پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد و بررسی فیلم Restrepo
این فیلم با این شعار اکران شده است ” یک جوخه ، یک دره ، یک سال “. این فیلم درباره پاسگاهی
در مرز بین افعانستان و پاکستان است، جایی که گروهی از سربازان آمریکایی در پاسگاهی به نام ” Restrepo “
استقرار دارند. دو کارگردان این فیلم به مدت ۱۵ ماه در این مکان و در کنار سربازان آمریکایی بوده اند تا بتوانند
مستند خود را از وقایع این مکان تهیه کنند.
در مورد ” Restrepo ” باید بگم که این منطقه یکی از خطرناک ترین جاهایی است که سربازان آمریکایی در افغانستان در آن حضور دارند، این مکان در نزدیکی مرز پاکستان است و هر هفته بطور منظم چند حمله از طرف طالبان به این مناطق می شود. این پاسگاه البته بحث داغ فرماندهان آمریکایی هم بوده. تعداد آمار کشته های این منطقه در مقایسه با جاهای دیگر افغانستان بسیار زیاد است. در هر حال فیلم مورد بحث ما درباره این مکان استراتژیک است. یکی از اولین ایراداتی که به فیلم می توان گرفت ، نداشتن روایت است. شاید بسیاری از شما بگویید یک فیلم مستند که احتیاجی به داستان و یا طرح نداشته باشد زیرا مستند است، اما یک مثال ساده در اینباره می توان زد. مطمئنا شما هم از دیدن یک فیلم ۱۰ دقیقه ای مستند که ۵ دقیقه از آن به نشان دادن افراد در یک پارک اختصاص دارد و ۵ دقیقه ی دیگر به پرواز یک سفینه به فضا ! خسته و گیج خواهید شد. “Restrepo ” هم به نوعی این مشکل را دارد . فیلم روایت نامنسجمی از یک سال در پاسگاه را نشان می دهد اما ما بدرستی متوجه نمی شویم که چه اتفاقاتی در این مکان در حال رخ دادن است. مطمئنا صحبت های فیلمسازان در طول ساخت این فیلم از مکان مذبور می توانست بیشتر شبهات را برطرف کند اما آنها در جواب این سوال که چرا توضیح مناسبی درباره اتفاقات نمی دهند معتقد بودند که ” ما می خواستیم تماشاگر خودش در مورد اتفاقات قضاوت کند ” اما کاملا مشخص است فیلمی که ما در حال تماشای آن هستیم سانسور شده است زیرا تقریبا هیچ منطقی در سلسله اتفاقاتی که در جریان ۹۳ دقیقه می افتد به یکدیگر مرتبط نیستند و اگر بخواهم واضح تر بگویم باید بگم که دو کارگردان این فیلم با در کنار هم قرار دادن گزینشی تصاویر بیننده را به سمتی کشیده اند که قضاوت مورد نظرشان را داشته باشند. شخصا فکر نمی کنم بعد از نبرد خسته کننده در مرز افغانستان آدم در شرایطی باشد که از دوستی و روح صحبت کند!. برخلاف صحبتهای سازندگان به نظر می رسد که در ساخت این فیلم از محدودیت های زیادی استفاده شده است و فیلم به نوعی ساخته شده است که در آن امید و پیروزی را به مخاطب القا کند ، اما ما در واقعیت می بینیم که بیشتر آمار کشته های سربازان آمریکایی در افغانستان مربوط به این نواحی است و بیشتر بیماری های روحی هم از این مکان سرچشمه می گیرد. همچنین در این فیلم دائما به بیننده القا می شود که آنها در حال مبارزه برای پیروزی و سعادت دنیا هستند اما این اصطلاحات حتی دیگر برای یک بچه هم مضحک به نظر می رسد. جنگی که آمریکا در عراق و افغانستان به راه انداخت به دلایلی از جمله مبارزه با تروریسم بهانه ای بیش نبود و آنها در پی دو هدف بودند. یکی استخراج منابع بسیار با ارزش این دو کشور و دیگری اعمال نفوذ در خاور میانه . ولی آنها اینبار از جایی که انتظار نداشتند ضربه خوردند و آن هم کسی نبود جز اینترنت و موبایل!. بدون شک صحنه های مربوط به شکنجه زندانیان ابوغریب و تجاوز عده ای از سربازان آمریکایی به یک دختر افغانی که فیلم این دو اتفاق به سرعت انتشار یافت و بسیاری دیگر از اتفاقات جنگ باعث شد که آمریکا نتواند حمایت کامل جهان را در جنگ با افغانستان به همراه داشته باشد. ” Restrepo ” نیز با اینکه ادعا می کند تمام تصاویرش مستند است و از روی واقعیت به تصویر کشیده شده است اما برای من ایرانی که که مدتهاست در حال دیدن این مسائل در اطراف کشورم هستم کاملا مضحک و غیر قابل باور است. شاید مستند ترین صحنه این فیلم لحظاتی باشد که ارتش آمریکا به سوی محلی ها رگبار گرفته است و داد می زند ” بگیرش! ” . فیلم ” Restrepo ” حتی اگر کلی جایزه بین المللی گرفته باشد و حتی اگر تظاهر به این کند که بی طرف است و فقط تمام چیزی را که اتفاق افتاده است را به تصویر کشیده است ، باز هم ما می دانیم که آنها بسیار محافظه کار تر از این هستند که اجازه بدهند تمام اتفاقات یکسال این پاسگاه بدون تغییر نشان داده شود. لازم به ذکر است که همین چند روز پیش فرمانده نیروهای آمریکایی در افغانستان به این دلیل که الفاظ تندی علیه دولت آمریکا گفته بود ، در عرض کمتر از چند ساعت از کارش برکنار شد و در مراسم معارفه فرمانده جدید گفته شد که ما مشکلی با فرمانده قبلی نداشتیم و این فقط یک تغییر استراتژیک بود!. مستندسازان هم مطمئنا اشراف به حساسیت موضوع افغانستان داشته اند.