پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد فیلم The Eagle (عقاب)
“عقاب” از آن دسته فیلم های هیجانی است که قبل از ورود فیلم های سه بعدی به سینما وجود داشتند.
این فیلم انرژی و جذابیت ژانر هیجانی/ شمشیر بازی آن هم به سبک قدیمی را بر روی پرده سینما تخلیه کرده و این گونه فیلم ها را دوباره احیا می کند. با دیدن فیلم به راحتی می توان به این نکته پی برد که واقعا هیچ نیازی به بکار بردن تکنولوژی روز در این فیلم وجود ندارد. بازیگر ها همه حقیقی هستند، لوکیشن ها واقعی و تمام آنچه که می بینید همان فیلم برداری واقعی انجام شده است، بدون آنکه نیازی به جلوه های ویژه و انیمیشنی باشد.
داستان فیلم از آنهاییست که ممکن است کمی به صورت دورادور برایتان آشنا به نظر برسد. موضوع فیلم درباره لشکر نهم ارتش رم باستان است که از انگلستان به سمت سرزمین های وحشی و ناشناخته شمالی و اسکاتلند حرکت می کند و ناپدید می شود. فیلم روایتگر داستان پر تلاطم و هیجان انگیز مردی در دوران روم باستان با نام مارکوس (با بازی چنینگ تتم) و برده ای با نام اسکا (با بازی جمی بل) است که عازم ماموریتی جهت پیدا کردن رد و سرگذشت ناشناخته لشکر نهم و ناپدید شده ارتش می شوند و به دنبال آن هستند تا کشف کنند که چه بر سر این ارتش و نشانه ارزشمند آن، یعنی یک عقاب طلا آمده است.
بعضی از مردم (بخصوص امریکایی ها) ممکن است فکر کنند که اسکاتلندی ها و ولزی ها خود را انگلیسی به شمار نمی آورند که باید بگوی آنها در اشتباهند. اسکالتلند تا حدود ۱۰۰۰ سال بعد از زمان داستان این فیلم کشوری مستقل بود. (تا حدود ۱۴۰ سال بعد از میلاد حضرت مسیح). آنها از جنگجویان دلیر و وحشت آوری بهره می بردند که امپراتور وقت کشور رم به نام هادرین، برای در امان ماندن از دست آنها ، دستور به کشیدن مرزی بین دو کشور با ساخت دیواری با نام خودش داد. اینکه آیا او توانست با استفاده از این دیوار از گزند آنها در امان باشد یا خیر چیزی است که من در موردش مطمئن نیستم.
در فیلم “عقاب” مارکوس ۲۰ سال بعد از مرگ پدرش، فرمانده یک هنگ کوچک در ارتش روم در کشور انگلستان است. پدر او کسی است که کماکان به علت گم کردن و از دست دادن عقاب طلا مورد شماتت و انتقاد قرار دارد. بعد از آنکه مارکوس در جریاناتی به شدت زخمی میشود، برای مداوا به ایتالیا و به روستایی که عمویش اکیلا (با بازی دونالد ساترلند) در آن حضور دارد رهسپار می شود. او بعد از تماشای یک نمایش نبرد گلادیاتور ها، دستور به نجات برده شجاعی با نام اسکا می دهد تا در سفر بازگشت خود به کشور انگلستان و برای ماموریت هایی اینبار خطرناک تر وی را همراهی کند.
مارکوس در عطش کشف راز مفقد شدن کشکر نهم رم می سوزد و علیرقم توصیه های هوشمندانه برده اش اسما، قدم در دنیای پشت دیوار مرزی انگلستان به سمت اسکاتلند می گذارد. آنها به مرور به رازهایی (البته نه بدون خون و خونریزی هایی سنگین) دست پیدا می کنند. یکی از دلایل موفقیت فیلم، این است که نبرد ها و صحنه های اکشن موجود در آن در قالبی انسانی و به شکلی باور پذیر از آب در آمده اند. اگر چه به علت تدوین بسیار سریع فیلم دنبال کردن صحنه های اکشن و شمشیر بازی و مشاهده آنها اندکی مشکل است اما این امر به علت اینکه اینبار با انسان هایی واقعی و با قدرتی فیزیکی در حد یک انسان روبرو هستیم (و نه مثل سربازان احمق فیلم ۳۰۰) جبران می شود.
من فکر می کنم ما قبلا بهترین ها و تحسین بر انگیز ترین های ژانر شمشیر بازی را در فیلم های کلاسیک هالیوودی دیده ایم. این روزها باز هم شاهد ظهور دوباره این گونه فیلم ها و البته با صحنه هایی بسیار شلوغ تر و جنگ هایی بسیار درگیرانه تر هستیم. شما فکر نمیکنید که اگر دوران قدیم آن جوری بود که الآن در فیلم هی می بینیم، همه مردم لا اقل یکی دو عضو بدنشان نصفه نیمه بوده باشد؟!
“فیلم “عقاب” دو نقطه قوت دارد. یکی ارائه تصویری زیبا و باور پذیر از رم باستان و جنگجویان و بربر های آن زمان بر پرده سینما. دیگری به دلیل ایجاد و پردازش رابطه ای عمیق بین مارکوس و اسکا که در تمام طول فیلم برای یکدیگر فداکاری می کنند تا جان همدیکر را نجات دهند اما کماکان هر دو حد و حدود های رابطه یک برده و ارباب را حفظ می کنند. آنها در تمام طول فیلم همان ارباب و برده باقی می مانند و هیچ گاه به چیزی شبیه به رفیق تبدیل نمی شوند. من فکر می کنم نبود یک کاراکتر قوی و اصلی زن در فیلم کمی به ضرر آن تمام می شود ولی باید گفت که این دنیا، دنیایی نیست که زنان در آن بتوانند جایی داشته باشند و ایجاد یک رابطه عاشقانه زوری در فیلم باعث عجیب شدن فیلم و عدم تناسب با دنیایی می شد که آنها در آن زندگی می کنند.
فیلم عقاب دارای درجه نمایشی PG-13 می باشد و باید گفت که همین درجه نیز مناسب اش است. مقدار خون و خونریزی و صحنه های کشتار و قطع عضو همیشه در حدی معقول باقی می مانند و صحنه های نبرد هم بر پایه شجاعت، نیزهوشی و استارتژی کاراکتر های آن شکل گرفته و نه جلوه های ویژه. فیلم تمام سعی خود را در دادن بعد و پیچیدگی به کاراکتر هایش، بخصوص در زمانی که مارکوس پیش عموی خردمندش است را انجام میدهد. بازیگران فیلم هم کار خود را به درستی به انجام داده اند و توانسته اند شخصیت هایی شبیه انسان و در حد و حدود یک انسان با محدودیت های خود خلق کنند و نه شخصیت هایی احمقانه و دروغین.