پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد و بررسی فیلم Polina (پولینا)
«پولینا» فیلمی مسحورکننده است. بخشی از این حس شاید به این دلیل باشد که پنجاه درصد از صحنه‌های فیلم مرتبط به رقص‌هایی
است که توسط «آنجلین پرلژوکاج» دستیار کارگردان فیلم طراحی شده‌اند. بخش دیگری از این حس مربوط میشود به بازیگر نقش اول
فیلم، «آناستازیا شوتسووا»، بازیگری نوظهور که هنر آموز رقص بالرین است. اما جذابیت فیلم بیشتر بخاطر انرژی، رنگ و حرکاتی
است که از ابتدا تا انتهای فیلم بدون توجه به اینکه آیا «پولینا» در حال رقص است یا به پیشخدمتی مشغول است و یا حتی بدنبال
لحظه‌ای استراحت در سالن رختشویخانه است به مخاطب القا میشود.
«پولینا» که بر اساس رمانی تصویری از «باستین وایوز» ساخته شده است، زندگی قابل تصور یک رقاص بالرین از آشنایان دوره جوانی او را تا زمانی که پا به سن میگذارد و جایگاه سزاواری در زندگی میرسد را (نقشی که توسط «ورونیکا ژوفنیتسکا» بازی میشود) به تصویر میکشد.
اساس فیلم همان داستان قدیمی بزرگ شدن است. «پولینا» شخصیتی دمدمی مزاج و دائما عصبی است که هیچگاه از زندگی در زمان و جایگاه فعلی‌اش راضی نیست. او همیشه در فکر آینده و قله‌ایست که پس از این باید فتح کند.
«پولینا» در کودکی و در مسکو تحت نظر «بوژینسکی» سختگیر ( آلکسی گوسکوف ) تعلیم میبیند، شخصیتی که تماما برگرفته از «معلم سختگیر» اثر «فیلم دام» است. «پولینا» تحت تعلیم «بوژینسکی» آماده تحصیل در «مدرسه باله بولشویی» میشود، اما سرکشی او باعث میشود تا همراه دوست پسرش «آدرین» ( نیلز اشنایدر ) به پاریس فرار کند. در پاریس او و «آدرین» با موفقیت امتحان حضور در ساخته کارگردان و تهیه کننده خوشنام «لیریا اکساج» ( جولیت بینوشه ) را پشت سر میگذارند، اما مصدومیت از ناحیه پا شانس «پولینا» برای همکاری با «لیریا» را به کلی از بین میبرد. احساس پس زده شدن و انزوا باعث میشود «پولینا» به شهر «آنتورپ» نقل مکان کند اما از آنجا که نمیتواند کاری بعنوان یک هنرپیشه رقاص پیدا کند در یک رستوران بعنوان پیشخدمت مشغول به کار میشود. در همین حین آشنایی با مردی که بدنبال یک همخانه میگردد به امیدی بدل میشود برای باز شدن درهایی که از نظر او برای همیشه بسته شده بودند.
تمرکز «پولینا» در رقصیدن چنان دلفریب است که گاهی نفس مخاطب را بند می‌آورد. دوربین‌های فیلمبرداری طوری تعبیه شده‌اند که تنها برای ضبط نماهای کلوز-آپ جهت نشان دادن حس رقصنده نیاز به متوقف کردن فیلمبرداری الزام میشود. نماهای طولانی نیز در بازه متوسط بصورت پیوسته ارائه شده‌اند. «شفتسووا» در زمان رقصیدن در بهترین وضعیت خود است. انعطاف بدن او چیزی فراتر از توانایی‌های انسانی است و چهره‌اش تلفیقی است از بی رنگی یک ملکه یخی و شور و طراوت یک معشوقه. موسیقی فیلم به لطف ۷۹D به سرعت و بلافاصله ضربآهنگ تمپو-بالا را به فیلم اضافه میکند. فیلم‌های مرتبط به رقص باله تکرر تغییر و محدودیت‌اند اما ضرب و عطش «پولینا» با قدرت در برابر این پیش داوری قد علم میکند. داستان فیلم هم درست مانند موسیقی متن آن پرشور و سرزنده است.
جدا از صحنه نمایش و کلاس درس، «پولینا» گاهی دچار آشفتگی میشود. داستان آشفته همدستی پدر شخصیت اصلی فیلم در قاچاق مواد مخدر هیچگاه به شکلی رضایت بخش واکاوی نمیشود و بنظر میرسد در نهایت به داستانی منتهی میشود که هیچگاه صورت تجسم به خود نخواهد گرفت. رابطه احساسی «پولینا» با «آدرین» رابطه‌ای سرسری است. حالت روایی در «آنتورپ» مسیری آشنا را طی میکند. «شوتسووا» شخصیتی کاریزماتیک است اما پرداخت نشده است. «پولینا» زمانی که میرقصد زند میشود (فرقی نمیکند چه رقصی ) اما وقتی دست از رقصیدن برمیدارد ناگهان خاموش میشود.
کار کردن «پولینا» انسان را افسون میکند و زمانی هم که اینچنین نیست برای پیش بردن داستان کفایت میکند. درست مانند فیلم «شلاق»، «پولینا» هم توسط دوستداران شکل خاصی از هنر ساخته شده تا شوق و حرارت هنر را به کسانی که چنین حسی را تجربه نکرده‌اند القا کند. اگر هدف سازندگان فیلم همین بوده است به خوبی از پس آن برآمده‌اند.