پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد و بررسی فیلم Real Steel (فولاد واقعی)
استیل واقعی زمانی در آینده نزدیک را به تصویر میکشد که در آن رباتها جای انسانها را
در مسابقات مشت زنی گرفته اند. و خب، چرا که نه؟ همین امروز هم در شهرهای مختلف
مبارزات رو در رو میان رباتهای کوچک برگذار میشود، اما در استیل واقعی این رباتها بسیار
بزرگتر هستند، توسط کنترل از راه دور هدایت میشوند و در حرکاتشان هم ظرافت و تکنیک
بیشتری وجود دارد (البته وقتی به پشت می افتند مانند لاک پشت دیگر کاری از دستشان
ساخته نیست). ظاهرشان هم شباهت زیادی به تصورات داستانهای دهه ۶۰ میلادی از
رباتهای آینده دارد و به درد جلد مجله های حادثه ای میخورند!
با این حال، داستان فیلم ارتباط خاصی با موضوعات معمول مربوط به آینده ندارد و رابطه
پدر و پسری را روایت میکنند که با کمک یکدیگر کاری بزرگ را انجام میدهند.Hugh
Jackman در نقش چارلی کنتون، مشت زن بازنشته ایست که حالا رباتی درب و داغان
را در تورهای مختلف شرکت میدهد. اما پس از مدتی با ناشی گری ربات قدیمی دیگری
را جایگزین او میکند که حتی نمیتواند یک حریف ساده را شکست دهد.
در تمامی مبارزات فیلم کاملاً مشخص است حرکات رباتها به خوبی طراحی شده است.
در صحنه های مبارزه Transformers که به نظر من با پرتاب قطعات مختلف ماشین به
یکدیگر زیبایی کار را از بین برده اند، کارگردان با استفاده از کات های پی در پی سرپوشی
بر ناتوانی انیماتورها در ساخت نماهای طولانی میگذارد. ولی در اینجا این حرکات حتی
به صورت آهسته به تصویر کشیده میشود که بهمین خاطر ظرافتهای ورزش مشت زنی
بخوبی به تصویر کشیده میشود. اما خب! نماهایی هم هست که در گلاویز شدنها خیلی
اغراق میشود و انگار نه انگار که ربات هستند نه انسان. در هر صورت Shawn Levy کار
گردان اثر که فیلم قبلی اش یعنی “شب در موزه” توجه ام را چنان جلب نکرد، اینبار
توانست به نوعی خودش را ثابت کند.
ولی اگر همه فیلم فقط مبارزه رباتها بود، آدم به اندازه دیدن Transformers حوصله
اش سر میرفت. وجه درام فیلم بر دوش چارلی و پسرش مکس است. نوجوان با
هوشی که مانند بقیه هم سن و سالهایش به نظر میرسد کامپیوتر را خوب میفهمد
و استاد بازیهای رایانه ای است. چارلی پدری خوشگذران است که تقریباً هیچوقت
خانه نیست و خواهرش و شوهر او تصمیم میگیرند که پسر را به سرپرستی قبول
کنند. اما در پی یک سری اتفاقات پیچیده، چارلی مجبور میشود پسرش را برای
تابستان پیش خودش نگه دارد.
مکس که علاقه زیادی به رباتها دارد، هنگام یک گردش دسته جمعی به رباتی
قدیمی بنام Atom برخورد میکند که در زیر گل و لای مدفون شده است و پدرش
را متقاعد میکند که این استیل ظاهراً بدرد نخور همچنان توان بالقوه برای مبارزه
را دارد. پس این پدر و پسر با همدیگر ربات را تعمیر کرده و شروع به آموزش وی
میکنند. یکی از ویژگی های این ربات این است که میتواند حرکات کنترل کننده
خود را دقیقاً تقلید کند. و از آنجایی که چارلی خود زمانی مشت زن بوده، مکس
اعتقاد دارد که Atom میتواد روزی مانند وی قهرمان مسابقات شود.
در نهایت Atom پس از مبارزات فراوان رو در روی رباتی عظیم چثه و ترسناکی
بنام Zeus قرار میگیرد که به نظر من مبارزه شان به اندازه مبارزات میان انسانها
سرگرم کنند و پرهیجان است. هرچند رباتها طوری نشان داده میشوند که از
هیچکدامشان حتی Zeus نمیتوان متنفر شد، اما شخصیتهای دیگری نیز (مانند
صاحب Zeus) در داستان وجود دارند که نقش های منفی را بازی میکنند.
با وجود اینکه Atom با آنه چشمان آبی و اندام ورزیده اش هرکسی را میتواند
عاشق خود کند ولی چهره اش در کل شبیه قهرمانها نیست. Speilberg که
یکی از تولید کنندگان این فیلم بوده، تحقیقات زیادی در مورد رباتها درساخته
های مختلف اش انجام داده است. ولی ظاهراً این تحقیقات کمک چندانی
در طراحی Atom نکرده است.
استیل واقعی یک فیلم واقعی است. داستانش جذاب است و شخصیتهای
مختلفی دارد که به خوبی در چارچوب ساختار اکشن جای گرفته اند. علاقه
مندان Transformers حتماً از این فیلم هم لذت خواهند برد. فیلمی که
خاطره رباتهای مورد علاقه دوران کودکی را برایشان تداعی میکند.