یکی از خصلتهای آن شهید این بود که ابتدا سلام کند و هیچگاه کسی نتوانست قبل از شهید به وی سلام کند.
**
هر فعالیتی را برای رضای خداوند انجام میداد به طوری که مُهری ساخته بود با این مضمون:”همه چیز، همه جا، فقط برای خدا” و زمانی که نامهای مینوشت و یا کتابی را به کسی هدیه میداد آنها آثار را به این جمله ممهور میکرد.
**
یک بار در یک جمعی اذان گفت: همه با گفتن “احسنت” او را تشویق کردند. روز بعد هر چه اصرا کردند اذان نگفت، میترسید دچار هوای نفس بشود.
**
یکی از دوستان شهید این چنین نقل میکند: روزی هنگام رفتن به خانه، این شهید قصد کرد که نان بخرد اما با وجود این که دو نانوایی در نزدیکی مسیرمان بود اما از سومین نانوایی خرید کرد و زمانی علت را از او سوال کردم گفت: این نانوایی عکس امام خمینی(ره) را به دیوار مغازه خود نصب کرده بود.
**
در یکی از سخنرانیهایش برای جذب جوانان به عضویت در پایگاههای مقاومت و حضور در جبهه، گفت:” پایگاههای مقاومت، سفارتخانههای امام زمان(عج) هستند”.با این توصیف، جمعیت زیادی به سوی پایگاهها جهت اعزام به جبهه روان شدند.
**
حاج قاسم سلیمانی حضور او را در جبهه منع کرده بود ولی مغفوری به لطائف الحیل برای عملیات کربلای ۴ خود را به جبهه رساند. هر چند پیش از آن دو بار هم مجروح و شیمیایی شده بود.
**
بعد از شهادتش بین مردم کرمان و سرآسیاب فرسنگی برای تعیین محل دفن شهید جر و بحث شد که نهایتا شهید را در کرمان به خاک سپردند.
**
دقیقا هنگام اذان ظهر پیکر پاک شهید مغفوری به گلزار شهدای کرمان رسید. مادر همسرش و یکی دیگر از حاضرین گفتند که صوت قران و اذان را از شهید شنیدهاند.
**
هر کجا و در هر موقعیتی بود هنگام نماز، اقدام به اذان گفتن میکرد و معتقد بود لذتی که در اذان زنده هست در اذان رادیویی نیست.
**
برخی، از کرامات شهید بعد از شهادتش میگویند اما شهید مغفوری قبل از شهادتش هم کراماتی داشت و دعایش در حق دیگران اجابت میشد.
**
هنگامی که خداوند به او فرزندی عطا میکرد او را مستقیم از بیمارستان به گلزار شهدا میبرد و در طول مسیر برایش قران تلاوت میکرد و میگفت نمیخواهم اولین جملاتی که فرزندم می شنود، حرفهای دنیایی باشد.
**
تکیه کلامش در خطاب کردن دیگران کلمه “مؤمن” بود. سلام مؤمن! ، چه خبر مؤمن…
عبدالمهدی مغفوری در روز پنجم دیماه سال ۱۳۶۵ و در «عملیات کربلای ۴» به شهادت رسید و
از این شهید سه فرزند به نامهای فاطمه، مریم و مصطفی به یادگار مانده است.