پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد فیلم Drive Angry (دیوانه وار)
مدت زمان زیادی از اکران فیلم فصل ساحره نمی گذرد و امیدوار بودم نیکلاس کیج در خلال ساخت این فیلم
به راه راست هدایت شده باشد ودست از سر فیلمهای ضعیف و عجیب و غریب بردارد، اما گویا او واقعا شیفته
این نوع سینما شده است. دیوانه وار از جمله فیلمهایی است که اوج دوران محبوبیت آنها به دهه ۸۰ میلادی باز می گردد.
زمانی که در فیلمها معمولا یک نفر یک تنه سعی می کرد آدمهای بد را نابود کند. حالا همین داستان و فرمول تکراری در قالبی مدرن با بازی نیکلاس کیج بر روی پرده رفته است و البته این نکته را هم باید یاد آوری کنم که این اکشن، معطر به فناوری سه بعدی هم هست و شما می توانید با عینک های سه بعدی کیج را ببینید که همه جار را منفجر می کند.
میلتون کسی است که از جهنم به زمین آمده تا قاتلین دخترش را به جهنم بفرستد! وی به تازگی دخترش توسط یک گروه از افراد متعصب مذهبی به منظور بجا آوردن یک مراسم مذهبی کشته شده و حالا نوه کوچک اش هم توسط همین گروه که جوناه کینگ ( بیلی بورک ) رهبری آن را بر عهده دارد، ربوده شده و قرار است در مراسمی مشابه، او نیز قربانی شود . میلتون که حالا تبدیل به یک خونخواه واقعی شده ، تصمیم می گیرد تا به دنبال افراد این فرقه بگردد و تک تک آنها را قتل عام کند. او در میانه راه با یک پیشخدمت جذاب به نام پیپر ( امبر هیرد ) آشنا می شود، دختری که یک فمنیسم است و به نظر می رسد تنها کسی است که می تواند میلتون عصبانی را در این راه همراهی کند.
از اشاره های مذهبی فیلم می گذرم که اصلا ارزش مطرح شدن ندارد. این فیلم اکشن محض است اما نه از اکشنهای پر سر و صدای امروز هالیوود، بلکه از نسل اکشن های تاریخ گذشته ای که نمونه اش را فقط می توان این روزها در تولیدات ویدیویی رده ب هالیوود پیدا کرد . فیلم مملوء از صحنه آرام های بیجا است که لحظه به لحظه در جلوی چشم تماشاگر ظاهر می شود و به اصطلاح قهرمان داستان را قدرتمند جلوه می دهد،همچنین صحنه های مکرر انفجار که قانون جاذبه در آنها نادیده گرفته شده و کاراکتر زنی که مثل فیلمهای دهه ۸۰ سوهان اعصاب است.
پاتریک لوزیر، کارگردان این فیلم که سابقه خوبی در ساخت فیلمهای ترسناکی نظیر جیغ وچشم دارد، خیلی سعی کرده تا فیلمش را شبیه به آثار تارانتینو کند اما کاملا مشخص است که استعدادی در این زمینه نداشته. آثار تارانتینوهمواره به دلیل دیالوگهای نیش دار و تیزشان معروف بوده اند اما دیوانه وار هیچگونه بویی از این ویژگی نبرده و تماشاگر در تمام مدت زمان فیلم تنها شاهد یک راننده است که قصد خونخواهی دارد و یک فرقه مذهبی که خودشان هم نمی دانند چه کار می خواهند بکنند!. دیوانه وار بیشتر از اینکه شبیه به فیلمهای تارانتینو باشد، شبیه به فیلمهای به آنها شلیک کن (Shoot ‘Em Up ) و مچتی ( Machete ) است. اگر یادتان باشد در فیلم به آنها شلیک کن صحنه ی عجیب و غریبی وجود داشت که کلایو اون با همراهی مونیکا بلوچی در حالتی غیر عادی دشمنان را به دیار باقی می فرستادند ( فکر می کنم تنها دلیلی که تماشاگران فیلم به آنها شلیک کن را بخاطر دارند همین صحنه مسخره است!)، دردیوانه وار نیز چنین صحنه ای به شکلی دیگر وجود دارد که در آن میلتون در حالتی غیر عادی به همراه پیپر دشمنان را از بین می برد!
منابع الهام پذیری فیلم را که کنار بگذاریم، باید بگویم که تجربه دیدن دیوانه وار با استفاده از عینک سه بعدی یکی از بدترین هاست. یکی از دلایلی که باعث شده تا عینک سه بعدی کارایی خود را در فیلم دیوانه وار از دست دهد، توجه مداوم به قسمت های برجسته و غیر برجسته فیلم است! شخصا در لحظاتی از فیلم، در حال تحلیل و آنالیز این نکته بودم که چرا کاپوت ماشین میلتون از دیگر قسمتهای ماشین برآمده تر است و یا چرا بعضی قسمتهای فیلم تاریک و بعضی از آنها روشن و… در یک کلام می توانم بگویم حتما این فیلم را دو بعدی ببینید. فکر نمی کنم فیلمی مثل دیوانه وار که تمام منطق و حرفش بر پایه یک اکشن مصنوعی است ، احتیاجی به عینک سه بعدی داشته باشد.
کیج در ادامه روند نزولی خودش بار دیگر در فیلمی ظاهر شده که هیچ ربطی به او ندارد. این را کاملا قاطع می گویم، کیج اصلا برای حضور در چنین فیلمهایی آماده نیست و اصلا هم پرستیژ بازی در اینگونه فیلمها را ندارد. اما به دلایلی که برای خودش و ما هم روشن نیست، باید او را در چنین نقشهای ضعیف و فاقد شناسنامه ایی، مشاهده کنیم. بازی کیج در این فیلم نه تنها نمی تواند فیلم را از منجلاب ضعف ساختاری اش رها سازد، بلکه باعث می شود تماشاگر از دیدن مکرر او و اعتماد به نفس مثال زدنی اش برای بازی نقش میلتون حرص بخورد. تنها نکته مثبت فیلم بازی ویلیام فیشتنر است که به اندازه کافی برای تماشاگران ایرانی شناخته شده است. هیچ نکته دیگری درباره دیوانه را ندارم که بگویم؛ این فیلم مربوط به این دوران نیست و دلیل ساخته شدنش هم مشخص نیست بنابراین این معرفی را در همین جا تمام می کنم.
بعضی مواقع حس می کنم بنده گناهکاری هستم، به این دلیل که در همین ماه گذشته بود که فیلم فصل ساحرهاکران شد و من همان موقع از خدا درخواست کردم که دیگر کیج را در چنین نقشهایی قرار ندهد! اما فکر می کنم بنده گناهکاری هستم چون دعایم که مستجاب هیچ، بلکه عذابی دیگر بر من نازل شد و آن اینکه قسمت جدیدروح سوار وارد مرحله فیلمبرداری شد!.