ضمانت بهشت

امام صادق علیه السلام مى فرماید:عده اى مسلمانان انصار محضر رسول خدا صلى الله علیه و آله آمدند و سلام دادند.پیامبر صلى الله علیه و آله جواب سلام را دادند.عرض کردند:- یا رسول الله ! ما حاجتى به تو داریم .حضرت فرمود: حاجتتان چیست ؟ بگویید.گفتند: حاجتمان خیلى بزرگ است .حضرت فرمود: هر قدر هم بزرگ باشد، بگویید.گفتند: از جانب خداوند بهشت را براى ما ضمانت کن تا اهل بهشت باشیم .پیامبر صلى الله علیه و آله سرش را پایین انداخت و در حال تفکر کمى خاک را زیر و رو کرد سپس سرش را بلند کرد و فرمود:- من بهشت را براى شما ضمانت مى کنم ، به شرط اینکه هرگز چیزى از کسى نخواهید.سپس امام علیه السلام فرمود:- در گذشته مسلمانان چنین بودند. هر گاه در سفر، شلاق یکى از آنان از دستش به زمین مى افتاد، خوش نداشت به کسى بگوید شلاق را بردار و به من بده . به خاطر اینکه مى خواست گرفتار ذلت سؤ ال نگردد. لذا خودش از مرکب پیاده مى شد و شلاق را از زمین برمى داشت و یا در کنار سفره با اینکه بعضى از حاضرین به آب نزدیکتر بودند، به او نمى گفت آب را به من بده . خودش بلند مى شد و آب را برمى داشت و میل مى کرد.چون مى خواست حتى در آب خوردن نیز از کسى سؤ ال نکند.