پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
نقد و بررسی فیلم (ماموریت غیرممکن: پیمان شبح)
پیمان شبح چهارمین فیلم بلند سینمایی از سری ماموریت غیرممکن است که از ۱۵ سال
پیش تا کنون گویی تبدیل به نسخه فرعی و غیر رسمی از ماجراهای جیمز باند شده است.
فیلمی پر از صحنه های اکشن مانند انفجارهای پیاپی و تعقیب و گریز که توسط بدلکاران
متبحر اجرا میشوند و البته یک شخصیت منفی خبیث هم طبق معمول در آن هست!
شاید تفاوت آن با جیمز باند در شخصیت ملموس تر Tome Cruise باشد که چیزی بیشتر
از یک جنتلمن خوشتیپ از خود ارانه میدهد. پیمان شبح یک اکشن تمام عیار است که
از لحاظ زمانی بخوبی مدیریت نشده. شاید از این ۱۳۳ دقیقه، نیم ساعتش اضافه است
بطوریکه سکانسهای بمبئی بعد از اتفاقاتی که در مسکو و دبی میافتد را میتوان حذف کرد
. فیلم در دقیقه ۷۰ (هم به لحاظ داستانی و هم تصویری) به اوج خود میرسد ولی در نگه
داشتن این هیجان تا پایان به مشکل بر میخورد.
خط روایی اصلی داستان بسیار ساده و سر راست است؛ بدون هیچ گونه پیچیدگی.
مامور کار کشته IMF یعنی ایتان هانت به همراه تیمش به دنبال دستگیری تروریستی
بین المللی و سوئدی الاصلی بنام هنریکس با ضریب هوشی ۱۹۰ هستند که میخواهد
کنترل چند سلاح اتمی را در دست گیرد. ماموریت آنها در واقع جلوگیری از رسیدن او به
هدف اش است. هدفی که ممکن است پس از دو دهه از پایان جنگ سرد منجر به
فاجعه ای جهانی شود. هنریکس و همدستش ویسترم آنقدر بیرحم و بی وجدان
هستند که حتی موقع انجام کاری که ممکن است به مرگ میلیاردها انسان منجر شود،
حتی پلک هم نمیزنند! (هنری در واقع معتقد است که تنها راه رسیدن به صلح واقعی
در جهان، نابود کردن کل آن با بمب اتمی است.)
تیم هانت (با احتساب خودش) متشکل از چهار مامور است. بنجی (با بازی Simon Pegg)
، متخصص کامپیوتری که در سری قبل هم حضور داشت؛ برنت (با بازی Jeremy Renner)
، تحلیلگری که تا حدی آموزش های ویژه نیز دیده است؛ و جین (با بازی Paula Patton)،
که به این جمع مردانه کمی ظرافت اضافه میکند! البته این خود هانت یا Tome Cruise
است که بهترین دیالوگها را دارد و صحنه ها را بازی میکند. وقتی هنریکس موفق به
انفجار در کاخ کرملین میشود، در پی شرایطی رئیس جمهور حمایتش را از گروه مامورین
داستان قطع میکند. ولی خود ماموریت همچنان ادامه دارد، اما اینبار بودن حمایت دولتی.
ماموریتی که آنها را از مسکو به دبی و در نهایت به بمبئی میبرد، شهری که رویاروی نهایی در آنجا رخ میدهد.
پیمان شبح در ۹۰ دقیقه، فیلمی خوب و جذاب و در ۴۵ دقیقه فوق العاده است. ولی مشکل منطق روایی داستان آن است: بعد از انفجار کاخ کرملین و بالا رفتن هانت از بزرگترین ساختمان دنیا دیگر چه میماند؟ سکانسهای بمبئی که همانند صحنهای بازیهای کامپیوتری است، اضافه بنظر میرسند و جذابیت چندانی ندارند. در واقع کارگردان اثر Brad Bird که دو انیمیشن موفق بیست سال گذشته ( شگفت انگیزها و غول آهنی) را ساخته است، هرچقدر در دو سوم ابتدایی فیلم خوب عمل کرده، ولی در باقی دقایق آنچه ریسیده است را پنبه میکند.
پیمان شبح عظیم و پر از زرق و برق است و عناصری دارد که سری های پیشین فاقد آن هستند. فیلم در ابتدا برای IMAX ساخته شده بود و حتی قبل از اکرن رسمی یک هفته در این نوع پرده سینما به نمایش درآمده بود. در مورد عناصر مختلف فیلم همه چیز سر جای خودش است. ایده اصلی داستان به خوبی توضیح داده شده و شخصیتها پردازی بدون تاثیر منفی بر ضرب آهنگ اثر انجام میشود. صحنه پردازیی کار شامل سکانسهای روی زمین و آنهایی که از روی هلیکوپتر فیلمبرداری شده، بدون آنکه گیج کننده باشد، استادانه طراحی و اجرا شده اند. جلوه های کامپیتری نیز بسیار طبیعی بنظر میرسند، به طوریکه در برخی از صحنه ها مانند بالا رفتن از برج خلیفه معلوم نمیشود با کمک این تکنولوژی فیلمبرداری شده است یا خیر. همچنین موسیقی Micheael Giacchino که تلفیقی از تم معروف ماموریت غیر ممکن با عناصر جدید است را نیز میتوان یکی از بهترین کارهای سال دانست.
یکی از سوالهایی که همچنان بی جواب مانده این است که آیا این فیلم آخرین حضور Tom Cruise در این سری پرطرفدار است یا اینکه همچنان ادامه خواهد داد. در گذشته او هرگز اینقدر برای بازی دوباره در فیلم عجله نداشت (فاصله میان قسمتهای مختلف معمولاً ۵ سال است)، اما خب، ماموریت غیر ممکن همیشه اقتباسی مطمئن برای مطرح شدن دوباره Tom در رساناها بوده است. در این فیلم شخصیت جدیدی مانند هانت معرفی میشود که جایگزین احتمالی Tom خواهد بود و او کسی نیست جز Jeremy Renner که سعی شده است تا در صحنه های اکشن نیز زیاد شرکت داده نشود. Paula Patton با وجود شخصیتش در فیلم دختری است که سابقه طولانی در هنرهای زرمی و نزاع های خشن داشته ولی در صحنه های مختلف با جذابیت جنسی خود فیلم را از تبدیل شدن به یک اکشن یکنواخت نجات میدهد. Simon Pegg هم که یکی از معدود بازیگران سری اول است، وجه کمیک داستان را در دست دارد.
تلفیق عناصر یک اکشن قدیمی با تکنولوژی مدرن، اثری جذاب را نتیجه داده است که تماشاگر را در طول فیلم میخکوب میکند. اما وجود صحنه های مانند بالا رفتن از برج ۱۰۰۰ متری دوبی، داستان را از خط روایی اصلی خارج و ممکن است تماشاگر را بعداً با این فکر بیاندازد که ربط آن با باقی در چه بوده است. البته مشکل اصلی پیمان شبح طولانی بودن آن است به طوری که متوجه نمیشویم کارگردان کی میخواهد داستان را به پایان برساند.