گروه فرهنگی مشرق – این شعر سروده طبع ملک الشعرای آستان مطهر حضرت معصومه سلامالله علیها است که تخلص “ریاضی” را برای خود برگزیده بود.
“سیدمحمدعلی ریاضی یزدی” متخلّص به ریاضی در سال ۱۲۹۰ هجری شمسی در یزد به دنیا آمد. پس از تحصیلات ابتدایی و علوم دینی در ۱۷ سالگی به اصفهان رفت و پس از اتمام تحصیلات وارد دانشکده معقول و منقول شد و مدرک کارشناسی گرفت. سیدمحمدعلی ریاضی یزدی، شاعری توانا و خوشقریحه و دانشمندی فاضل بود و در سرودن انواع شعر از قصیده و غزل، استاد بوده است.
وی از شاعرانی بود که به پیامبر اسلام(ص) و اهلبیت(ع) ارادت عجیبی داشت و در مدایح و مراثی ائمه اطهار، اشعار بسیاری سروده است.
ریاضی یزدی سرانجام در ۲۹ اسفند ۱۳۶۲ هجری شمسی در سن ۷۲ سالگی در تهران در گذشت و در مزار ابنبابویه در ری به خاک سپرده شد.
ولادت شه دنیا و دین امام رضاست
حریم طوس مگر طـور وادی سینـاست
که روی ماه رضا(ع) جلوهگاه نور خداست
چو کعبه ساحت قدسش مطـاف اهل یقین
رواق صحن نو و کهنه مروه است و صفاست
پیمبـران به طواف و فرشتـگان در سعی
یکی به ذکر نماز و یکی به عرض دعاست
شـرف برد ز مقامش مقـام ابراهیم(ع)
غبار او به رخ زمزم، آب روحافزاست
به خاک او حجرالاسود استلام کند
که پاره تن پیغمبر خدا(ع) اینجاست
چنانکه در عرفاتـــت گنه ببخشایند
نگاه او قلم محو جرم و عفو خطاست
غبـــار خـــاک قـدمهای زائـر حـرمش
صبا برد به شفاخانهها که محض شفاست
شعاع نـور خــــدا جلوه جلال نبی(ص)
جمال علم علی(ع)، نور دیده زهرا(ع)ست
علـیّ عـالـی اعـلا کـه نـام اقـدس او
ز اسـم اعظم حق سرّ عالم الاسماست
سزد که بر سر خورشـیــــد سایه اندازیم
چنین که سایه شمسالشموس بر سر ماست
هماره این در رحمت به روی مردم باز
که حج ملـت ایـران و کـعبه فقراسـت
همیشه ملت ایران به نام او جاوید
هماره پرچم ایران به فرّ او برپاست
نشـان ز چاکری خاندان اَشتری است
که خامه هنر این در، ز آب زر، آراست
هزار و سیصد پنجاه و دو ز گردش شمس
کمــال یافت دَری کو جمال آب طلاست
زمین ببوس ریاضی! که این فضای بهشت
حریم حرمت سلطان دین، امام رضاسـت
زمین ببوس ریاضی! به تهنیت کامروز
ولادت شه دنیا و دین امام رضاست