر او اکنون یک دانش آمور نابغه ۱۶ ساله است که در حال ورود به دانشگاه استانفورد برای تحصیل در دوره پزشکی این دانشگاه است. او مدام پسر خود را با استو مقایسه می کند و حتی در صحنه ای هم به استو می گوید که ما در این کشور دندان پزشک ها را پزشک به حساب نمی آوریم. در مهمانی قبل از عروسی هم به آرامی و با سنگدلی تمام حال استو را با یک شبر برنج بی مزه حسابی جا می آورد.
بعد از این قضیه، استو به همراه دوستانش، برای اینکه سر حال بیایند به ساحل می روند و درست در صحنه بعد می بینیم که استو و دوستانش گیج و مبهوت، درست مانند آنکه از کما بیرون آمده باشند، در هتلی درجه سه و بسیار بهم ریخته در شهر بانکوک در حالی بیدار می شوند که استو یک تتوی بزرگ بر روی صورتش کشیده شده است و تدی هم گم شده است! این سه دوست اکنون قدم در خیابان های بانکوک می گذارند تا هر طور که شده افرادی را پیدا کنند که بتوانند با کمک آنها متوجه شوند که ، چه بر سرشان در چند ساعت ساعت گذشته (و شایدم در چند روز گذشته!!) آمده است.
این جست و جو ها به دلیل رفتار احمقانه “آلن” تحت تاثیر قرار می گیرند و باعث می شود، کاراکتر های فیلم در مشکلاتی گرفتار شوند که رهایی از آنها کاری است بس دشوار. واکنش های آلن عموما جالب و خنده دار هستند اما باید گفت خنده دار ترین صحنه فیلم صحنه ای است که آلن را قبل از آنکه حتی به تایلند سفر کند در اتاق خوابش نشان می دهد. در این صحنه آلن یک پسر تنبل خانه نشین است که مدام از طریق سیستم صوتی به مامانش امر و نهی می کند. درست مثل آنکه قرار است تمام عمرش را مانند یک بچه باقی بماتد . کاراکتری که از آلن در این صحنه می بینیم، خود به تنهایی می تواند دستمایه فیلمی مجزا باشد که حتی من هم حاضر هستم برای تماشای آن فیلم، پول خوبی بدهم. (اگر چه من فکر می کنم بهتر است آقای گالیفیناکیس دوباره موهای خود را بلند کند. من کاراکتر های او را وقتی موهایش را بلند می کند و شبیه خرسی شلخته می شود را بسیار بیشتر دوست دارم!)
من متخصص امور امنیتی نیستم اما باید بگویم که من قبلا در شهر بانکوک بوده ام. بله. اینکه قسمت های زیادی از این شهر پر است از نا امنی و خشونت حقیقت دارد ، اما باید گفت قسمت دوم فیلم خماری به طرز آشکاری مانند یک ضد تبلیغ کامل بر علیه بانکوک و کشور تایلند عمل کرده است. درست مثل آنکه از کشورهای دیگر پر توریست آن منطقه، مثلا سنگاپور یا .. پول گرفته باشد تا وجهه تایلند را به نفع آنان خراب کند. این میزان تخریب، بیشتر از همه آن تماشاگرانی را هدف گرفته و متعجب می کند که از آن بخش ار مردمی که در تایلند ، روابط جن سی را به عنوان حرفه و منبع در آمد خود و کشور خود در نظر گرفته اند، اطلاعات کمی دارند. اما دیگر قسمت های تعجب آور فیلم از شهر بانکوک، نحوه رفتار و ظاهر خلافکاران این شهر می باشد. مثلا پل جیاماتی در نقش یک رئیس جنایتکار و نیک کاساوتز در نقش یک تاتو کار ظاهر شده اند. به این جمع، گنگستر فیلم قبلی، یعنی مستر چو را هم اضافه کنید که در مواقه نیاز، مانند یک کاتالیزور به جمع دیگر خلافکاران فیلم اضافه می شود.
در زمانی که تعداد بسیار زیادی از فیلم ها با هزار منت و التماس به دنبال کسب درجه نمایشی PG-13 (برای کسب مخاطب بیشتر) هستند، فیلم خماری به معنای واقعی کلمه “روی” درجه نمایشی R را کم کرد و قسمت دوم خماری هم به نظر می آید مشغول تست میزان خویشتن داری اعضای MPAA می باشد! “خماری ۲” هم درست مانند نسخه اول، همان فرمول جادویی قبلی را به کار می برد: کاراکتر های داستان می توانند موفق شوند هوشیاری خود را بعد از عیاشی و هرزگی شدید و وحشتناکی که پشت سر گذاشته اند بدست بیاورند و به سرعت به سرزمین انسان های واقعی باز گردند. در دنیای واقعی، قول میدهم آنها مجبور بودند تا زمانی که بعد از این اتفاقات بتوانند از سلامت عقلی و جسمی خود اطمینان حاصل کنند، برای جلو گیری از هر گونه فاجه، خود را در اتاق مراقبت های ویژه بیمارستان حبس کنند.