پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد فیلم Fast Five (سریع و خشمگین ۵)
تصور نمی کنم بتوانید دو سواری را به یک ماشین باری ببندید و با سرعت در حالیکه پلیس نیز در
تعقیب تان است ، در خیابان های ریو دو ژانیرو حرکت کنید. فکر می کنم ترافیک سنگین اجازه این کار را از شما بگیرد.
همین طور تصور نمی کنم که بتوان از قطاری که با سرعت در حال حرکت است ،با حرکت دادن کامیونی در کنار آن و استفاده از مشعل استیلن ، اتومبیل های موجود در آن را ، به داخل کامیون حرکت داده و سپس آن ها را از کامیون پیاده کرده و به سرقت برد. فکر می کنم راه های بسیار آسان تر و کاربردی تری برای دزدیدن اتومبیل وجود داشته باشد.
من همین طور تصورمی کنم در حالیکه هودینی توانست ماشین بانک را از دیدها در هیپودروم نیویورک پنهان کند ؛ پنهان کردن این اتومیبل ها آنچنانکه در Fast Five نشان داده می شود ، آنچنان هم ساده نیست.
اما بهتر است بدانید ، این ها اصلا موضوع مهمی نیستند. فیلم کلا از حرکات اکشن باور نکردنی و نامعقول، افراد قوی هیکل و همین طور گروه هایی از بدمن ها ساخته شده است و با اینکه سران گروه ها به آسانی از مرگ می گریزند اما باور کردن این امر کار چندان دشواری نیست.
این فیلم سومین حلقه از زنجیره «سریع و خشن» است و در آن بازیگرانی چون وین دیزل ، پل واکر ، جردانا بروستر و دواین جانسون در نقش رانندگانی بی باک و شجاع ایفای نقش می کنند. ظاهرا برخی از این شخصیت ها در گذشته گفتگوهایی در مورد اهداف ، رویاها ، توانمندی ها و ارزش هایشان داشته اند و با این روشِ مختصر نویسی از بال و پر دادن بیهوده به داستان اجتناب شده است. وقتی تنها شش کلمه در یک سطر می بینید ، تصور می کنید که شعاری است که برای تریلر فیلم در نظر گرفته شده است (ما باید یک گروه تشکیل بدیم).
جاستین لین در این فیلم که به سبک فیلم های درجه دو می باشد، در نقش کارگردانی درجه یک ظاهر شده و ما را به یاد جاه طلبی های وی در Better Luck Tomorrow می اندازد. بر خلاف دیگر کارگردانان این سبک (سبک بزن بزن بنگ بنگ!) ، که نامشان بدون هیچ تلاشی به خاطرتان خواهد آمد ، لین تمرکز زیادی بر روی خط داستانی فیلم کرده است و به جای روی آوردن به سر هم بندی داستان، اینبار او دست به نوآوری و ابتکار عمل زده است.
او صحنه های اکشن را به جای ویرایش سرسری و نامفهوم ، با حوصله تصویر سازی کرده است. و از چهره هایی جدید (Tyrese Gibson ، Chris Ludacris Bridges ، Matt Schulze ، Sung Kang ، Gal gadot ، Elsa Pataky و joaquim de almeida) بهره گرفته و به آن ها شانس نشان دادن خودشان را داده است. نمی توان گفت که همه شخصیت های فیلم عالی از آب در آمده اند اما انصافا باید به این نکته اعتراف کرد که ترکیب آن ها فوق العاده خوب بوده است.
فیلم دقیقاً از جایی که قسمت چهارم به پایان رسید شروع می شود. دومینک ( وین دیزل ) خلافکار سابقه دارد که توسط پلیس دستگیر شده بود، حالا توسط دادگاه به تحمل ۲۵ سال زندان محکوم شده است و به این ترتیب باید با دیوارهای زندان خو بگیرد. اما برایان ( پاول والکر ) و میا ( جوردانا بروستر ) تصمیم می گیرند تا دومینک را دوباره در کنار خود داشته باشند و به همین دلیل به اتوبوس حامل دومینک حمله می کنند و موفق می شوند تا او را فراری دهند. حالا دومینک بار دیگر یک تیم تشکیل داده و اینبار قصد دارد تا به یک قطار که عازم ریودوژانیروی برزیل است حمله کند تا بتوانند ۳ ماشین فوق العاده ایی که در این قطار است را سرقت کند اما دومینک و افرادش متوجه می شوند که با انجام اینکار از طرفی باید با دلال های مواد مخدر بزریل و همچنین یک مامور فدرال سرسخت به نام هابس ( راک ) مبارزه کنند.
شخصیت بد داستان، یکی از سرکرده های پخش مواد مخدر در ریو دو ژانیرو ، همیشه این اشتباه را می کند که پادو های خودش را به تعقیب و گریز می فرستد و در نهایت هم به همین دلیل به خطر می افتد. و اما دلیلی هست که سبب می شود آلمیدا نزدیک محل اقامت خود را به صحنه درگیری بدل نکند. کاراکتر وی به عنوان یک سرمایه دار بزهکار در فیلم مطرح است اما با اینحال مبلغ ده میلیون دلار ، با در نظر گرفتن این نکته که که هر ساله مبلغی بیش از یک سوم تولید ناخالص ملی کشور مکزیک که از فروش مواد مخدر حاصل می شود ، در این بانک پولشویی می شود ، مبلغ زیادی نیست. یکی از نکته هایی که حتما شما هم می دانید این است که سازمان های قضایی ایالات متحده زمان کمتری نسبت به همتاهای بزریلی شان برای به دام انداختن این مفسدان اقتصادی صرف کرده و تلفات کمتری هم نسبت به آن ها می دهند.
اما این حقیقت اصلا برای من اهمیتی در نقد و بررسی چنین فیلم هایی ندارد. آنچه که شما میخواهید از این نقد عایدتان شود عقاید من در مورد این سبک و بخصوص این فیلم است.فیلم سال ۲۰۰۱ با وجود انرژی و جذبه وین دیزل و واکر فیلم خوبی بود و در سبک مسابقات خیابانی می گنجید. و فیلم سال ۲۰۰۹ که تفاوت بسیاری با فیلم قبل داشت ، فیلم بسیار روتین و معمولی بود اما هر دوی فیلم ها در آمد زیادی نصیب تهیه کننده کردند.
عناوین F&F با وجود عدم ارتباط زیاد با فیلم هایی چون Fast & Furious و ۲ Fast 2 Furious گیج کننده است. این بار اثری از Furious در عنوان Fast Five دیده نمی شود و اگر فیلم های متفرقه را در نظر نگیریم ، نمی توان آن را پنجمین F&F نیز دانست و به همین دلیل هم نمی توان فهمید Five که در عنوان فیلم آمده دقیقا به چه چیزی اشاره می کند!
با این وجود ، آنچه به تک تک دقایق این فیلم ها معنا می بخشد ، استفاده از بازیگرانی قابل ، اجرای حرکات محیرالعقول و به سخره گرفتن قوانین فیزیک در صحنه های اکشن است. این حرکات شاید برای بسیاری از مردم سرگرم کننده باشد اما برای من اینچنین نیست. گرچه من لحظات شادی در دیدن فیلم نداشتم اما در پایان فیلم یک نکته را به خوبی یاد گرفتم و آن ، اینکه تمام صحنه های اکشن رانندگی در فیلم توسط رانندگان حرفه ای و در محیطی کنترل شده صورت گرفته اند و ما نباید چنین حرکاتی را در کوچه و خیابان انجام دهیم!