پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق Related Articles
«آی.آر. رحمان»، آهنگساز فیلم سینمایی «محمد رسول‌الله (ص)» به کارگردانی مجید مجیدی می‌گوید که برای ساخت استرس زیادی داشته است و حدود دو فصل طول کشید تا اینکه سلیقه موسیقی مجیدی را متوجه شود.
به گزارش افکارخبر، «آی.آر. رحمان»، آهنگساز فیلم سینمایی «محمد رسول‌الله (ص)» به کارگردانی «مجید مجیدی»، آهنگساز برنده اسکار و گرمی سینمای هندوستان است که فیلم‌های موفقی چون «میلیونر زاغه نشین»، «۱۲۷ ساعت» و «الیزابت: دوران طلایی» را در کارنامه کاری خود دارد.
«آی.آر. رحمن» با نام «دیلیپ کومار» در خانواده‌ای هندو متولد شد ولی در سنین جوانی به دین مبین اسلام گروید و نام خود را به «الله راخا رحمان» تغییر داد.
«رحمن» از ۱۶ سالگی وارد عرصه موسیقی شد و پس از چند سال در سال ۱۹۹۰ ساخت آهنگ برای فیلم را آغاز کرد.
نتیجهٔ بیش از ده سال فعالیت مداوم در صنعت فیلم سازی هند و جهان برای ای. آر. رحمان فروش بیش از صد میلیون نسخه موسیقی فیلم و بیش از دویست میلیون آلبوم از آثار او است که او را در زمره پرفروش‌ترین هنرمندان موسیقی جهان قرار می‌دهد.
در زیر موسیقی تیتراژ ابتدایی فیلم سینمایی «محمد رسول‌الله (ص)» را می‌شنوید.
تیتراژ فیلم سینمایی «محمد رسول‌الله (ص)»
«آی.آر. رحمان»، سال گذشته، در مصاحبه‌ای با روزنامه تایمز آف ایندیا درباره حضورش در این پروژه گفته است که حدود دو فصل طول کشید تا اینکه من بالاخره متوجه شوم که مجیدی چه انتظاری از من دارد. بعد از او پرسیدم که دیگر چه دوست دارد، به همین خاطر از او خواستم که به آثار دیگران گوش دهد و بر همین اساس یک فهرست از اولویت‌های مورد نظرش را ساخت و اینگونه شد که سرانجام پس از ۶ ماه توانستم به ذائقه او و آنچه که خواسته اوست پی ببرم.
رحمان همچنین درمورد علاقه اش برای حضور در سینمای ایران گفته است: عاشق کار با مجیدی هستم و کار با او رویای من برای کار در سینمای ایران را محقق کرد. همیشه شیفته سینمای ایران بودم، در حقیقت این علاقه را نسبت به هر سینما دیگری خارج از مرزهای هند هم دارم چون آنها علی‌رغم محدودیت‌های موجود، چنین آثار زیبایی را خلق می‌کنند. همیشه می‌خواستم که در ایران کار کنم ولی خوب متاسفانه مشغله کاری اجازه چنین کاری را به من نمی‌داد.
این آهنگساز هندی نیز عنوان کرده بود: علی‌رغم استرس‌های زیادی که داشتم، در نهایت مجیدی از موسیقی فیلم راضی و خوشحال بود، رضایت او به حدی بود که مرا در آغوش کشید و به من تبریک گفت. حقیقتا تجربه بسیار تکان‌دهنده‌ای بود.