پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد و بررسی فیلم The Descendants (ورّاث)
شاید بتوان The Descendants را بهترین فیلم کارگردان آن Alexander Payne تا به امروز
دانست. وی که حرفه ی خود را با فیلم های هجو آمیز و ناراحت کننده ای مانند Citizen
Ruth و Election شروع کرده بود، با ساخت کمدی های دارماتیکی چون About Schmidt
(درباره اشمیت) و Sideways به قلمرو بررسی و تفسیر شرایط انسانی پا گذاشته است.
در فیلم The Descendants، Payne با نگاهی صمیمانه و همذات پندرانه به مشکلات
بیشماری پرداخته است که انسانی را بر سر دو راهی قرار داده و از هم می پاشند.
یکی از دلایل موفقیت فیلم این است که توانسته از نمایش داستانی غم انگیز با پایانی
خوش و پندهای اخلاقی و خانوادگی اجتناب کند، و از طرف دیگر با حفظ لحن طنز بی
عیب و نقص خود، از افتادن به ورطه ی فیلم های سوزناک و اشک برانگیز، حذر کند.
داستان فیلم در هاوایی می گذرد، جایی که استفاده ی کم از آن در صنعت فیلمسازی
باعث تعجب است. بسیاری از فیلم هایی که ماجرای آنها در هاوایی اتفاق می افتد،
در جای دیگری فیلمبرداری شده اند، مانند فیلم Jurassic Park. با اینکه فیلم زیبایی
های بصری خاص خود را دارد، Payneبه این وسوسه ی قابل درک تن نداده که بیش از
حد لازم به زیبایی فضا و محیط بپردازد. گرچه محل وقوع داستان مهم است ( یکی از
داستان های فرعی مهم فیلم در مورد فروش زمین های “پا نخورده” در مقیاس بالاست)
، اما تمام توجه سازندگان را به خود جلب نکرده و باعث نشده لحظه ای از شخصیت
اصلی فیلم غافل بمانند. روابط انسانی، انگیزه ها و رشد درونی شخصیت اصلی،
پایه و اساس داستان است.
مت کینگ (George Clooney) وکیل موفقی است که در کنار همسر محبوب و اهل
تفریح و فعالیت های اجتماعی اش، الیزابت (Patricia Hastie) و دو دختر سرزنده و
شاد خود الکساندر۱۷ ساله-با بازی Shailene Woodley – و اسکاتی ۱۰ ساله –
با بازی Amara – زندگی می کند. الیزابت او را متهم می کند که به دلیل ساعات
کار طولانی خود، از نظر حسی از خانواده دور شده است. مت هم به این موضوع
تن داده و خود را در نقش پدری پشتیبان و برای اوقات خاص می بیند، اما پس از
زخمی شدن شدید همسرش در مسابقه ی قایقرانی، نقش او تغییر می کند. در
حالیکه الیزابت به کما رفته و در خوابی است که امکان دارد هرگز از آن بیدار نشود،
مت سعی می کند با الکساندر ۱۷ ساله کله شق و مغرور صمیمی تر شود و
موجبات آسایش اسکاتی را فراهم آورد. هنگامی که تصمیم نهایی برای جدا کردن
دستگاه های کمکی از الیزابت گرفته می شود، مت مجبور است دشواری امر را
به جان بخرد و دوستان و آشنایان در جریان قرار دهد. در نهایت، هنگامی که الکساندر
به او اطلاع می دهد الیزابت به او خیانت می کرده و در فکر طلاق گرفتن بوده است،
دنیای او از هم می پاشد. مت به همراهی الکساندر و دوست پسر معتادش سید
(Nick Krause) با وضعیتی شبیه به کارآگاه های بی تجربه، سعی می کنند هویت
معشوق الیزابت را کشف کنند. این شخص، دلال معاملات ملکی ساده و کودنی به
نام برایان است که زن و دو فرزند دارد و زندگی خانوادگی خوش و خرمی را می گذراند.
روشی که فیلم The Descendants اتخاذ می کند و احساسات مت نسبت به همسر
در حال مرگش و مهمتر از آن، تبدیل شدن وی از پدری دور و غایب به پدر مورد نیاز
دخترانش را به نمایش درمی آورد، حاکی از اشراف بر روح و روان آدمی است. در این
میان برقراری رابطه ی متقابل با الیزابت که در تخت بیمارستان افتاده و چیزی نمی
بیند و نمی شنود، برای مت از کارهای دیگر سخت تر است. او هرگز برای سؤال هایی
که مثل خوره به جانش افتاده اند، جوابی نمی یابد. سرنوشت، به روش طعنه آمیز خود،
راهی پیش پای او می گذارد تا از رقیب عشقی اش انتقام بگیرد. اما فیلم برای پرداخت
به این موقعیت بسیار زیرکانه عمل می کند، چون ماجرا فقط محروم کردن برایان از
کمیسیون هنگفت حاصل از معامله نیست، بلکه پای موضوع مهمتری در میان است.
اجرای دو صحنه ی فوق العاده تکان دهنده ی فیلم، بیش از هر چیز به نقش آفرینی
بی نظیر بازیگران نقش های مکمل متکی است. در صحنه ی اول، زمانی که اسکاتی
بایستی با وقایع غم انگیز در حال رخ دادن روبرو شود (اینکه مادرش هرگز سلامت خود را باز نمی یابد و به خانه برنخواهد گشت)، قابلیت های Amara Miller در اولین تجربه ی نقش آفرینی اش به چشم می آید. درباره ی نقش آفرینی بی نظیر Shailene Woodley مطالب بر حق زیادی نوشته شده است. او در سریال تلویزیونی The Secret Life of the American Teenager نقش اصلی را داشته و اکنون در حال گذر از سالهای موفقیت آمیز نقش آفرینی در این سریال و ورود به مرحله ی جدیدی است و موفق می شود الکساندر را دختر ۱۷ ساله ای ملموس و باور پذیر تصویر کند. اما غم انگیز ترین لحظه ی فیلم The Descendants به کمک Amara Miller شکل می گیرد. سکانس بی کلامی که در آن Robert Forster در نقش پدر بداخلاق و دوست نداشتنی الیزابت، درمانده و ناامید کنار تخت او ایستاده و با وی وداع می کند نیز، در همین حد قوی و تأثیر گذار است. با بازی در همین صحنه، Forster به اندازه ی سایر بازیگران نقش مکمل فیلم های امسال، مستحق نامزد شدن برای جایزه ی اسکار است. بازی سایر بازیگران هم قوی است و هیچ نقطه ضعفی در آن دیده نمی شود. حتی Matthew Lillard که تا به حال در نقش های جدی بازی به یادماندنی ای ارائه نداده است، در این فیلم خوش درخشیده است. و Nick Krause که در ابتدای فیلم به نظر می رسد شخصیت سید با نقش آفرینی او، صرفاً جهت ایجاد فضای طنز باشد، پیچیدگی های خاص خود را به نمایش می گذارد.
Payneدر فیلم About Schmidt نشان داد که از پس مشکلات پرداخت به شخصیت ها به خوبی بر می آید. او در این فیلم به همان خوبی که پیش تر از Jack Nicholson بازی گرفته بود، از George Clooney بازی می گیرد. این بازیگر که اغلب به عنوان یکی از جذاب ترین بازیگران مرد شناخته شده، از قالب سوپر استار های فریبنده ی سایر فیلم های خود خارج شده و شخصیت مردی غرق در امور کاری و ۵۰ ساله با موهای خاکستری و شانه های افتاده را تصویر می کند. او دیگر مردی جذاب برای زن ها نیست. پدر و همسری است که از پس هیچ کدام از این دو مسئولیت برنیامده و می خواهد راه چاره ای پیدا کند. میتوان این نقش را یکی از بهترین نقش آفرینی های George Clooney دانست زیرا نمایشی و پر زرق و برق نیست. او هم مانند Jack Nicholson و Paul Giamatti مرد شکست خورده ای است که می خواهد جایگاه خود را پیدا کند.
فیلم The Descendants از نظر لحن، خط مشی و ساختار کلی، اشتراکات زیادی با فیلم های Sideways و About Schmidt دارد. هر سه فیلم سفری جاده ای را به نمایش می گذارند که منعکس کننده ی تغییرات حسی در شخصیت اصلی هستند. در فیلم The Descendants هنگامی که مت در تعقیب برایان است، این سفر ما را به قسمت های مختلف هاوایی می برد. شخصیت های اصلی کاملاً انسانی به تصویر کشیده شده اند و باید با مشکلات و سختی ها روبرو شده، بر آنها فائق بیایند. استفاده از طنز در شیوه ی روایت این داستان – که اگر صریح و بی پرده بیان می شد، بیش از حد دردناک بود – باعث می شود تماشاگر حس اندوه را تجربه کند اما در آن غرق نشود.
فیلم The Descendants پنجمین فیلم بلند Payne است. وی در این سالها به فیلمساز قابل توجهی تبدیل شده که مخاطبان برای دیدن فیلم هایش مشتاق هستند. جالب این است که با وجود همکاری با شماری از بهترین بازیگران هالیوود، وی نخواسته مجموعه ای از بازیگران ثابت جمع کند و در تمام فیلم هایش از آنها برای نقش های فرعی استفاده کند. او ترجیح می دهد هم در نقش های اصلی و هم در نقش های فرعی، با بازیگران جدید کار کند. با اینحال، امضای ویژه ی او در شیوه ی ترسیم شخصیت ها و بیان ماجراهای زندگی شان، مشخصاً دیده می شود و بازیگران متفاوت تنها به درونمایه ی اصلی جان تازه می بخشند. فیلم The Descendants چیزی را ارائه می کند که در مدت اخیر فیلم های کمی موفق به نمایش آن شده اند: ترکیبی از به فکر فرو بردن مخاطبان و ایجاد رضایت حسی در آن ها. طبعاً، این ویژگی باعث می شود The Descendants یکی از بهترین فیلم های سال ۲۰۱۱ باشد.